Το κυνήγι μαγισσών που σάρωσε την βόρεια Ευρώπη τον 16ο και 17ο αιώνα ήταν αποτέλεσμα ενός μείγματος από προκαταλήψεις και φανατικού θρησκευτισμού σε συνδυασμό με πολιτικά κίνητρα και παράνοια. Αγρότες και ευγενείς έψαχναν για υπερφυσικές αιτίες στις καταιγίδες και τις ασθένειες, αλλά έβλεπαν τις δίκες και ως μέσο για να κερδίσουν αξιώματα, πλούτο ή να εξαλείψουν τους αντιπάλους τους.
Οι καταδικασμένες μάγισσες -και μάγοι- κατηγορήθηκαν για εγκλήματα όπως επαφές με το διάβολο και ότι σκότωναν βρέφη. Κατά τη διάρκεια των δικών, οι καταθέσεις τους συχνά ήταν αποτέλεσμα βασανιστηρίων. Η νευρωτική ατμόσφαιρα της Ευρώπης όλο αυτό το χρονικό διάστημα οδήγησε σε περισσότερες εκτελέσεις παρά αθωώσεις.
Agnes Sampson
Τη βραδιά του Χάλογουιν του 1590, η Agnes Sampson, μια μαία για αγρότες στο East Lothian της Σκωτίας, ειπώθηκε πως συμμετείχε σε μια συνάντηση μαγισσών που φιλοξενούσε το Διάβολο στο Auld Kirk Green, μια μικρή εκκλησία στο North Berwick της Σκωτίας. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν μια υπερφυσική καταιγίδα που θα έπνιγε τη συνοδεία της νεαρής Δανέζας νύφης του βασιλιά Ιάκωβου Α’ της Αγγλίας, την Άννα της Δανίας, καθώς πήγαινε από την Κοπεγχάγη στη Σκωτία. Καταιγίδες όντως χτύπησαν το ταξίδι της, αναγκάζοντας την να πάει μέσω ενός λιμανιού στη Νορβηγία.
Μαθαίνοντας τα νέα ο βασιλιάς, πήγε να βρει τη νύφη του και όταν προσπάθησαν να περάσουν τη Βόρεια Θάλασσα, ακόμη μια τρομερή καταιγίδα τους ταλάνισε, αλλά αυτή τη φορά έφτασαν στη Σκωτία. Μόλις ο βασιλιάς επέστρεψε, ανέκρινε την Agnes και άλλες στο παλάτι Holyrood στο Εδιμβούργο. Αυτό ήταν η απαρχή των Δικών των Μαγισσών του North Berwick που οδήγησε σε 70 εκτελέσεις. Για να αποσπάσουν την ομολογία της Agnes την βασάνισαν με ένα σιδερένιο φίμωτρο, γνωστό σαν χαλινάρι των μαγισσών, μια σκωτσέζικη ανακάλυψη. Όταν ομολόγησε, η Agnes μεταφέρθηκε στο κοντινό Castlehill και την στραγγάλισαν με ένα κολάρο πριν την κάψουν. Το φάντασμα της έχει θεαθεί στις λιτές αίθουσες του παλατιού Holyrood.
Anna Koldings
Η Anna (Ane ή Anne) Koldings -γνωστή στους σύγχρονους της ως The Devil’s Mother (Μάνα του Διαβόλου)- ήταν Δανέζα μάγισσα που κατηγορήθηκε πως έριξε καταιγίδες στο πλοίο της Άννας της Δανίας (προηγούμενη ιστορία). Συναντήθηκε με άλλες στο σπίτι της Karen της Υφάντρας (Weaver) όπου είπαν ξόρκια κατά της βασίλισσας. Το κυνήγι μαγισσών στην Δανία έγινε δημοφιλές όταν η χώρα ασπάστηκε τον Προτεσταντισμό στις αρχές του 16ου αιώνα.
Ο Δανός υπουργός οικονομικών, που επίσης διερευνήθηκε για το ίδιο λόγο με την Koldings, για να την γλυτώσει ο ίδιος κατηγόρησε την Karen και τελικά τη συνέλαβαν. Κατά τη διάρκεια των ερευνών, η Karen κατέδειξε και άλλες γυναίκες, ανάμεσα τους και την Koldings, η οποία συνελήφθη, βασανίστηκε και τελικά ομολόγησε και «έδωσε» άλλες πέντε, εκ των οποίων η μια ήταν σύζυγος του δημάρχου. Η Anna και άλλες 12 γυναίκες κάηκαν στο Kronborg, το παλάτι που αποτέλεσε το σκηνικό του Άμλετ του Σέξπιρ.
Bridget Bishop
Η Bridget Bishop ήταν η πρώτη που εκτελέστηκε σαν αποτέλεσμα των δικών των Μαγισσών του Σάλεμ το 1692. Η Bishop ήταν επιτυχημένη και διάσημη. Είχε πολλές ταβέρνες και ντυνόταν με προκλητικά κόκκινα φορέματα. Οι κάτοικοι του Σάλεμ την κατηγόρησαν για πολλά. Είχε μαγέψει πέντε κορίτσια, δηλητηρίασε ένα γουρούνι και επιτίθονταν στους άντρες όταν κοιμόντουσαν.
