Δεν πιστεύω να έχει πια κανείς αμφιβολία.
Αυτό που βλέπαμε κάποιοι από καιρό έχει μπει τώρα πια στην τελική ευθεία: Θέλουν να απαλλαγούν πάση θυσία από τον Στέφανο Κασσελακη. Όλα τα αλλα είναι προφάσεις και φιοριτούρες.
Ποιοί είναι αυτοί — εγώ τους αποκαλώ «το σύστημα».
Οι αντιρρησίες-αμφισβητίες εντός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι απλά η αιχμή του δόρατος.
Συμπράττουν, σιωπηρά έστω, αν και δεν έχω αμφιβολίες ότι υπάρχουν υπόγειες διαδρομές «συναντίληψης», με τη μητσοτακέικη μορφη νομής της εξουσίας γιατί ο 35άρης απ’ την Αμερική τους χαλάει τη σούπα με τον τρόπο που θέλει να ασκήσει πολιτική. Ίδιες αντιλήψεις έχουν, στο ίδιο καζάνι διαπλοκής βράζουν.
Όχι ότι ο Στέφανος δεν έκανε λάθη.
Το σημαντικότερο: Χωρίς ίχνος πείρας από τον βαρύ βυζαντινισμο της ελληνικής πολιτικής ζωής και, πιστεύω, δέκτης εν μέρει υπεραισιόδοξων εισηγήσεων είχε τη ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να τους φέρει βόλτα κι έτσι σπατάλησε τεράστιο απόθεμα χρόνου. Παρέδωσε το κρίσιμο όπλο του αιφνιδιασμού. Έκανε — η αυτή την εντύπωση έδωσε — πολλά μπρος πίσω.
Η διαχείριση του (περιορισμένου) χρόνου που έχει κάποιος, και μάλιστα νεοφερμένος, στην πολιτική είναι η πιο δύσκολη άσκηση. Οι ευκαιρίες που έχει λιγοστές. Συνήθως γίνονται χαμένες ευκαιρίες.
Τώρα κάποιοι, εντός κι εκτός τειχών, βιάζονται να ξεγράψουν τον Κασσελακη. Είναι κι αυτό ένα μέρος από την τακτική του «συστήματος». Να δημιουργήσουν με τα ΜΜΕ που πληρώνουν κι ελέγχουν βιαστικές και ψεύτικες εντυπώσεις. Ώστε να μη σταθεί κανείς εμπόδιο στην σχεδιασμένη αποκαθήλωση.
Βιάζονται. Ο Κασσελακης που γνώρισα έχει ακόμη πολλά χαρτιά να παίξει. Κι ας μειώνονται οι άσσοι που έχει στο μανίκι του, οι πρωτοβουλίες που μπορεί να πάρει.
Από το ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο που θα αναπτύξει τους επόμενους δυο τρεις μήνες, από την αυτοπειθαρχία που πρέπει να αποδείξει ότι έχει, από το με ποιους τελικά θα αποφασίσει να πορευθεί θα εξαρτηθεί η επιτυχία (η η αποτυχία) της πορείας του προς τους πολλούς. Εκείνους που οργίζονται όλο και πιο πολύ με τον Μητσοτακη, του γυρνούν μαζικά την πλάτη. Αλλά δεν ξέρουν που να πάνε.
Γιατί αυτοί θα κρίνουν αν μπορεί να πετύχει ο Κασσελακης.
Κι όχι τα κομματικά απολιθώματα που νοσταλγούν κάποιο φτιασιδωμενο χθες και φαντασιώνονται ένα ανύπαρκτο μέλλον. Προς όλες κι όλους δαύτους ο Κασσελακης πρέπει να τραβήξει μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή αν θέλει να μη ξεφτίσει κι άλλο το «Ελληνικό Όνειρο» που υποσχέθηκε να κάνει πραγματικότητα πριν από μήνες.
Θέλω να ελπίζω ότι θα το κάνει. Η κλεψύδρα των ευκαιριών αδειάζει.