Μανώλης Κοττάκης
Η πολιτική είναι ένα περίεργο σπορ. Υπάρχουν μεγάλα λάθη που διαπράττεις στους καιρούς της ισχύος σου και οι πολίτες σού τα συγχωρούν. Υπάρχουν μικρά λάθη που διαπράττεις στους καιρούς της αδυναμίας σου και οι πολίτες είναι αμείλικτοι μαζί σου. Αν υποτιμάς τον παράγοντα «χρόνος», έρχεται μια μέρα που αυτός τα συμπυκνώνει όλα και σ’ τα ρίχνει επί της κεφαλής σου. Τα χθεσινά συγχωρεμένα είναι τα σημερινά ασυγχώρητα! Η αιτία είναι απλή. Η υπομονή σώνεται, η περίοδος χάριτος λήγει.
Δύο παραδείγματα από την επικαιρότητα: προσήχθη χωρίς χειροπέδες στην ανακρίτρια και αφέθηκε ελεύθερος ένας τηλεοπτικός δικηγόρος που ξυλοκόπησε τη σύζυγό του. Εγινε χαμός κυρίου! Η κοινωνία, που έδειξε ανοχή στην κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη για τα Τέμπη, για τις υποκλοπές, για τον Λιγνάδη, για ένα σωρό άλλα εγκλήματα, άθροισε στην υπόθεση Λύτρα όλα αυτά μαζί με τον Μίχο, την κοπέλα που πέθανε αβοήθητη στους Αγίους Αναργύρους, τη δεκατετράχρονη που δολοφονήθηκε από τον -ελεύθερο με τη βούλα της Δικαιοσύνης- βιαστή στον Πύργο και έβγαλε έναν πρώτο λογαριασμό. «Αναψαν» τα λαμπάκια του κόσμου με το «χωρίς χειροπέδες» και το ελευθέρας στον Λύτρα.
Συμβολοποιήθηκε η οργή για αυτά και άλλα τόσα, σε μια υπόθεση εκ πρώτης όψεως μη πολιτική. Με συνέπεια να «τρέχει» σήμερα ο Αρειος Πάγος και να κάνει αυτά που διά της εισαγγελέως του κατήγγειλε ως «λαϊκισμό» και ως «προστάδιο αυταρχισμού» στο Φόρουμ των Δελφών! Και είμαστε μόνο στην αρχή της οργής. Οταν ο κόσμος καταλάβει ότι μια λεπτή κλωστή ενώνει τις μεγάλες και τις μικρές υποθέσεις και πως είτε είσαι πολιτικός και σε ακούνε είτε φοιτητής και σκοτώνεσαι στο τρένο ή νεαρά που εκδίδεσαι από κομματικούς παιδεραστές ή σύζυγος που γρονθοκοπείται από τραμπούκο και δεν βρίσκεις το δίκιο σου, κανείς δεν πάει φυλακή -όλοι ελεύθεροι και ωραίοι-, τότε η οργή θα γίνει τσουνάμι πολιτικό.
Παράδειγμα δεύτερο: ο χαμένος πίνακας από το γραφείο του Λευτέρη Αυγενάκη. Πολίτες που κώφευαν στις καταγγελίες που έγιναν προ των εκλογών για αδιαφανείς αναθέσεις σε εποπτευόμενους από το συγκεκριμένο υπουργείο οργανισμούς έκαναν προχθές διαδήλωση στο Χ για τον πίνακα που φερόταν ότι πήρε μαζί του ο τέως υπουργός, φεύγοντας από το υπουργείο. Πέντε χρόνια τώρα πάνε και έρχονται στα ΜΜΕ υποθέσεις για διαφθορά σε όλο τον δημόσιο τομέα, αλλά η πρώτη επανάσταση έγινε για έναν πίνακα. Ο οποίος, και αν αφαιρέθηκε, επεστράφη.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η κυβέρνηση βρίσκεται, μετά την ήττα της στις ευρωεκλογές, μπροστά σε μια νέα ατμόσφαιρα. Η περίοδος είναι προεπαναστατική. Και η «επανάσταση» θα έρθει από μικρές υποθέσεις, που δεν μπορεί να αξιολογήσει και να σταθμίσει την επίδρασή τους στον συσχετισμό κανείς. Αίφνης, Δικαιοσύνη και ΕΛ.ΑΣ.βρέθηκαν απολογούμενες για ένα ζευγάρι χειροπέδες και για ένα «ελεύθερος με περιοριστικούς όρους». Ολες οι αμαρτίες των θεσμών συμπυκνώθηκαν σε ένα γεγονός. Αίφνης, η πολιτική βρέθηκε απολογούμενη για τη διαφθορά, για έναν πίνακα και όχι για μια βαλίτσα, όπως θα συνέβαινε άλλοτε. Η νεότερη ιστορία μάς το έχει δείξει: κόσμος διώχνει με τις κλοτσιές κόμματα και πολιτικούς χωρίς αποδείξεις, μόλις ο αέρας «μυρίσει» διαφθορά.
Αρκεί να βουίζει ο τόπος από στόμα σε στόμα. Οι αποδείξεις έρχονται έπειτα. Για να παραφράσω τον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό, η αλλαγή έρχεται όταν ο κόσμος βαρεθεί να γράφει ποιήματα για τον καιρό δίπλα στη θερμάστρα. Ευτυχώς, η τεχνολογία αντικατέστησε το πεθαμένο Σύνταγμα. Η ημιάμεση δημοκρατία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με τις ατέλειές της φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από τους συντεταγμένους θεσμούς του πολιτεύματος.