Οι κούκλες έπαιξαν ρόλο στις κατηγορίες εναντίον της. Ένας ντόπιος, ονόματι Samuel Shattuck, κατέθεσε πως του ζήτησε να βάψει μια δαντέλα γι’ αυτήν, την οποία πίστευε πως θα χρησιμοποιούσε σε μια κούκλα, κάτι σαν βουντού. Οι John και William Bly αργότερα βρήκαν κούκλες στο σπίτι της Bishop. Την καταδίκη της ακολούθησε η καταδίκη ακόμη 71 γυναικών.
Merga Bien
Η Γερμανίδα πλούσια κληρονόμος Merga Bien ομολόγησε πως δολοφόνησε τον δεύτερο σύζυγο της και τα παιδιά του με μαγεία και αφού είχε παραβρεθεί σε μια τελετή (Witches’ Sabbath – Σαμπάτ, Σάμπατ, Σάββατο των μαγισσών). Ο κυνηγός μαγισσών Balthasar von Dernbach, πρίγκιπας και ηγούμενος της πόλης Fulda, ξεκίνησε μια σειρά από δίκες μαγισσών όταν επέστρεψε από εξορία το 1602.
Η Bien ήταν η πρώτη που συνελήφθη και φυλακίστηκε. Αν και ήταν έγκυος, η Merga δε γλύτωσε την εκτέλεση, όπως υπαγόρευαν οι νόμοι, επειδή αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι το αγέννητο παιδί της ήταν του διαβόλου. Κάηκε το φθινόπωρο. Οι δίκες στην πόλη Fulda συνεχίστηκαν, ερευνώντας άλλες 250 γυναίκες, και τερμάτισαν με το θάνατο του Dernbach το 1605.
Katharina Henot
Η πρώτη Γερμανίδα ταχυδρόμος δικάστηκε για μαγεία στην Κολωνία το 1627. Στα μέσα του χειμώνα, μια καλόγρια σε μια γυναικεία μονή την κατηγόρησε ότι προκάλεσε ασθένεια και θάνατο ανάμεσα στις καλόγριες και ο αρχιεπίσκοπος τη συνέλαβε. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής της βασανίστηκε αλλά ποτέ δεν ομολόγησε.
Παρά τις προσπάθειες του αδερφού της να αποδείξει ότι ήταν αθώα, καταδικάστηκε στην πυρά τον Μάιο. Η αθώωση της επετεύχθη το 2012. Στις 28 Ιουνίου 2012, το Δημοτικό Συμβούλιο της Κολωνίας την αθώωσε καθώς και άλλα θύματα των δικών της Κολωνίας γιατί πίστεψαν πως οι εκτελέσεις ήταν αποτέλεσμα πολιτικών συνωμοσιών.
Karin Svensdotter
Σε μια πόλη που βρίσκεται μέσα σε δασώδη και τρομακτική περιοχή της Σουηδίας, η υπηρέτρια Karin Svensdotter, ισχυρίστηκε ότι τα εφτά παιδιά της είχαν πατέρα τον Βασιλιά των Ξωτικών. Την οδήγησαν σε δίκη το 1656. Στη Σουηδία του 17ου αιώνα, η συνεύρεση με νεράιδες ήταν έγκλημα που τιμωρούνταν όπως ο σοδομισμός ή η κτηνοβασία.
Προηγούμενες υποθέσεις που αφορούσαν ερωτική περιπτύξεις ανδρών με νύμφες είχαν καταλήξει σε εκτέλεση. Όμως, η περίπτωση της Svensdotter έγινε ένα πρώιμο παράδειγμα της συμπόνιας για τους παράφρονες. Οι αξιωματούχοι της εκκλησίας συμβούλεψαν το δικαστή της ότι ο Σατανάς την είχε τρελάνει. Αντί να την τιμωρήσουν, ο δικαστής διέταξε την εκκλησία να προσευχηθεί γι’ αυτήν. Αργότερα δήλωσε ότι δεν είχε δει ποτέ νεράιδες.
Kael Merrie
Κατά τη διάρκεια των δικών των μαγισσών του Roermond στις Ισπανικές Κάτω Χώρες -περίπου το σημερινό Βέλγιο (με εξαίρεση το Πριγκιπάτο της Λιέγης), το Λουξεμβούργο, τη σημερινή Ολλανδία και σε ένα τμήμα του γαλλικού Νορ-Πα-ντε-Καλαί-, η Ολλανδή Kael Merrie κατηγορήθηκε ότι παρέλυσε ένα γουρούνι, εμποδίζοντας το γάλα από το να γίνει βούτυρο, κάτι που αρρώσταινε τα παιδιά. Οι δίκες αυτές ήταν οι μεγαλύτερες στις Κάτω Χώρες.
