Υπάρχει ένα χρώμα που πίσω του κρύβεται μια απάνθρωπη ιστορία!
Ένα χρώμα που δεν υπάρχει πλέον στην φυσική του μορφή, που από την αρχή της εισαγωγής του στην Ευρώπη από την Ανατολή,το κάλυπτε ένα πυκνό μυστήριο.
Το Indian Yellow.
Ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ινδία,αλλά και στην Περσία και στην Κίνα.
Εβαφαν υφάσματα,έκαναν τοιχογραφίες, ζωγράφιζαν πορσελάνες, αλλά ποια η προέλευσή του; Ζωική ή φυτική;
Τι ήταν αυτό το μοναδικό ζεστό, διάφανο πορτοκαλοκίτρινο έντονο χρώμα, που κάτω από το φως του ήλιου αποκτούσε μια χρυσοκίτρινη λάμψη;
Γύρω στον 15ο με 18ο αιώνα έμποροι από την Ανατολή έφεραν κάτι παράξενες καφέ συμπαγείς μπάλες από τις Ινδίες. Όταν έσπασαν στα εργαστήρια αυτές τις χωμάτινες μπάλες ξεχύθηκε από μέσα ένα ιδιαίτερο πορτοκαλοκίτρινο χρώμα, με μια έντονα δυσάρεστη οσμή.
Όταν ανέμειξαν την σκόνη με το συνδετικό μέσο των χρωστικών που είναι το λάδι,το κόμμι ή το αυγό πήραν ένα χρώμα που μπορούσε να αλλάζει αποχρώσεις ανάλογα τον φωτισμό από ζεστό πορτοκαλί μέχρι έντονο χρυσοκίτρινο.
Αυτό το μοναδικό χρώμα χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην ζωγραφική,ακόμα και σε τοιχογραφίες χωρίς ωστόσο να έχει ανακαλύψει κανείς τον τρόπο παραγωγής του. Όλοι πίστευαν ότι προερχόταν από κάποιο φυτό, δέντρο ή θάμνο που χρησιμοποιούσαν οι Ινδοί ή οι Πέρσες σαν βαφή.
Το 1844, ο χημικός John Stenhouse εξέτασε την προέλευση του ινδικού κίτρινου σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην έκδοση Νοεμβρίου 1844 του Philosophical Magazine .
Παρατήρησε πως το μικροσκόπιο έδειχνε κρυστάλλους σε σχήμα βελόνας και ανέφερε ότι το Ινδικό Κίτρινο
που διαδιδόταν ότι παράγεται από πέτρες στην χολή από διάφορα ζώα( Καμήλες, ελέφαντες,βουβάλια…),στην πραγματικότητα είναι φυτικής προέλευσης. Κανένας τελικά δεν γνώριζε την αλήθεια.
Ένα άλυτο μυστήριο που έκρυβε πίσω του μια θλιβερή βάρβαρη ιστορία.
Στην ΒΑ Ινδία στο Μπιχάρ έτρεφαν τις αγελάδες μόνο με τρυφερά φύλλα μάνγκο κι αυτό ήταν που χρωματίζει τα ούρα τους έντονα κίτρινα. Τα ούρα των ζώων συλλέγονταν,γινόταν διήθηση μέσα από ύφασμα, συνέλεγαν το ίζημα και αφήνονταν να στεγνώσουν
σε μικρές πήλινες γλάστρες, στον ήλιο ή στην φωτιά,ώστε αργότερα να πλάσουν χειροποίητα αυτές τις σκληρές δύσοσμες κίτρινες μπάλες της ακατέργαστης χρωστικής.
Τα ζώα φυσικά υποσιτίζονταν γιατί σπάνια έτρωγαν φυσιολογική τροφή και καθώς δεν μπορούσαν να αποβάλλουν όλη την χρωστική του φυτού υπέφεραν από τεράστιες πέτρες στα νεφρά που έκαναν επώδυνη την ούρηση.Για να μην αντιδρούν στον πόνο τα έδεναν με δερμάτινες λωρίδες και τα υποχρέωναν με μαλάξεις να ουρήσουν.
Ο χρόνος της ζωής τους ήταν λίγος και πέθαιναν μέσα σε φρικτούς πόνους για να δώσουν λίγο χρώμα. Μόλις το 1908, αιώνες αργότερα, η διαδικασία κρίθηκε απάνθρωπη και εκτός νόμου. Αιτία ήταν πως οι Ιερές αγελάδες βασανίζονταν και επιτέλους αυτό έπρεπε να σταματήσει αν και πέρασαν κι άλλα χρόνια για να κριθεί το Indian Yellow μη εμπορεύσιμο.
Ερευνητές επισημαίνουν ότι αυτή η απαγόρευση μπορεί να ήταν δυνατή με βάση προϋπάρχουσες πράξεις της Βεγγάλης για την πρόληψη της σκληρότητας των ζώων το 1869
Τελευταίες μελέτες του 2018, με παλιά δείγματα του 1883 επιβεβαίωσαν την προέλευση από τα ούρα των βοοειδών της χρωστικής Το Indian Yellow υπάρχει πλέον σαν εναλλακτική μόνο στην συνθετική του μορφή.
Υγ. Υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία πίσω από κάθε χρωστική, χημικές ενώσεις,φασματοσκόπια που δεν γίνεται να τα παραθέσω και περισσότερο ενδιαφέρουν Χημικούς που ασχολούνται με αυτά κι όχι τους απλούς χρήστες των χρωμάτων._
Υπάρχει ένα χρώμα που πίσω του κρύβεται μια απάνθρωπη ιστορία!
Ένα χρώμα που δεν υπάρχει πλέον στην φυσική του μορφή, που από την αρχή της εισαγωγής του στην Ευρώπη από την Ανατολή,το κάλυπτε ένα πυκνό μυστήριο.
Το Indian Yellow. ⬇️ pic.twitter.com/uvz7nRb7y0— tuki (@blacktukaki) January 17, 2023