Ας μην είμαστε «μονολιθικοί» αφού το ιδεώδες/ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων, και με όλα τα συναφή εκείνα, δεν θα μπορούσαν να βασταχτούν, δεν ήταν δυνατόν να βασταχτούν, στην εξέλιξη της κοινωνίας. Της κάθε κοινωνίας, όπως π.χ. να μην παιανίζεται σήμερα ο Ολυμπιακός Ύμνος ή οι Ύμνοι οι Εθνικοί των χρυσών πρωταθλητών, επειδή τότε δεν υπήρχαν. Όπως επίσης και το να μήν αγωνίζονται μα ούτε καν να τους παρακολουθούν γυναίκες λόγω της απόλυτης γύμνιας των αθλητών, όπως και….τόσα άλλα, διότι λείπει το κυριότερο: Δεν τελούνται στην Ολυμπία!
Εξελίσσονται, και αυτό δεν μπορεί να το εμποδίσει κανένας. Άλλωστε η αφή και μόνο, αλλά και η παρουσία αυτής της φλόγας, της Ολυμιακής, στον χώρο όπου οι αγώνες αυτοί διεξάγονται διανθισμένοι και με τόσα άλλα πολλά σύγχρονα αγωνίσματα που διαρκώς έχουν την δυνατότητα προσθέτουν οι διοργανωτές, είναι η «απόλυτη και η εν λευκώ» άδεια, διεξαγωγής κατά το δοκούν αυτών.
Τέλος αυτή, η τόσο ευγενής άμιλλα, μεταξύ των διοργανωτριών πόλεων επικουρούμενης και από την απόλυτη αποδοχή των κατοίκων, λέει τα πάντα. Ας μην λοιπόν δυσμενώς και, εν πολλοίς αδίκως, σχολιάζεται, αφού όλοι έχουν δίκιο. Άλλοι μικρό κι άλλοι μεγάλο τέτοιο, όμως όλοι το έχουν αφού οι «σκοπιές» των διαφέρουν.
ΜΠ
Ας μην ονομάζονται Ολυμπιακοί Αγώνες, ας μην έχουν ουδεμία σχέση με το ιδεώδες της άλλοτε εποχής και ας επιτρέψουν κάθε παραλογισμό. Διατηρούμε αναμνήσεις από Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν σε χώρες και έγραψαν ιστορία. Δεν δικαιολογείται θέαμα επάνω σε πλεούμενο και απλώς να κρατάς την σημαία, ούτε συμβολισμός, ούτε παράσταση. Η σημαία κυματίζει με βηματισμό, με υπερηφάνεια και εκπροσωπεί την κάθε χώρα. Ωραία δεν τελούνται στην Ολυμπία. Το παραχωρήσαμε και αυτό χωρίς ουδεμία αμοιβή όπως κάποιοι άλλοι καπηλεύονται. Όχι όμως και να γίνεται ισοπέδωση γιατί στερέψαμε από ιδέες, η πιθανόν αναζητούμε μόνο το κέρδος χωρίς να επενδύσουμε και στην τιμή.
Η χώρα μας πλούσια σε παράδοση που παραλάβαμε από τους πρόγονους μας , η αποτελεί συνέχεια και μάχεται ώστε να τα διατηρήσει, η από αδιαφορία έως ………… πεθαίνουμε χωρίς να καταλαβαίνουμε αυτό που πραγματικά συμβαίνει γύρω μας, όχι βεβαίως από όλους αλλά από εξαιρέσεις.
Οι νεότεροι ας αξιολογήσετε τα γεγονότα με περισσότερη αντικειμενικότητα και σοβαρότητα.
Όλοι όσοι δεν διαθέτουν από πλούσιο αρχαίο πολιτισμό μάχονται για μια διάκριση, το παλεύουν να αναδείξουν
ασήμαντα πράγματα. Εδώ σε τούτο τον ευλογημένο τόπο τι μορφής μας δέρνει αδιαφορία και δεν έχουμε το σθένος να διεκδικήσουμε ότι πραγματικά μας ανήκει, ότι αποτελεί κληρονομιά μας και συνέχειά μας.
Τα σύμβολα Σημαία και Εθνικός ύμνος παραμένουν αυτά που χαράζουν έντονες μνήμες, αυτά που σε διαπερνά αυτό το ρίγος , το γόητρο και η υπερηφάνεια μα κάθε φορά που πραγματοποιείται τελετή.
Οι αθλητές για αυτά τα ιδεώδη μάχονται για αυτές τις μικρές και πολύ σύντομες στιγμές, της υπερηφάνειας
της πατρίδας, για την τιμή, καλοδεχούμενη και η διάκριση.
Δεν γίνεται διαρκώς να απογοητεύουμε, να αφηνόμαστε λες και τίποτε δεν έγινε.
Τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό δεν επιτρέπεται να μικραίνουμε, σκοπός ζωής να γινόμαστε έστω και στο ελάχιστο κάτι το καλύτερο.
Δεν θα πάρουμε μαθήματα από το Παρίσι περί ξεπεσμού, αποτυχία της οργάνωσης σε πλήρη διάσταση.
Δεν παίζεται Τσίρκο, γίνονται αγώνες , απαιτούν αξιώσεις, προβάλλουν θέαμα, αφήνουν εντυπώσεις,
αλλά κυρίως μια ανάλογη εκτίμηση για την συμμετοχή της κάθε χώρας με ιδιαίτερη βαρύτητα στην συμμετοχή των αθλητών-αθλητριών.
Δεν πέφτει έτσι στα χαλαρά η προετοιμασία χρόνων, ο όποιος κόπος, για αυτές τις ελάχιστες στιγμές προβολής
και παρουσίας σε ένα τέτοιο γεγονός που παρακολουθούν αμέτρητοι θεατές από όλο τον κόσμο – πλανήτη γη.