Από το χέρι του Λαού

Γράφει ο Γιώργος Μελέτης
Ο λαός, με την ψήφο του στις 6 του Μάη, μας εξέπληξε όλους. Απέδειξε ότι είναι ακόμα όρθιος και αγωνίζεται για την ύπαρξή του. Διέλυσε τα μνημόνια, ανέτρεψε τα σχέδια της κλεπτοκρατίας, τον προγραμματισμό των τοκογλύφων και των αρπακτικών, και έστειλε μήνυμα στην Ευρώπη ότι δεν θα πάει αδιάβαστος!
Την ίδια στιγμή, ανέδειξε, εκ των πραγμάτων, τον Συριζα ως την δύναμη εκείνη που πρέπει να σηκώσει το κύριο βάρος της προσπάθειας για την σωτηρία της χώρας και του ίδιου του λαού.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα όμως, χαμπάρι δεν πήρε. Συνεχίζει να οδεύει ολοταχώς προς την άβυσσο κάνοντας ελιγμούς και θεατρινισμούς που πλέον δεν συγκινούν κανένα.
Κανένας δεν τους πιστεύει και κανένας δεν τους ακολουθεί.
Γιατί τι μπορεί να σκεφτεί ο μέσος σώφρων πολίτης, βλέποντας τον πάντα βλοσυρό και θυμωμένο Σαμαρά να κατηγορεί τον Τσίπρα ότι δεν κάνει κυβέρνηση με 50 βουλευτές όταν αυτός, με υπερδιπλάσιους, πήρε την εντολή από τον Πρόεδρο της Κλεπτοκρατικής μας
Δημοκρατίας, και την κράτησε κανά 2 ώρες, ίσα που να την πάει μέχρι την Συγγρού και πίσω; Τόσο πολύ προσπάθησε να κάνει κυβέρνηση. Βέβαια, ο Αντώνης, όλοι το ξέρουμε, ήθελε εκλογές, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να παραμείνει λίγο ακόμα στην αρχηγία, με την ελπίδα, που ξέρεις, να γίνει καμιά στραβή και να καταφέρει να γίνει κι αυτός επιτέλους πρωθυπουργός. Αδύναμος πια, χωρίς πραγματικούς φίλους στην Ν.Δ. (άλλους τους διέγραψε ο ίδιος, άλλους τους απομάκρυνε η αλλοπρόσαλλη πολιτική του και τους πιο πιστούς τους αποξένωσε ψυχικά με τις κωλοτούμπες του), ήξερε ότι οι βαρόνοι του κόμματος τον έχουν ήδη ξεγραμμένο.
Φώναζε λοιπόν, ότι θέλει κυβέρνηση, ότι ανησυχεί, ότι μοχθεί νυχθημερόν για την συγκρότησή της, αλλά ήξερε ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έφερνε το πολιτικό του τέλος.
Ο Βενιζέλος, απ´ την άλλη, (βλέποντας στον ύπνο του και τον σύντροφο Άκη να τον χαιρετά από τον Κορυδαλλό), προσπάθησε να συγκρατήσει για λίγο την αλαζονεία του, να φανεί ταπεινός και με ύφος συναινετικό, μισοκακόμοιρο, προσπάθησε να τους κάνει όλους συνενόχους. Ήθελε, πραγματικά προσπαθούσε, συμφωνούσε, με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Οικουμενική, Σωτηρίας, Εθνική, κυβέρνηση Προσωπικοτήτων, Αποφοίτων, κυβέρνηση Παγωτατζήδων, Γαλακτοπωλών, ότι να ´ναι για να σωθεί η χώρα….. κι αυτός μαζί βέβαια!
Ο Φώτης Κουβέλης, ήταν ο πιο συνεπής με τις “δημόσιες τοποθετήσεις του”. Εξάλλου αυτός και οι φίλοι του έκαναν κόμμα με ένα στόχο. Να κυβερνήσουν με οποιοδήποτε κόστος!
