Επιμέλεια του συγγραφέα Αντώνη Αντωνά, από ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κύπρο.
ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΘΥΜΟ–ΓΡΑΦΗΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΟΛΙΓΩΝ «ελλήνων» ΑΝΤΙΚΥΠΡΙΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΝ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΜΑΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΟΥΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑKAI ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΡΟΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ! 33 ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ…. Χωρίς προδοσία και εγκατάλειψη, κάστρο δεν πέφτει ….
Παρένθεση: «Το ‘νιν αντάν να τρώ’ την γην τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται. Η Ρωμιοσύνη της Κύπρου εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!»
Η αρχαιότερη πόλη του Ελληνισμού στην Κύπρο βρίσκεται. Είναι το *Κίτιον και μέχρι σήμερα παραμένει Ελληνικό και Ορθόδοξο.
*Κίτιον, από τις αρχαίες ελληνικές νεκροπόλεις όπου οι νεκροί θάβονταν σε μαρμάρινες λάρνακες σαρκοφάγους. Εξ ου και η σύνθετος ονομασία Κίτιον-Λάρνακα.
Κίτιον. Αρχαία Μυκηναϊκή πόλη, βασίλειο της Κύπρου. Η πόλη αναφέρεται από τον 12ο αιώνα π.Χ. σε Αιγυπτιακές γραφές και στην Αγία Γραφή. Μετά τον Τρωικό πόλεμο το Κίτιον εξελίσσεται σε πνευματικό και εμπορικός κέντρο του Ελληνισμού. Κατά τον Ιώσηππο ( Ιωσήππου Εβραϊκά αρχ. Α. 7.), η πόλη ιδρύθηκε μετά τον κατακλυσμό του Νώε και δόθηκε από τον Νώε στον Χετίμ ή Κιτίμ γιο του Ιαυάν, ο οποίος, κατά την παράδοση ήταν Έλληνας. Είναι η πρώτη πόλη, που ιδρύθηκε στον Ελληνικό χώρο και η αρχαιότερη. Αναφέρεται 28 φορές στην Παλαιά Διαθήκη.
H Kύπρος σήμερα μετά από 33 αιώνες Ελληνισμού, είναι υπό υπαρξιακή απειλή και βρίσκεται στην χειρότερη καμπή της ιστορίας της. Οι Εφιάλτες, Ιούδες, Νενέκοι και όμοιοι τους αυξάνονται και έχουν ένα και μοναδικό σκοπό και στόχο. Να απαλλαγούν από αυτό τον μπελά των απροσκύνητων Ελλήνων της ακριτικής Κύπρου. Ισχύουν τα δόγματα … Οι Τούρκοι την Κύπρο κτυπούν. Εμείς είμαστε Ελλάς (Μπονάνος) και ότι η Κύπρος κείται μακράν (Καραμανλής) που σήμερα επανέρχονται στην επιφάνεια, από ολίγους ευτυχώς ριψάσπιδες, δριμύτερα και το αντικυπριακό κλίμα, αλλά και η αδιαφορία το τι μέλλει γενέσθαι στο πολύπαθο νησί άρχισαν και πάλι να είναι στην ημερήσια διάταξη των και υπογείως και ανωγείως…. όλα είναι με βάση γενικού σχεδίου Δούρειου Ίππου πλήρους διαχωρισμού και αποκοπής του ομφάλιου λώρου Ελλάδος και Κύπρου. Και ο νοών νοείτω και μη παρανοείτω…
Ένα ενδεικτικό πρόσφατο παράδειγμα όσον αφορά αδιαφορία για την Ελληνική Κύπρο π.χ. Αναφέρουν τα Ελληνικά και Κυπριακά ΜΜΕ …
Στο debate των πολιτικών αρχηγών της Ελλάδας που σημειώθηκε πριν από λίγες μέρες και κατά το οποίο δεν υπήρξε καμμία *αναφορά στην Κύπρο… «Η παντελής έλλειψη μνείας στη Κύπρο στο Ελληνικό ντιμπέιτ από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς ανεξαιρέτως δεν προϊδέασε κανένα όσο το τεσσάρι στη *Eurovision ότι για τη μητέρα πατρίδα η Κύπρος «κείται μακράν». *Όσον αφορά και την επαίσχυντη πράξη της Ελληνικής Επιτροπής EUROVISION, που έδωσε 4 βαθμούς ελεημοσύνη στην Κύπρο, νομίζω ότι δεν αξίζει να αναφερθούμε. Φαιά ουσία θα σπαταλήσουμε, αλλά αν όλα τα αθροίσεις τότε η Κύπρος πρέπει 0 να δώσει στους ολίγους επίδοξους ολετήρες του Κυπριακού Ελληνισμού.
