Γράφει ο Κώστας ΜπούζιοςΑνατριχιάζω κάθε φορά που ακούω τον αμερικανοτραφή αρχηγό του κόμματος που καθιέρωσε στην Ελλάδα την διαφθορά και το ρουσφέτι, την ανομία και τον ωχαδελφισμό. Του κόμματος που διόγκωσε τον δημόσιο τομέα, και παρέα του, το δημόσιο έλλειμμα. Το κόμμα των Ιμίων και του Χρηματιστηρίου, να μιλάει για Ελλάδα και για Έλληνες (τουλάχιστον τώρα τελευταία τα προφέρει σωστά). Να μιλάει για πατριωτισμό και δικαιοσύνη. Να μας καλεί όλους μαζί, για να τα καταφέρουμε.
Και ναι, είναι εκλεγμένος –με λόγια του αέρα και φρούδες υποσχέσεις- από τον Ελληνικό λαό. Και ναι, ακόμη και τώρα – μετά από την νέα περιπέτεια στην οποία έβαλε την χώρα το Πασοκ (είχε προηγηθεί ο Σημίτης με την Γκόλντμαν Σαρξ) – έχει κάποιους φανατικούς υποστηρικτές.
Και ναι, αυτοί οι υποστηρικτές του, φωνάζουν πως ο λαός τον ψήφισε, γιατί τον κατακρίνετε;
Και ρωτάω, το 2004 και το 2007 ο λαός δεν ψήφισε Καραμανλή; Γιατί κανείς δεν τον άφησε να ολοκληρώσει το έργο του; Γιατί κανείς δεν στήριξε τα σχέδιά του;
Δεν έλεγαν από το 2004 πως κάτι πρέπει να γίνει στον δημόσιο τομέα; Γιατί το ΠΑΣΟΚ διαφωνούσε; Δεν παρουσίασε σχέδια και δράσεις για την πάταξη της φοροδιαφυγής; Γιατί το ΠΑΣΟΚ έκραζε;
Τέλος, δεν κάλεσε σε διάλογο για το Ασφαλιστικό και την Παιδεία; Το ΠΑΣΟΚ και η ΓΣΕΕ γιατί απείχαν;
Ο Ελληνικός λαός, τότε, δεν είχε ψηφίσει Καραμανλή;
Εσείς λοιπόν, της νέας τάξης πραγμάτων, της νέας διακυβέρνησης, πέντε ολόκληρα χρόνια γιατί δεν σεβαστήκατε την ψήφο του Ελληνικού λαού; Και ζητάτε να σας σεβαστούμε εμείς τώρα;
Γιατί να γίνουμε συμμέτοχοι σε μέτρα που θα μας οδηγήσουν σε ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, μισθούς ψίχουλα και σύνταξη μετά θάνατον;
Γιατί να γίνουμε συνένοχοι στην αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας μας;
Έχουμε χρέος στην Πατρίδα μας, έχουμε χρέος στους γονείς μας που μόχθησαν για να μας φτάσουν μέχρι εδώ. Που έζησαν κατοχή, εμφύλιο και δικτατορία. Που πολέμησαν στην Κύπρο. Μα πάνω απ’ όλα έχουμε υποχρέωση στα παιδιά μας, να παραδώσουμε την Ελλάδα πιο δυνατή και πιο λαμπερή απ’ ότι την βρήκαμε.
Και η Ελλάδα και δυνατή είναι και λαμπερή. Γιατί δεν είναι απλά ένας τόπος, μια ονομασία, μια σημαία. Γιατί, σίγουρα, δεν είναι ένας κρατικός μηχανισμός. Είναι Ιδέα. Και τις Ιδέες όσο και αν τις πολεμάς. Με όποιο τρόπο κι αν τις πολεμάς. Δεν τις νικάς. Γιατί είναι μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Και οι ψυχές των ανθρώπων κυριεύονται μόνο από τον Θεό.
ΥΓ.1. Τόσο σημαντική ημέρα για την Ελληνική οικονομία και μόνο στις ειδήσεις είδαμε λίγα σχόλια και τηλεπαράθυρα. Που πήγαν οι μαραθώνιες εκπομπές που μας «έπρηζαν» το κεφάλι με τους τηλετσακωμούς τους;
ΥΓ. 2. Οι φωνές μας μπορεί να ακούγονται ως μεμονωμένοι ψίθυροι στο διαδίκτυο. Αν τις ενώσουμε όμως, μπορεί να αποτελέσουν κραυγή σωτηρίας. ΜΠΟΡΟΥΜΕ!