Οι κατηγορούμενοι πηγαίναν στο Roermond με την ελπίδα της αθώωσης, αλλά οι μισθοφόροι ήταν επιρρεπείς στο να λιντσάρουν ή να πνίγουν τις γυναίκες που ελευθερώνονταν. Στις πρώτες δίκες, όπως της Merrie, το ολλανδικό δικαστήριο έδειχνε σκεπτικισμό απέναντι στις κατηγορίες και δε χρησιμοποιούσε βασανιστήρια για να πάρει ομολογίες. Η Merrie εξορίστηκε επειδή δήλωσε αθώα, αλλά ενώ ήταν έτοιμη να φύγει από το Roermond, Ισπανοί μισθοφόροι την βρήκαν και την έπνιξαν στον ποταμό Μεύση.
Entjen Gillis
Η Entjen Gellis, μια Ολλανδή μαμή, ομολόγησε ότι σκότωσε έμβρυα και νεογέννητα κατά τη διάρκεια των δικών των μαγισσών του Roermond το 1613, η πιο θανατηφόρα χρονιά για τις μάγισσες στις Κάτω Χώρες. Τοπική δικαστές εισέβαλαν στην αγροτική πόλη Straelen, όπου συνέλαβαν την Gillis και άλλες 13 μάγισσες. Η μαγεία τους ειπώθηκε ότι προκάλεσε ασθένειες και αποβολές και τελικά δικάστηκαν για πολλούς ξαφνικούς θανάτους νεογέννητων, ηλικιωμένων και ζώων.
Οι δικαστές συγκέντρωσαν 63 μάγισσες και τις καταδίκασαν σε θάνατο. Αργότερα, είπαν ότι τα έργα τους ήταν πράξεις του Διαβόλου, αλλά δεν τους έδειξαν έλεος.
Märet Jonsdotter
Η Märet Jonsdotter κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε σε Σάββατο Μαγισσών στο Blockula, ένα μυθικό σουηδικό λιβάδι. Η Jonsdotter ήταν η πρώτη μάγισσα που δικάστηκε στη Σουηδία κατά τη διάρκεια του «Μεγάλου Θορύβου» (The Great Noise) που έλαβε χώρα από το 1668 μέχρι και το 1676. Μια ντόπια βοσκοπούλα, η Gertrud Svendsdotter, της οποίας ο πατέρας έστειλε ανεπιτυχώς την Märet στο δικαστήριο, ήταν η πρώτη που την κατηγόρησε, αλλά με κίνητρο. Εκείνη την εποχή, ο ιερέας της σουηδικής πόλης Älvdalen, ερευνούσε την Gertrud επειδή ο μικρός αδερφός της ισχυρίστηκε ότι πέρασε ένα κοπάδι κατσικιών μέσα από το νερό όπως ο Μωυσής.
Η Gertrud κατονόμασε την Märet ως την γυναίκα που της το έμαθε αυτό και ισχυρίστηκε ότι η Märet την είχε συστήσει στο διάβολο. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο πατέρας της Gertud είπε ότι η Märet τον καβάλησε σαν άλογο στο Blockula. Η μικρή αδερφή της Märet υποστήριξε κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ότι αυτή και η Märet είχαν καβαλήσει αγελάδες στο Blockula όπου τις έσφαξαν και πλάγιασαν με τον διάβολο. Επειδή δε θα ομολογούσε, η Märet δε θα εκτελούνταν. Αλλά η τρέλα της μαγείας συνέχισε να εξαπλώνεται στη Σουηδία και οι νόμοι που απαιτούσαν ομολογία για την εκτέλεση, σύντομα τροποποιήθηκαν. Όταν κατηγορήθηκε ξανά κατά τη διάρκεια των δικών της Mora, ανακηρύχτηκε ένοχη. Το 1672 η Jonsdotter αποκεφαλίστηκε.
Malin Matsdotter
Η άτυχη Σουηδή μάγισσα Malin Matsdotter, που κάηκε ζωντανή, ήταν το τελευταίο θύμα του «Μεγάλου Θορύβου». Κανένας άλλος δεν κάηκε ζωντανός στη Σουηδία για μαγεία. Το έθιμο έλεγε ότι το θύμα πρέπει να απαγχονίζεται ή να αποκεφαλίζεται πριν καεί, αλλά δε συνέβη το ίδιο και με την Malin Matsdotter, που αρνήθηκε να ομολογήσει. Η δίκη της έγινε στη Στοκχόλμη, όπου πίστευαν ότι οι μάγισσες απήγαγαν παιδιά και τα πήγαιναν σε Σάββατο Μαγισσών στο λιβάδι Blockula.
Την κατηγόρησαν οι ίδιες οι κόρες της, αν και εκείνη την εποχή ήταν μια φτωχή χήρα. Το 1676 εκτελέστηκε στην πλατεία Hötorget στη Στοκχόλμη, μαζί με την άλλη μάγισσα, Anna Simonsdotter. Ο μύθος λέει ότι δεν ούρλιαξε γιατί οι μάγισσες δεν πονάνε.