“Την πλήρη κατανόησή του για τη δυσθυμία των Ελλήνων, οι οποίοι, όπως αναφέρει, καλούνται τώρα να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν, εκφράζει ο Αυστριακός πρώην υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων (1970-1983) του ιστορικού καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι και σήμερα κορυφαίος οικονομικός παράγοντας της χώρας, Χάνες Αντρος, σε σημερινή συνέντευξή του στη μεγάλης κυκλοφορίας, αυστριακή εφημερίδα “Εστεραιχ”.Σημειώνοντας πως, όταν ένας δανειστής δανείζει σε μία χώρα 372 δισεκατομμύρια Ευρώ, τότε ο δανειστής είναι εξίσου υπεύθυνος εάν ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια, ο κ. Αντρος επισημαίνει ότι 170 δισεκατομμύρια Ευρώ δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά κατέληξαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.
Στη συνέντευξή του, ο θεωρούμενος ως ένας από τους σημαντικότερους υπουργούς Οικονομικών της μεταπολεμικής Αυστρίας, προειδοποιεί ότι, όπως η υπερβολική χρήση ενός φαρμάκου — “επειδή ένα φάρμακο είναι καλό, δεν σημαίνει ότι το χορηγούμε δέκα φορές την ημέρα ” — μπορεί να εξελιχθεί σε δηλητήριο, ακριβώς αυτό μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση της υπερβολικής λιτότητας, προσθέτοντας πως χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση.
Ο ίδιος τονίζει την ανάγκη να υπάρξει αλλαγή στάσης, προπάντων από τους Γερμανούς και αυτοί να επιδείξουν, όπως και ολόκληρη η Ευρώπη, περισσότερη αλληλεγγύη, ενώ επισημαίνει πως, αν η Ευρώπη είχε συμπεριφερθεί κατά την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, όπως οι Γερμανοί κατά την κρίση του Ευρώ, τότε ποτέ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η επανένωση.
Οπως λέει, την γερμανική επανένωση πλήρωσαν όλοι και όταν η ισοτιμία του ανατολικογερμανικού μάρκου έγινε “ένα προς ένα” με το δυτικογερμανικό, προκάλεσε σε ολόκληρη την Ευρώπη υψηλότερα επιτόκια.
Κατά την άποψή του, το Ευρώ δεν επιτρέπεται να παραμείνει μόνον ένα μέσο πληρωμών, αλλά απαιτείται ένα ενιαίο δημοσιονομικό σχέδιο και ένα ενιαίο τραπεζικό σύστημα, καθώς δεν γίνεται για τις τράπεζες της Ευρώπης να υπάρχουν 17 διαφορετικές εποπτείες, αλλά χρειάζεται μια Τραπεζική Ενωση με μια πανευρωπαική τραπεζική εποπτεία.
Αναφερόμενος στην άσχημη κατάσταση των δημοσιονομικών και του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη, ο κ. Αντρος παραπέμπει στην επίσης άσχημη κατάσταση στις ΗΠΑ, για να επισημάνει συγχρόνως πως η διαφορά έγκειται στο ό, τι εκεί υπάρχει μια από κοινού αντιμετώπιση της κατάστασης και ακριβώς αυτό διαφοροποιεί το δολάριο από το Ευρώ.
Πρόσφατα, σε άλλη συνέντευξή του, ο Αυστριακός πρώην υπουργός Οικονομικών είχε καταγγείλει πως “η σωτηρία της Ελλάδας είναι μια σωτηρία των τραπεζών και μέχρι σήμερα στους ίδιους τους Ελληνες δεν έφθασε ούτε ένα λεπτό του Ευρώ”, ενώ είχε χαρακτηρίσει το “πακέτο σωτηρίας” για την Ελλάδα ως “απερίσκεπτη θεραπεία”που θα μπορούσε να στείλει τον ασθενή ακόμη και στο θάνατο, καθώς, χωρίς θεραπεία των αιτίων, η “επιβληθείσα, υπερβολική, εξαναγκαστική λιτότητα” δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Σύμφωνα με τον κ. Αντρος, η οικονομία στην Ελλάδα συρρικνώνεται και το κράτος πρέπει να πληρώνει ολοένα και υψηλότερα επιτόκια, κάτι που μπορεί να συγκριθεί με έναν γιατρό ο οποίος γράφει στον ασθενή ένα δραστικό φάρμακο σε δεκαπλάσια δόση, χωρίς να λάβει υπόψη του τις παρενέργειες, ωστόσο, κατά την άποψή του, μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, εξαιτίας του κινδύνου μετάδοσης σε άλλες χώρες της, είναι πολύ πιο ακριβή απ΄ ότι η προσπάθεια σωτηρίας.
AΠΕ-ΜΠΕ