Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Χειμώνας, κατοχή, συσσίτια, μπλόκα και εγώ να κάνω καθημερινά ποδαράτο το δρομολόγιο Άγιος Ιωάννης – ποδαράδες για να πάρω 100 δράμια ψωμί, μερικές φορές μάλιστα ήταν τέτοια η πείνα μου που ένα μεγάλο μέρος του το κατανάλωνα πριν το πάω στην μάνα μου, η οποία ποτέ δεν με μάλωνα και πάντα με συγχωρούσε, αν η λέξη ήρωας έχει νόημα, αυτή ήταν η μητέρα μου.
Θυμάμαι έντονα μια παραμονή Χριστουγέννων της μεγάλης πείνας στην Αθήνα. Καθόμουν σκεπτικός και με το στομάχι να παίζει ταμπούρλο στην αυλή του σπιτιού μας, βλέπεται τότε τα σπίτια είχαν αυλές (όχι όπως σήμερα που είναι κουτιά τσιμέντου), στις οποίες μπορούσες να φυτέψεις και κάνα λαχανικό, που μας βοήθησε να επιζήσουμε.
Όπως είπα καθόμουν στο πεζούλι του κήπου και ξαφνικά βλέπω μια γάτα να πηγαίνει στα μουλωχτά συρτά από τον τοίχο, δεν μου έκανε εντύπωση το γατί, αλλά αυτό το οποίο έσερνε, ήταν ένα τεράστιο λουκάνικο, κύριος είδε από που το είχε βουτήξει, το πιο πιθανό είναι από κάποια αποθήκη τροφίμων των κατακτητών. Ε, δεν θα το πιστέψετε, βάζω μια τέτοια φωνή που και εγώ ο ίδιος δεν πίστεψα στην δύναμη της, το φουκαριάρικο το γατί θες σάστισε, θες τρόμαξε, παράτησε το λουκάνικο και πήδηξε τον φράχτη παίρνοντας μαζί και την πείνα του, εγώ όμως άρπαξα το λουκάνικο και το πήγα στην η μητέρα μου, τον πατέρα μου τον είχαμε ήδη χάσει, δεν πίστευε η φουκαριάρα στα μάτια της, τέτοιο θεόσταλτο δώρο και παραμονές Χριστουγέννων, ήταν για εμάς ένα θαύμα.
Το αποτέλεσμα ήταν να μετατραπεί σε ένα ωραιότατό σφουγγάτο και με ότι ψιλολογία ακόμη υπήρχαν στο σπίτι, να μας προσφέρει η μητέρα μας ένα πλουσιοπάροχο γεύμα. Εκείνη η βραδιά μας έμεινε αξέχαστη, είμασταν ευτυχισμένοι έστω και για λίγο και από τι; Από ένα λουκάνικο
Αυτή την μικρή περιπέτεια συγγενικού μου προσώπου επέλεξα να σας μεταφέρω και είναι ένα από τα εκατοντάδες περιστατικά, παράδοξα και μη που πέρασε η γενιά του στην κατοχή αυτές τις άγιες μέρες, αλλά και σε όλη την διάρκεια της Γερμανικής σκλαβιάς, για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να ευχόμαστε να μην ξανάρθουν στο λαό μας αλλά και σε κανένα λαό του κόσμου τέτοιες εποχές δυστυχίας και στέρησης.
Δυστυχώς όμως η σημερινή Ελλάδα θυμίζει με τα διάφορα επιδόματα εκείνες τις άγριες ημέρες των συσσιτίων. Με την ευχή όλα αυτά να τελειώσουν γρήγορα και να επανέλθει η φυσιολογική ροή των πραγμάτων στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο να επικρατήσει η ειρήνη που δυστυχώς έχει διασαλευθεί.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις