Στις αρχές Ιουλίου του 1716, κατά την διάρκεια του έβδομου και τελευταίου Ενετοτουρκικού Πολέμου (1714-1718), οι Οθωμανοί Τούρκοι πολιόρκησαν από θαλάσσης την Κέρκυρα, που βρισκόταν εκείνα τα χρόνια υπό ενετική ( βενετσιάνικη) κατοχή. Κατάφεραν να αποβιβάσουν δυνάμεις στο νησί και να κυριεύσουν τα οχυρά του Μαντουκιού, της Γαρίτσας και τα Φρούρια Αβράμη και Σωτήρος.
Οι σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων για την κατάληψη της Κέρκυρας κράτησαν για έναν ολόκληρο μήνα. Οι ντόπιοι, Ενετοί και Έλληνες, υπό την αρχηγία του Γερμανού κόμη Γιόχαν Ματίας φον ντερ Σούλενμπουργκ (1661-1747), αντέταξαν σθεναρή και αποτελεσματική άμυνα, αποκρούοντας τις τουρκικές επιθέσεις. Στις 8 Αυγούστου, οι Τούρκοι πραγματοποίησαν γενική έφοδο, αλλά αποκρούστηκαν από τους πολιορκημένους με καλά οργανωμένη αντεπίθεση.
Την επομένη , 9 Αυγούστου, σφοδρή θύελλα προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στα τουρκικά πλοία. Την νύχτα της 10ης Αυγούστου, οι Τούρκοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το εγχείρημα κατάληψης της Κέρκυρας και την επομένη, 11 Αυγούστου, άρχισαν να αποχωρούν από το νησί.
Ο κερκυραϊκός λαός, που όλο το διάστημα της πολιορκίας τελούσε συνεχείς παρακλήσεις και προσευχές, απέδωσε την σωτηρία της Κέρκυρας στην επέμβαση του προστάτη του νησιού Αγίου Σπυρίδωνα. Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο άγιος με την μορφή καλόγερου βγήκε από τον ομώνυμο ναό και κρατώντας αναμμένο πυρσό προκάλεσε πανικό στους Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι το έβαλαν στα πόδια.
Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού, κάθε χρόνο στις 11 Αυγούστου, τελείται μεγάλη λιτανεία των λειψάνων του Αγίου Σπυρίδωνα, συνοδεία των Φιλαρμονικών του νησιού, την οποία παρακολουθούν πλήθος Κερκυραίων και επισκεπτών του νησιού.