απάντηση στην πουτίγκα και την κρεμ μπρυλέ

Απάντηση στο άρθρο
http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/137607/to-parapono-enos-ellina–poy-vrethike-ektos-elladas
Ένας άλλος έλληνας που έφυγε στο εξωτερικό δεν έχει παράπονο, έχει ρωμιοσύνη και θωρρεί ψηλά!
Θα μπορούσα να κλέψω λίγο απο Καμύ και να πω οτι το παράπονο του γράφοντος ένα βλέμμα από το παράθυρο κλειστό. Ας είναι. Πολλά είναι τα παράπονα πολλοί κι έλληνες αλλά κι οι οιωνεί-έλληνες. Για να αγακτήσεις πρέπει να πονέσεις. Άρα λογικό να μην μπορεί ο συμπατριώτης να συμμερισθεί την αγανάκτιση αφού ωσάν λέει δε φαίνεται να πόνεσε και πολύ στη πρώιμη σοδομογορική ελλάδα. Ας είναι. Καθένας έχει νομιναλιστικό δικαίωμα, άλλωστε μόνο στην αρχαία ελληνική δημοκρατία που όλοι προτάσσουμε ο νομιναλισμός κι η συναίνεση μπορούσαν να παντρευτούν προς το κοινό καλό. Έτσι λοιπόν νομιναλιστικά θα παραθέσω κι εγώ την εμπειρία μου ως έλλην του εξωτερικού. Μια εμπειρία που δεν έχει παράπονο αλλά βιάζεται εις το όνομα του έλλην.
Στην ίδια πρώιμη σοδομογορική ελλάδα όπως περιγράφεται στο άρθρο, αποφοίτησα απο το Πανεπιστήμιο Αθηνών εργαζόμενος στη νύχτα και καμιά φορά δυο δουλειές. Με περίσσια προσπάθεια έφυγα για τις ΗΠΑ όπου και δούλευα ασταμάτητα παράλληλα με τις σπουδές.
Αλλά γύρισα για να υπηρετήσω. Ξέρετε, λίγο ιδεαλιστικά μιας και στη σκέψη που ο παπούς μου έμεινε ανάπηρος πολεμώντας στο ΕΑΜ δεν υπήρχε και πολύς χώρος αναζήτησης μέσου απαλλαγής. Ας είναι. Ως δόκιμος δυστυχώς γιατί χωρίς οικονομική βοήθεια δεν έχεις και πολλές επιλογές. Έπειτα δουλειά. Ούτε εγώ είχα τα παρακάτω
Πολύ απλά δεν είχα «δόντι», κομματικό μέσο, γνωριμίες ή οικογενειακή επιχείρηση. Αλλά ούτε και τη διάθεση να ανταγωνιστώ αυτούς που τα είχαν. Με λίγα λόγια, καμία τύχη.
Είχα όμως το Αριστοφάνη στα αυτιά μου να λέει οτι η τύχη είναι μια ανθρώπινη διαδικασία για να ρίχνουν οι άνθρωποι στον κεάδα αυτά τα οποία αρνούνται να δεχτούν.  Από την άλλη δεν ήμουν ποτέ αγαπητός ούτε της κλωθούς αλλά ούτε και της λάχεσης. Ας είναι όμως.
Έπειτα ένας κρύος ιδρώτας με πιάνει στη ψυχρή λογική. Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να την έχουμε αυτή ούτε το 21, το 12, το 40. Αντιθέτως την είχαμε το 67 και το 74. Ας είναι όμως. Ξέρετε όπου κι αν πήγα κι αρίστευσα δεν έγινε επειδή ήμουν Ιάπωνας αλλά έλληνας με πάθος και όρεξη με ήθος κι ειλικρίνεια. Αλλά ας είναι
Κάποτε μας έλεγαν, αγαπάς την ελλάδα; Απόδειξη. Μαγική καμπάνια. Τι κάναμε εμείς γι’ αυτό;  Θυμάμαι μια φορά στο μοναστηράκι αγόρασα κάτι χωρίς απόδειξη με την προυπόθεση να πέσει η τιμή στο 50% αλλά αν δεν έπεφτε θα τη ζητούσα. Πολύ ηθικό εκ μέρους μου. Αναρωτιέμαι πραγματικά όσοι απο εμάς που είμαστε στο εξωτερικό και κράζουμε γι αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε στην ψωροκώσταινα το κάνουμε επειδή τελικά θέλουμε να βοηθήσουμε όλοι σαν μεγάλοι καποδίστριες την ελλάδα ή τελικά γινόμαστε αλεπούδες που τα κάνουμε όλα κρεμαστάρια.