*Στις ατέρμονες επίσης συνομιλίες επαναπροσέγγισης του παρελθόντος με τους βαρβάρους γείτονες ουδεμία αναφορά υπήρξε για την κατεχόμενη Κύπρο και αυτονόητο είναι ότι και στις επερχόμενες το ίδιο θα συμβεί… Η Ελληνική Κύπρος είναι ξένη χώρα για κάποιους ….αλλά … ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ, όπως η Ελληνική ιστορία κατέγραψε ανεξίτηλα σε γρανιτενιές πλάκες….
Και κάποιοι κακοπροαίρετοι θα διερωτηθούν … και τι έκανε η Κύπρος για την Ελλάδα;;; Ψάξτε τα πιο κάτω λιγκ για να βρείτε την δέουσα απάντηση….
Σημεα Ελληνηκι – Πατρης – Κηπρου
olympia.gr
https://www.olympia.gr › apopsi › s…
”
Σημεα Ελληνηκι – Πατρης – Κηπρου
olympia.gr
https://www.olympia.gr › apopsi › s…
https://www.olympia.gr/1471231/apopsi/i-kypros-toy…”
https://www.olympia.gr/1471231/apopsi/i-kypros-toy…
Η Κύπρος του 1821 και οι εθνικές προσφορες αυτοθυσίας …
Στο δια ταύτα συνέχεια …
Επ ευκαιρία, παρά τα πιο πάνω ευτρά-πελλα (πελλός=τρελλός και συνώνυμα)προσθέτουμε και αφιερώνουμε ένα σοβαρό συμβολικό απόσπασμα …Επίκαιρο του Μέγα Σεφέρη ….
Στις 12 Μαρτίου 1954, έγραψε στον Κύπριο ζωγράφο Αδαμάντιο Διαμαντή :
«Στο μικρό διάστημα που έμεινα στην Κύπρο, άρχισαν πολλά πράγματα και νομίζω θα με κυνηγούν αδυσώπητα ώσπου να πάρουν μορφή. Παραξενεύομαι όταν το συλλογίζομαι. Η Κύπρος πλάτυνε το αίσθημα που είχα για την Ελλάδα. Κάποτε λέω πως μπορεί να με πήρε για ψυχοπαίδι της». Λίγους μήνες νωρίτερα έγραφε από το νησί στην αδελφή του: ««…Τον έχω αγαπήσει αυτόν τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα… ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτός ο λαός έχει ανάγκη από όλη μας την αγάπη και όλη τη συμπαράστασή μας. Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους: Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι – 900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους.» Την ίδια χρονιά έγραψε στον Γιώργο Θεοτοκά: «Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια θερμοκηπίου. Σ’ αυτή τη γωνιά της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς-Κυπρίους-όχι-Ελληνες, που κάνει τους ανθρώπους μπαστάρδους, με την εξαγορά και την απαθλίωση των συνειδήσεων, με τις κολακείες των αδυναμιών ή των συμφερόντων». Φυσικά δεν έλειψε και η αναφορά της Κύπρου στην ποίησή του. Το 1955 εδημοσιεύθηκε η συλλογή του «Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν» με την αφιέρωση«Στον κόσμο της Κύπρου, Μνήμη και Αγάπη». Στη συλλογή αυτή ανήκει και το περίφημο ποιημά του Ελένη. Ξεχωριστή θέση στην ποίησή του έχει το ποίημα «Σαλαμίνα της Κύπρος» που έγραψε τον Νοέμβριο του 1953: …Σαλαμῖνα τε
τᾶς νῦν ματρόπολις τῶνδ’
αἰτία στεναγμῶν.