Πάντα θεσμικός λοιπόν ο Φώτης, ήταν αναφανδόν υπέρ της συνεργασίας, προσπαθώντας με λεκτικούς ακροβατισμούς, κατ´ ουσίαν αερολογίες, να της δώσει και ιδεολογικό περιεχόμενο.
Γυρίζοντας βέβαια στην απλή και ανόθευτη αριθμητική, βλέπουμε ότι οι τρεις τους είχαν 168 έδρες. Ηταν υπεραρκετοί. Μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία στην βουλή. Δεν το έκαναν όμως.
Όλοι συμφωνούσαν σε όλα, οποιαδήποτε πρόταση γινόταν δεκτή από τους άλλους, με έναν όρο όμως που, όλως περιέργως, ήταν ο μόνος στον οποίο όλοι τους ήταν ανυποχώρητοι. Να μπει και ο Σύριζα στην κυβέρνηση!
Παγκόσμια πρωτοτυπία! Σώνει και καλά να θέλουν να σε κάνουν κυβέρνηση.
Χρησιμοποίησαν κάθε μέσο που διέθεταν για αυτό το σκοπό. Οι “εταίροι” μας, οι ξένοι τοκογλύφοι, οι χρεοκοπημένοι “Έλληνες” τραπεζίτες, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, κανάλια, εφημερίδες και “δημοσιογράφοι” ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Έπεσαν πάνω στο Συριζα σαν πεινασμένοι λύκοι.
Δεν βλέπετε που έχει φτάσει η ύφεση; που έχει φτάσει η χώρα; ρωτούσαν με θράσος τους βουλευτές του Σύριζα. Πρέπει να γίνει κυβέρνηση, βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, τους έλεγαν και κουνούσαν το δάχτυλο σαν τιμητές. Λες και δεν μας έφτασαν αυτοί σ’ αυτό το χάλι, λες κι ήταν απλοί επισκέπτες. Είσαστε υπεύθυνοι για την κατάσταση που υπάρχει στην πατρίδα, ούρλιαζαν. Δεν θα χουν Φάρμακα τα παιδιά μας, θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας….. Δημιουργήθηκε ένα πανδαιμόνιο, σηκώθηκε μια σκόνη, που σκέπασε την λογική, την πραγματικότητα, τις προδοσίες τους, τα εγκλήματά τους και τις ντροπές τους.
Θα μου πείτε, είναι δυνατόν ο κόσμος να τους πιστέψει; Ακόμα και οι καλόπιστοι που αναρωτιόνταν, γιατί δεν έκανε κυβέρνηση ο Σύριζα, δεν ξέρουν σήμερα ότι απλώς ήθελαν να τον σπρώξουν επάνω ώστε σε 2 μήνες να τον απαξιώσουν και να τον πετάξουν σαν άδειο σακί;
Ότι ήθελαν να τον βάλουν στο ίδιο κάδρο μ´ αυτούς. Να γίνει σαν τα μούτρα τους. Να κάνουν τον Τσίπρα και τον Συριζα συνενόχους, για να μην έχει εναλλακτική λύση ο λαός. Για να χάσει το ηθικό του, να απογοητευτεί. Να δεχθεί συντριπτικό πλήγμα, να πει όλοι ίδιοι είναι, πουλημένοι. Για να μαζευτεί στη γωνιά του, δούλος, που δέχεται τα χτυπήματα αδιαμαρτύρητα. Για να μπορέσουν μετά να τον πουλήσουν, κι αυτόν, όπως πούλησαν όλη τη χώρα. Για ένα σπίτι με πισίνα, κι ένα λογαριασμό στην Ελβετία.