Γιατί ειλικρινά δεν έχω ακούσει ή διαβάσει κάνενα να φεύγει απο την ελλάδα γιατί μάτωσε να πολεμάει την αδικία του μελιού που κάποιοι του έδωσαν! Αλλά ας είναι. Όταν βγεις απο το χορό κάνεις κι ένα τσιγαράκι να ξεκουραστείς και μετά η νικοτίνη δε σε αφήνει να συνεχίσεις – πας αλλού σε άλλους χορούς και παραλίες. Και πάλι, ας είναι.
Για μένα δεν υπάρχει παράπονο υπάρχει μόνο θάρρος και ρωμιοσύνη. Θάρρος για να μη φοβάσαι να είσαι πραγματικός καποδίστριας και να μη φοβάσαι να λες είμαι απο την ελλάδα τη στιγμή που η προφορά σου δε σε προδίδει. Ρωμιοσύνη να λες έχω ηγέτες σκουπίδια κι ανθρώπους που τρώνε απο τα σκουπίδια. Ήθος να αναγνωρίζεις τι δεν έκανες καλά και τι θα κάνεις για να τ αλλάξεις. Αλλά ας είναι. Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι σαν τη Μελίνα – όλα για την ελλάδα.
Απο την άλλη, θέλει γνώση και πυγμή. Γιατί να κρύβεσαι έλληνα; Γιατί φοβάσαι μη χάσεις τη δουλειά σου που εύκολα ή δύσκολα βρήκες σε μια κοινωνία φαβορί (α λα γαλλικά ήτοι προτινώμενη). Δεν αναγνωρίζουμε καν τον υποχλώσκοντα εκβιασμό (μη ζητάς και πολλά έλληνα γιατί θα σε στείλω πίσω). Η μήπως είναι τυχαίο που η πλειονότητα των ελλήνων του εξωτερικού δεν θέλει την έξοδο απο το ευρώ για να μη χάσει την πουτίγκα και την κρεμ μπρυλέ;
Για να εξηγούμαι τελικά γιατί τώρα που γράφω στο Παρίσι έχει ήλιο και πρέπει να τον προλάβω λες και τρέχω να προλάβω ένα ελληνικό λεωφορείο που αν περάσει μπορεί και να μην ξαναπεράσει.
Φυσικά και τα προβλήματα που αναφέρει ο έλλην του εξωτερικού εκ Μεγάλης Βρετανίας μπορεί να είναι και χειρότερα. Αλλά φευ! Πριν να μιλήσουμε για δικαιώματα κι υποχρεώσεις ας διαβάσουμε και λίγο Ευρωπαικές Συνθήκες και πρωτόκολλα. Ίσως βοηθήσει λίγο να σταθούμε κριτικά απέναντι στη ηγεμονική ιδεολογική λέρα της Ευρώπης που θέλει να κάνει την ελλάδα το βόθρο της.
Ας αφήσουμε τους Ιάπωνες εκεί που είναι κι ας κοιτάξουμε το πίσω σακούλι.
Κλέφτης δεν είμαι και δεν ήμουν. Άβουλος κι αδιάφορος ήμουν γιατί δεν ήμουν πραγματικά έλληνας που φροντίζει για τον τόπο του. Μαγεύτηκα λίγο απο της σειρήνες της ντροπής που με οδήγησαν εδώ αλλά σιγά σιγά ξυπνάω και μαθαίνω. Κι επειδή είμαι έλληνας θα φέρω την νέμεση.  Όχι στα μπλογκ αλλά στις κάλπες. Κι αν εκεί πάλι η λύγδα της ευρώπης λερώσει την επιλογή μου θα βρεθώ στο δρόμο κι έτσι όπως έβγαλα καποτε τη δημοκρατία, το σύνταγμα έτσι και πάλι θα ανακάμψω.
Κι σε εσένα κι εμένα αγαπητέ που κουνάμε το δάχτυλο σε αυτούς που τώρα αιμορραγούν και νίπτουμε τα χέρια γιατί τα σκατά με τα αίματα βρωμάνε λέω οτι δεν μας χρειάζονται να τους σώσουμε. Θα σωθούν μόνοι τους γιατί τώρα που «ξυπνάνε μονομιάς θα ρθει ανάποδα ο ντουνιάς»
Ιστορικά αγαπητοί οι έλληνες της ελλάδας ήταν μπροστά στα πιο κομβικά γεγονότα της ανθρωπότητας. Τυχαίο; Δε νομίζω. Ας τραβήξουμε πίσω τα δάχτυλα λοιπόν γιατί μπορεί να σπάσουν.
http://periaerwn.wordpress.com/2012/05/29/%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%BC-%CE%BC%CF%80/