ΜΗΔΕΑ (αγγλιστί media).

Τας τελευταίας ημέρας ένα μέγα γεγονός απασχολεί τους μηδεοδιαύλους μας*.
Μην είναι οι καθημερινές αυτοκτονίες των απελπισμένων εμπόρων; .όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Αυτό που απασχολεί τα εγχώρια ΜΗΔΕΑ( Μ.Μ.Ε.) είναι μια πολιτική συζήτηση που είχε τραγική κατάληξη.
Ο μυδιόμυαλος * παρουσιαστής είχε καλέσει έναν καυσόδημο* καθηγητή, δύο πάνδιμες* κόρες, η μία η πρεσβύτερη, γνωστή για την μελίρρυτο ποιητική της γλώσσα, ως άλλη Σαπφώ, η ετέρα μια νεαρά ευειδής Ατθίδα, και την συντροφιά να συμπληρώνει νέος εύχαρης, φιλόδικος*, ανυπομονών, με το κινητό ανά χείρας, σα να περίμενε για ‘’ένα πουκάμισο υγρό, για μια Ελένη…..’’κατά τον ποιητή μας. Τέλος την παρέα έκλεινε η πέτρα
του σκανδάλου, ένας νεαρός βουλευτής, βαρυμήδεος* και βαρύχειρος και ευσταλής.
Η συζήτηση ήτο έντονος και θερμά, με αντεγκλήσεις και εκατέρωθεν κατηγορίες.
Μην ήτο για την ανεργία που καλπάζει, και για τα μαγαζιά που κλείνουν; Όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Αι δύο γυναί, ως άλλαι Αμαζόνες, επιτίθεντο φραστικά, πολλάκις εις τον νεαρό βουλευτή, και ο μυδιόμυαλος παρουσιαστής δεν του έδινε το χρόνο, για να εκφράσει και εκείνος τις απόψεις του.
Αίφνης, η μία κόρη, η νεωτέρα, η Ατθίς, προσέβαλε τον βουλευτή, κι εκείνος σαν τον μαινόμενο Ηρακλή και τον αψύ Αχιλλέα, έρριψε ένα ποτήρι με νερό εις τον πλούσιο κόρφο της νεαράς, ως ρίχνει η ροδοδάκτυλη Ηώς την δρόσον της εις την γη, από την υδρία της, για να την γονιμοποιήση.
Αύτη εφάνει ξαφνιασθείσα και καρτερικώς παραμείνουσα εις την θέση της, επιάστει να φιλομειδιά.
Και ω! η ετέρα, η φιλόμηδη*, εγερθείσα ως η Μαινάς, και φωνασκούσα, επιχείρησε να κτυπήσει το νεαρό ταυρί, για να το συνετίσει, νομίζοντας ότι εμπρός ένας Μενσεβίκος στέκει.
Και τότε εκείνος χωρίς να διστάσει, εράπισε χιαστί εις τας παρειάς την μελίρρυτο Σαπφώ, όπως ραπίζει ο Βορέας τας χιονοσκέπαστας κορφάς, και τας ανατριχιάζει.
Προσέτρεξε εις το συμβάν , ο άρτι εμφανισθής παρουσιαστής, φωνάζων εν απογνώσει: όχι, όχι, όχι.
Το όχι αυτό δεν ήτο για τα φορολογικά μέτρα , που εξοντώνουν τους πολίτες, όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Ο καυσόδημος καθηγητής, φρονίμως ποιών, παρέμεινε εις την θέση του, άπνους και ενεός, ως μένει ακίνητο το μαύρο και θλιβερό αποκαίδι ενός πεύκου.
Και μέσα σ΄αυτήν την χλαπαταγή, εικούστει ο φιλόδικος να τηλεφωνεί με σπασμένη από τρόμο φωνή: έλα Ελένη, ελθέ τάχιστα και η δημοκρατία μας να μουσκευθεί, κινδυνεύει.
Έκτοτε αυτό το γεγονός το πήρε κάθε αμελέτητο, και όλες μαζί οι τουτάνες, και έσυρον εις τα κανάλια τους έναν οργιαστικό χορό, ωσάν Νύμφες Αμαδρυάδες.
Έχοντας ιδία γνώση για τα χυσίματα, και πότε πρέπει αυτά να γίνουν διέρριγνων τα σέξυ πανάκριβα ιμάτια, χύνοντας δάκρυα συμπαράστασης, απ’ τα καλομακιγιαρισμένα μάτια, για το χύσιμο ενός ποτηριού, και δύο χαστουκάκια.