Προσωπικά νομίζω ότι ο Σύριζα δεν έπρεπε να μπει σε καμιά διαπραγμάτευση με τα λαμόγια που κατέστρεψαν την Ελλάδα. Σωστά έβαλε θέμα συνεργασίας με τίμιες και πατριωτικές δυνάμεις, πολιτικές και κοινωνικές, που αντιστάθηκαν στην καταστροφή. Έπρεπε όμως από την αρχή να κάνει γνωστό ότι δεν συζητάει με αυτούς που πούλησαν την χώρα. Να εξηγήσει, όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του, ότι δεν είναι δυνατόν αυτοί που μας έφεραν μέχρι εδώ, αυτοί που μας κατέστρεψαν να έχουν το θράσος να θέλουν να μας σώσουν;
Αλλά όλα αυτά πέρασαν πια.
Ο Συριζα έκανε το καθήκον του. Αντιστάθηκε. Έμεινε πιστός στις αρχές του και δεν μας πούλησε. Διατήρησε ζωντανή την ελπίδα του κόσμου, για μια διέξοδο με αξιοπρέπεια και κοινωνική συνοχή.
Νέα ερωτήματα και νέα καθήκοντα υπάρχουν τώρα.
Θα μπορέσει ο Συριζα να κάνει μια μεγάλη συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα που στήριζαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια; Θα μπορέσει να κινητοποιήσει όλον αυτό τον κόσμο ώστε να σταθεί δίπλα του στις δύσκολες μέρες και στις δύσκολες μάχες που έρχονται; Θα μπορέσει να τον βγάλει από την αδράνεια και να τον κάνει να καταλάβει ότι κανείς δεν θα τον σώσει αν δεν κουνηθεί ο ίδιος; Ότι οι σωτήρες τελείωσαν μαζί με τα λαμόγια που φεύγουν;
Θα καταφέρει ο Συριζα και ο λαός μαζί να δώσουν στην χώρα μια νέα ηγεσία;
Μια ηγεσία έξω από το σάπιο κλεπτοκρατικό σύστημα που για χρόνια έκανε business με τους δανειστές, για χρόνια έπαιρνε μίζες και χορηγίες από τη Siemens, τη Ferostal και τους υπόλοιπους. Μια ηγεσία που δεν θα την έχουν στο χέρι με τους λογαριασμούς και τα κλεμμένα. Μια νέα, καθαρή, περήφανη ηγεσία, που θα μιλάει σαν ίσος προς ίσο με όλους. Που δεν θα σκύβει το κεφάλι. Που πρώτο της μέλημα θα είναι οι πολίτες. Που θα έχει σχέδιο και έγνοια για τη συλλογική ευτυχία. Που όταν υποχωρεί (γιατί κι αυτό χρειάζεται) θα ξέρουμε ότι το κάνει γιατί είναι για το συμφέρον της χώρας και του λαού, και όχι των αφεντικών της.
Θα αντέξει ο λαός; Θα αντισταθεί στην εκστρατεία του φόβου, που έχει εξαπολύσει ο συρφετός της διαπλοκής, των τοκογλύφων τραπεζιτών και του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, η θα υποχωρήσει και θα τα χάσει όλα; Θα συνεχίσει το έργο που άρχισε με την ψήφο του στις 6 του Μάη; Θα εκδιώξει με τις κλωτσιές τους ανίκανους, τους διεφθαρμένους, τους υπηρέτες αλλότριων συμφερόντων που μας κατέστρεψαν; Θα δώσει με την ψήφο του ελπίδα και υπερηφάνεια στην χώρα η θα προτιμήσει την εξαθλίωση και το τριτοκοσμικό μέλλον που μας έχουν ετοιμάσει;
Νέες συνθήκες, νέα ερωτήματα, νέα καθήκοντα. Για όλους μας!
Από τα βουνά της νοτιοανατολικής Πελοποννήσου
Υ.Γ. Να μην ξεχνάμε! Όταν αντιστέκεται ένας λαός κανείς δεν μπορεί να τον αγνοήσει.