Ταξιδεύει πλέον,ένας από τους τελευταίους Μεγάλους μας Έλληνες,στην ΄Αλλην Όχθη,γεμάτος με χρόνια αφιερωμένα στον έρωτα του πνεύματος και πλημμυρισμένα στο πνεύμα του έρωτα.
Ο Βασίλης,ερωτεύτηκε την ίδια την ζωή και σε κάθε σκαλοπάτι που ανέβαινε στην υψηλή δημιουργική του σκάλα,σταματούσε για λίγο,για να τονώσει τους νέους,να εμπιστευτεί τους ιδιαίτερους,να βοηθήσει τους ταπεινούς, να συνεργαστεί με την μοίρα και να προωθήσει με κάθε τρόπο τον τόπο που τον γέννησε,τον τόπο μας..
Βασίλη μου αγαπημένε, ξέρω πως θυμάσαι εκείνο το απόγευμα απέξω από ένα καφενείο,που με αγκάλιασες και μου είπες:”Δημήτρη μου,μην προσπαθείς να εκπολιτίσεις τους κάφρους..Δεν θα σε καταλάβουν..”
Είχες τόσο δίκιο..Γιατί ήξερες τη μοίρα των Εκτός Σχεδίου Εργατών του Πνεύματος: Και την έζησες: Σε λάτρευαν και σε θαύμαζαν οι σπουδαίοι και οι μεγάλοι,σε απέφευγαν σαν το διάολο το λιβάνι οι μέτριοι,και βυσσοδομούσαν εναντίον σου οι αποτυχημένοι..
Τώρα πια,ΕΚΕΙ που ταξιδεύει η ωραία σου ψυχή, μια αληθινή συμπαντική γκόμενα,όπως θα έλεγες κι εσύ,το μόνο που μου μένει, είναι να σκύψω ευλαβικά μπροστά στην σεπτή σου σορό..
Αντίο,Βασίλη Βασιλικέ..Το πνευματικό σου άρωμα θα απλωθεί στις Ταξιανθίες των Αγγέλων..