Το παγκόσμιο μήνυμα ειρήνης της ΑΕΚ πριν από 25 χρόνια

Η ελληνική ομάδα ήταν η πρώτη και μοναδική που τόλμησε να μεταβεί στην τότε Γιουγκοσλαβία εν τω μέσω των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ

Πέρασαν 25 χρόνια από την ημέρα που η ποδοσφαιρική ΑΕΚ «τάραξε τα νερά» στο ζοφερό πολιτικό σκηνικό που είχαν δημιουργήσει οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία (24 Μαρτίου – 10 Ιουνίου 1999).

Με πρωτοβουλία του διοικητικού ηγέτη της, Δημήτρη Μελισσανίδη, η Ένωση θέλησε να στείλει ηχηρό αλλά και έμπρακτο μήνυμα συμπαράστασης, στήριξης και αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο λαό της βαλκανικής χώρας.

Με μια απόφαση που έμεινε στην Ιστορία, η ομάδα ταξίδεψε στο Βελιγράδι για να αντιμετωπίσει σε φιλικό αγώνα την Παρτιζάν, για να δείξει -εκτός των υπολοίπων- σε όλο τον κόσμο πως δεν συμφωνούν όλοι με την παράνοια των βομβαρδισμών σε μια χώρα στην καρδιά της Ευρώπης.

Ως εμπνευστής της πρωτοβουλίας, ο κ. Μελισσανίδης μίλησε στη σερβική έκδοση του ΒBC για εκείνες τις ημέρες της ανασφάλειας στην Γηραιά Ήπειρο, τότε που με την πρωτοβουλία του ο ελληνικός σύλλογος έδειξε τη συμπόνοιά του στον σερβικό λαό.

«Μετά από 25 χρόνια, είμαι σίγουρος, σήμερα ίσως περισσότερο από πριν, ότι εκείνος ο αγώνας στο Βελιγράδι είναι ο πιο σημαντικός στην ιστορία της ΑΕΚ», είπε ο Δημήτρης Μελισανίδης,

Η ΑΕΚ, που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια ύπαρξης, ήταν ο πρώτος και μοναδικός σύλλογος που μετέβη στην Γιουγκοσλαβία μέχρι το τέλος των βομβαρδισμών.

Ο κ. Μελισανίδης ανέφερε επίσης ότι «το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό είναι η πολύ βίαιη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της απόφασης να πάμε στο Βελιγράδι και της πίεσης που υποστήκαμε».

«Δεν τους άρεσε καθόλου, ήθελαν να εγκαταλείψουμε το ταξίδι και προσπάθησαν να μας τρομάξουν με ιστορίες ότι μπορεί να βομβαρδιστεί το λεωφορείο μας», υπογράμμισε, τονίζοντας πως η απάντησή του ήταν, «αν πρόκειται να μας βομβαρδίσουν, ας μας βομβαρδίσουν».

Και πρόσθεσε: «Ο πατέρας μου όντως φοβήθηκε, μου ζήτησε να μην πάρω τον αδερφό μου, παρόλο που ήθελε, για να έχει τουλάχιστον έναν γιο».

Λίγες μέρες μετά την έναρξη της βομβιστικής επίθεσης, υπήρξε η πρώτη επικοινωνία της ΑΕΚ με την Παρτιζάν. «Στην αρχή νόμιζαν ότι αστειευόμαστε, δεν το πίστευαν», ανέφερε ο κ. Μελισανίδης.

«Θεωρούσαν απίστευτο ότι μια ομάδα μπορούσε να έρθει στο Βελιγράδι τέτοια στιγμή, ενώ η χώρα τους βομβαρδίζεται και όταν κανείς δεν είχε το κουράγιο να σταθεί δίπλα τους, αλλά η ΑΕΚ το έκανε», επισήμανε, διευκρινίζοντας ότι «δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική».

Ωστόσο, όταν είδαν στην Ελλάδα τους «βομβαρδισμούς και τα δεινά του σερβικού λαού» ο οργανισμός της ΑΕΚ αποφάσισε να αντιδράσει και να βοηθήσει όσο καλύτερα μπορούσε, για «να στείλει ένα μήνυμα ειρήνης».

Ο Ζάρκο Ζέτσεβιτς, ένας από τους πιο τροπαιούχους ηγέτες στην ιστορία της Παρτιζάν, αποκάλεσε τη δράση του ελληνικού συλλόγου «ηρωική πράξη».

«Την ώρα που πέφτουν βόμβες γύρω μας, έρχεται κάποιος που θέλει να παίξει ένα παιχνίδι μαζί μας», λέει ο Ζέτσεβιτς στο BBC κι εξήγησε ότι ο ελληνικός σύλλογος ξεκίνησε τα πάντα και η Παρτιζάν τα οργάνωσε.

«Αυτή η φιλική χειρονομία δεν μπορεί να ξεχαστεί, ήρθαν όταν όλοι στράφηκαν εναντίον μας ήρθαν», πρόσθεσε ο τότε πρόεδρος της σερβικής ομάδας, Ιβάν Τσούρκοβιτς.

Τότε δεν ήταν καθόλου εύκολο να φτάσεις στο Βελιγράδι, απομονωμένο εκείνη την εποχή από τις κυρώσεις. Η λύση ήταν η Βουδαπέστη, η ουγγρική πρωτεύουσα που χρησιμοποιούνταν από πολλούς στην Γιουγκοσλαβία για αφίξεις και αναχωρήσεις αεροπλάνων.

Μέρος της αποστολής των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ και των στελεχών του συλλόγου προσγειώθηκε εκεί, και στη συνέχεια πήρε λεωφορεία για το Βελιγράδι, ενώ περίπου πενήντα οπαδοί έφυγαν από την Αθήνα με λεωφορείο για τη Γιουγκοσλαβία.

Η εικόνα που έμεινε σε όλους ήταν η υποδοχή μετά τη διέλευση των ουγγρικών συνόρων. «Κάποιοι έκλαιγαν στο δρόμο, δίπλα στο χωριό που σταματήσαμε, ήταν πραγματικά μοναδικό», είπε ο κ. Μελισσανίδης, προσθέτοντας ότι αυτή η εικόνα «είναι συνέχεια στο μυαλό του».

«Ο κόσμος μας υποδέχτηκε στην άκρη του δρόμου, μας σέρβιρε ψωμί και αλάτι… Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ήταν πολύ συγκινητικό. Όταν μπήκαμε στο Βελιγράδι ένιωσα υπερηφάνεια πάνω από όλα, ήξερα ότι είχαμε πάρει τη σωστή απόφαση».