ΠΕΡΣΑΙ Κάποτε ο ήλιος του μεσημεριού, κάποτε φούχτες η ψιλή βροχή και τ’ ακρογιάλι γεμάτο θρύψαλα παλιά πιθάρια. Ασήμαντες οι κολόνες· μονάχα ο Άγιος Επιφάνιος δείχνοντας μουντά, χωνεμένη τη δύναμη της πολύχρυσης αυτοκρατορίας. Τα νέα κορμιά περάσαν απ’ εδώ, τα ερωτεμένα· παλμοί στους κόλπους, ρόδινα κοχύλια και τα σφυρά τρέχοντας άφοβα πάνω στο νερό κι αγκάλες ανοιχτές για το ζευγάρωμα του πόθου. Κύριος επί υδάτων πολλών, πάνω σ’ αυτό το πέρασμα. Τότες άκουσα βήματα στα χαλίκια. Δεν είδα πρόσωπα· σα γύρισα είχαν φύγει. Όμως βαριά η φωνή σαν το περπάτημα καματερού, έμεινε εκεί στις φλέβες τ’ ουρανού στο κύλισμα της θάλασσας μέσα στα βότσαλα πάλι και πάλι: «Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι. Και τούτα τα κορμιά πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν, έχουν ψυχές. Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν, δε θα μπορέσουν· να τις ξεκάμουν αν ξεγίνουνται οι ψυχές. Δεν αργεί να καρπίσει τ’ αστάχυ δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι, δε χρειάζεται μακρύ καιρό το κακό για να σηκώσει το κεφάλι, κι ο άρρωστος νους που αδειάζει δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να γεμίσει με την *τρέλα, νῆσός τις ἔστι …ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ». *Με την τρέλλα. Ο Έλληνας της Κύπρου και τρελός είναι και πεισματάρης. Η ανοχή του πλέον σε ολετήρες και κακόβουλους είχε ημερομηνία λήξης.
Τελειώνουμε, αν και δεν το επιθυμούμε, τονίζοντας ότι ο Ελληνισμός της Κύπρου είναι υπερήφανος και δεν επιζητεί ούτε ελεημοσύνη, ούτε οίκτο από κανένα. 33 Αιώνες μόνος αγωνίζεται για να παραμείνει αυτό το νησί το χρυσοπράσινο φύλλο ΕΛΛΗΝΙΚΟ. ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΛΑΟΥ ΖΗΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ. ΑΥΤΟ ΑΡΚΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. ΤΙΠΟΤΑ! ΟΣΟΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΑΝ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΙ ΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΜΕΛΑΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ ΑΦΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΔΟΓΜΑ Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΙ ΝΟΘΑ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΟΥΝ. ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ…
ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΥΠΡΟΣ, ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ. Του Α. Αντωνά.
Εσύ ανάδελφη χώρα, ουρανία, ωραιοτάτη Κύπρος μας,
ανέσπερο φως σε φωτίζει, άσβεστη ιερή λαμπάδα είσαι…
Θειοτάτη και περικαλλής, κόρη γενέτειρα κυοφόρος,αειθαλής,
αέναο της γης στολίδι, της Ελληνικής Μεσογείου, ζωηφόρος,
του Μεγαλέξανδρου τ΄αθάνατο νερό σε ποτίζει,
ένδοξων Ελλήνων πατρίδα, άγιο φως αιώνια σε φωτίζει.
Εσύ Κύπρος πολυπόθητη, σαν αειφόρος,
φοίνικας φτερωτός και μυθικός, που αιώνια αιωρείσαι,
στους Ελληνικούς αιθέρες, πνεύμα περήφανο διηνεκές, απ΄ τις στάχτες σου αναγεννάσαι και ξανά προς την δόξα τραβάς,
Ως πότε ΕΣΕΙΣ Πανάγαθε Θεέ, Χριστέ μας, Παναγιά μας,
ευχή θα δώσετε, το κακό πάλαι ποτέ να μην ξανάρθει;
Σ΄αυτή την ιμερτή, αγιοτάτη, ζωηγράφο, θειοτάτη Ελληνική Κύπρο, που ανά τους αιώνες έζησε με βάσανα και στους αιώνες θε να ζήσει,
Εσύ Κύπρος των αγίων, ηρώων και φιλοσόφων μήτρα,
η καρδιά σου η λεοντόκαρδη με πείσμα καρδιοκτυπά,
μαζί με την ψυχή σου ριζωμένες στα στήθια σου,
δύναμη σου δίνουν και μακρά πνοή ζωής….
Σπόροι αθάνατοι, φυτρώνουν στα ματόβρεκτα χώματα σου,
που τα δεινά ποτέ δεν μπόρεσαν, για να τους ξεριζώσουν.
Παντού απλώνονται ζωηφόροι αιώνιοι, ουδείς τους ορίζει.
Μυθικός φοίνικας σε γέννησε και σε αναγεννά.
Τις στάχτες σου ανέμισαν στα πέρατα και στους τέσσερις ανέμους.
Ούριος άνεμος θα τις επιστρέψει στ΄αγιοχώματα σου,
τα αναγεννημένα και δυνατές σε σένα δίνουνε ζωή και δύναμη, αγάπη και κουράγιο, θάρρος, αισιοδοξία, πίστη γρανιτένια…
Το γεννοβόλο δέντρο σου σύριζα τα πάνδεινα εκόψαν
και απ΄τις ρίζες του φύτρωσαν, χιλιάδες βλαστοί και νέα δέντρα αιωνόβια, που στην σκιά τους μάχεσαι όρθια περήφανη τιμημένη….
Στα πόδια σου στάθηκες, κλυδωνιζόμενη έρημη και μόνη…
Και είπε και προφήτεψε η ιέρεια Πυθία τότε για τον έρμαιο,
σε φουρτουνιασμένες άγριες θάλασσες Ελληνισμό…
«Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδέποτε βυθιζόμενος.»
Εσύ Κύπρος μας αγαπημένη, μ΄αίμα αγίων και ηρώων,
τα ιερά χώματα σου είναι ποτισμένα και ευωδιάζουν,
σαν γιασεμιά, σαν τριαντάφυλλα, νυχτολούλουδα,
σαν βλογημένο μύρο..
Και εσύ Ελλάδα μας μητέρα μας, ποτέ δεν θα πεθάνεις,
μια θεία δύναμη, απ΄τον γαλάζιο σου Ελληνικό ουρανό,
μ΄αόρατο πέπλο σε σκεπάζει και προστατεύει….
Αθάνατη καρδιά έχεις, τίποτα δεν την σταματά αιώνια να κτυπά.
Ούτε τα πόδια σου κανείς και τίποτα θε να μπορέσει να λυγίσει.
Και αν γονατίζεις καμιά φορά, τους νεκρούς σου θες για να τιμήσεις…
Τίποτα δεν θα μπορέσει των παιδιών σου την ζωή να αφανίσει.
Το προζύμι σου μόνη το πλάθεις και ζωή πάντα θε νάχεις …
Εσύ Κύπρος αθάνατη, φωτοστεφανωμένη,
της πλάσης μοναχικό εύλαμπρο, διαμάντι,
χρυσόμορφη, απόγονη Ελλήνων ένδοξων προγόνων.
Πανέμορφη, κόρη βασανισμένη, ευλογημένη, ευωδιασμένη,
βωμός, τόλμης και αυτοθυσίας, που καταστροφές εβίωσες και που τ΄ αχνίζοντα ιερά αίματα των εθνομαρτύρων σου ακόμη και σήμερα, τα πάτρια ιερά χώματα σου καθαγιάζουν και ευλογούν…
Κράτα καρδιά μου, χειρότερο έχεις βαστάξει πόνο…
Αειφόρος, εναλία, ζωηφόρος χώρα,
οι μαραμένες δάφνες, τα αγριολούλουδα, του Ολύμπου και του Πενταδάκτυλου θα ξαναγεννηθούν, θα μυροβολήσουν.
Τα πικρογελασμένα αηδόνια και πάλι θα λαλήσουν και κελαδήσουν.
Τα χελιδόνια της Άνοιξης καιπάλι θα επιστρέψουν στους ουρανούς σου.
Οι νύμφες και νεράϊδες, που με γλυκεία ωδή θα λαλήσουν, με την γλώσσα της μουσικής, ξανά θε να κελαδήσουν και αισιοδοξία θα δώσουν, με τις γλυκές φωνές τους.
Την δύναμη την αέναη της Κύπρου, θα υμνήσουν
και χαρμόσυνο μήνυμα θα δώσουν με δύναμη,
στους Έλληνες και την Λευτεριά σου θε να τιμήσουν….
Και Διγενή Ακρίτα απόδιωξέ τους…Του Αντώνη Αντωνά.
Κάτω απ΄ την Πέτρα του Διγενή Ρωμιού,
τον μυθικό δυσθεόρατο βράχο,
εκεί που αναδύθηκε η Αφροδίτη Κύπριδα,
θαμμένη είν΄ των βαρβάρων η ναυαρχίδα,
π΄ ο Διγενής εβύθισε μαζί με τους κουρσάρους..
Την Κύπρο την αγαπημένη του δεν ήθελε,
ποτέ να αγγίξουν, ούτε και να μολύνουν.
Χρυσός, σμαράγδια ρουμπίνια και ζαφείρια,
που λεηλάτησε ο πειρατής φοβερός βάρβαρος,
βυθίστηκαν, κλαίει, οδύρεται…
Τα βογγητά του υπόκωφα ακούγονται,
τις άγριες νύχτες του χειμώνα…
Μόν΄ εσύ θρυλικέ ακρίτα Διγενή μπορείς,
για να σηκώσεις, τον βράχο τον ασήκωτο.