Μην έκλαιγαν για το ξεκλήρισμα της οικογένειας στην Καισαριανή, που ξένα κτήνη σκότωσαν τα δύο παληκάρια, και η μάνα τους από τον καυμό, πέθανε και κείνη, μένοντας μόνος ο τραγικός πατέρας, να θρηνεί για το χαμό της οικογένειάς του, στην δημοκρατική Ελλάδα; Όχι δεν είναι αυτό το θέμα που μας απασχολεί.
Άφησαν για λίγο, κατά μέρος τα σοβαρά θέματα των εκπομπών τους, ήτοι:τις εκρήξεις των σιλικονάτων μαστών, και τις αποτυχημένες πλαστικές των μαπών, των άνοων ομοφύλων τους, και ασχολήθηκαν με κάτι πιο τραγικό.
Δεν ήταν τα παιδιά με καρκίνο, που μάταια περιμένουν στην ουρά για να πάρουν τα φάρμακά τους. Όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Κουνώντας θύρσους και γοφούς, κτυπώντας τα καλλίγραμμα και πλουτοφόρα πόδια, εμαίνοντο κατά του νεαρού, σαν Βάκχες, σαν Θυιάδες, και σαν την πεινασμένη Αγάυη, λίγο πριν ριχτούν στον άμοιρο Πενθέα, μύδρους εξηκόντιζαν απ΄τα κοκκινιασμένα χείλη.
Μην ήταν για την γερόντισα που έσφαξαν οι λατρευτοί τους λάθρο, στην Πάτρα; Όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Ακούουν εκστασιασμένες, τας ταραχώδης ερωτικάς περιπέτειας των αοιδών, και άλλων τέτοιων
Αηδίων, και ουδόλως τας απασχολεί η πατρίδα μας που τρέχει να πέσει στον κρημνό. Μόνο πνέουν μένεα για το μη επιθυμητικό υγρό που χύθηκε στον κόρφο. Η Ελλάδα μας να πάει να καεί, ως είπε και μια άλλη Κελαινώ, η καλοπληρωμένη Άρπυια της μαυρίλας, τις προάλλες μέσα στην Ευρωβουλή, χωρίς να ενοχληθεί κανένας. Αλλά είπαμε δεν είναι αυτό το θέμα μας.
( Οι αυθαίρετοι νεολογισμοί μου.
Μηδεοδίαυλοι: τα πορνοκάναλα
Μυδιόμυαλος: αυτός που έχει μυαλό μυδιού
Πάνδιμη: η του δήμου, η δημοκρατικιά
Καυσόδημος: αυτός που βλέπει να καίγεται ο Δήμος
Φιλόδικος: αυτός που έχει φίλη δικαστικό
Βαρυμέδεος: αυτός που έχει βαριά μέλη
Φιλόμηδη: αυτή που θέλει να έχει μήδεα).
Μόνο μη με ρωτάτε να σας πω, τα μήδεα τι σημαίνουν.
Τα είχε παλιά ο Ουρανός, ο σύζυγος της Γαίας,
Μα ο Κρόνος, ο πονηρός ο γιος τους, ο Τιτάνας,
Με άρπη κοφτερή, απέκοψε τα θεικά τα μέλη, του Ουράνιου πατέρα,
Κι απέ στη θάλασσα τα επέταξε, στο βύθος του πελάγου.
Τα κύματα τα πήρανε, κι αυτά αφρίζοντας, εγέννησαν την όμορφη Αφροδίτη.
Την Κυθέρεια , την Κύπριδα, του παιχνιδιάρη Έρωτα την μάνα.
Σαν Πάνδιμη και σαν κοινή, εις τους πολλούς ανήκει.
Μα σαν Ουρανία είναι ιερή, που λίγοι την κατέχουν.
Αυτοί που βλέπουν εις τα ψηλά, κι όχι οι που εις τα αχαμνά προσβλέπουν.
Και έτσι και μεις οι δύστυχοι, τρέχουμε στο χαμό μας,
Κοπάδι γιδοπρόβατα που δεν ξέρουν που πηγαίνουν,
Κανάλια μας όρισαν να βλέπουμε, οι θεοί, αυτό το ριζικό μας,
Τώρα μόλις μάθαμε κι εμείς, οι τουτάνες τι σημαίνουν.
(Ποιητική προσαρμογή και έμπνευση κειμένου, από την Αγγέλω)
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
.