Μόν΄η δική σου θεϊκή δύναμη,
τα δικά σου θεόρατα χέρια…
Όχι, τον κρυμμένο θησαυρό για να βρεις,
αλλά πίσω στον Πενταδάκτυλο,
να τον τινάξεις, τους Τούρκους,
απ΄ το βουνό σου το θρυλικό,
ν΄ αποτάξεις και αποτινάξεις, ν΄ αποδιώξεις.
Της Κύπρου το θρυλικό βουνό,
απ τα δεσμά τα τουρκικά να το λυτρώσεις.
Ατόφιο νησί Χρυσό, η Κύπρος είναι.
Ρουμπίνι η Κερύνεια, ο Καραβάς,
η Λάπηθος, Ροδοχρωσίτης η Μόρφου.
Σμαράγδια, ειν΄ η Μεσαρκά, τα Καρπάσια.
Από χρυσού ψείγματα, οι αμμουδιές,
της Σαλαμίνιας Αμμοχώστου, Κωνσταντίας,
το πανέμορφο διαμάντι.
Είν΄ η δική μας η κληρονομιά,
οι πρόγονοι μας οι ένδοξοι,
τα κτίσαν, τα γεννήσαν,
σε εμάς κληροδοτήσαν…
Εσαεί εις τους αιώνες των αιώνων.
«Ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλέ μου,
ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους.» (Απόσπασμα Κ. Μόντη, Στιγμές της εισβολής)
Kαι …
ΚΥΠΡΟΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ, ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ ΣΕ ΦΩΤΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Τ’ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ, ΑΙΩΝΙΑ ΣΕ ΠΟΤΙΖΕΙ. ΟΥΡΑΝΙΑ ΧΩΡΑ, ΑΛΑΣΙΑ, ΔΑΣΟΕΣΣΑ, ΚΟΡΗ ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΑΛΛΗΣ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ, ΓΕΝΝΕΤΕΙΡΑ, ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΜΥΘΙΚΟΣ ΑΕΙΘΑΛΗΣ, ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΗΣΟΣ, ΣΤΟΛΙΔΙ ΑΕΝΑΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΦΙΛΟΜΕΙΣΤΗΡΑ, ΘΕΙΟΤΑΤΗ, ΙΜΕΡΤΗ, ΕΥΕΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΒΩΝΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ, ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ, ΘΕΟΓΝΗ ΖΑΘΕΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΣ ΤΕΜΕΣΗΝ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΜΕΤΑ ΧΑΛΚΟΝ, ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ, ΕΡΩΤΙΚΗ, ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΔΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑ, ΑΜΑΘΟΥΣΙΑ, ΑΣΠΕΛΙΑ, ΑΚΑΜΑΝΤΙΣ, ΑΣΣΕΛΙΑ, ΑΕΙΦΟΡΟΣ, ΚΥΟΦΟΡΟΣ, ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΓΙΩΤΑΤΗ, ΔΙΗΝΕΚΗΣ…. ΤΗ ΜΕΣΑΡΚΑ, ΚΕΡΥΝΕΙΑ, ΜΟΡΦΟΥ, ΛΑΠΗΘΩ, ΑΜΜΟΧΩΣΤΩ, ΚΑΡΠΑΣΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΡΣΙΔΑ, ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΚΑΡΙΑ ΝΗΣΩ ΚΥΠΡΩ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΕΙΑ ΘΑ ΑΠΟΔΩΘΕΙ….Του Α. Αντωνά.
Κάποτε το στεφάνι ήταν δάφνινο. Τώρα είναι αγκάθινο …. Όπως και το 1974.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΥΠΡΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ, (ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ, ΕΦΙΑΛΤΩΝ ΚΑΙ ΙΟΥΔΩΝ), ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΕΛΛΕΙ…. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΚΥΠΡΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΕΞΑΠΟΣΤΕΛΛΕΙ …
Επιμέλεια του συγγραφέα Αντώνη Αντωνά. Πρόσφυγα από Αγία Μεσαορία, γη Αγίων και ηρώων, που θρήνησε στενούς συγγενείς και φίλους, που ως αμνοί σφαγιάστηκαν λόγω προδοσίας κα εγκατάλειψης μεταξύ αυτών και τον εθνομάρτυρα αδελφό του …