Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης
Είναι πλέον καθημερινό και έντονο το φαινόμενο της παραπληροφόρησης, αλλά και τρομοκράτησης των Ελλήνων πολιτών με κύριο σκοπό τον εκβιασμό της απόφασής τους στις εκλογές. Όμως μέσα σ’ αυτό το κλίμα τρομοκρατίας που ζούμε, δεν είναι εύκολο να αντιληφθούμε, να σκεφτούμε και τελικά να αξιολογήσουμε τι σημαίνουν όλα αυτά που ακούμε καθημερινά.
Έτσι λοιπόν είναι αλήθεια ότι κάποιες ερωτήσεις των παιδιών μας μπορεί να μας βάλουν σε σκέψεις, αφού θα πρέπει να δώσουμε μια πειστική απάντηση και όχι να μείνουμε βουβοί όπως ο δάσκαλος στη γνωστή διαφήμιση.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε μικρά παιδιά – σαν αυτά της διαφήμισης – που ούτε έχουν καμία έγνοια για το νόμισμα, ούτε φυσικά γνωρίζουν την έννοια του νομίσματος, αλλά θα μεταφέρω ένα διάλογο με ένα μαθητή που τελειώνει το γυμνάσιο.
– Πατέρα, δεν με ενδιαφέρει και δεν ασχολούμαι με την πολιτική σαν και σένα, όμως επειδή ακούω διάφορα, θέλω να σου κάνω μία ερώτηση. Σωστά έχω καταλάβει ότι έχουμε κάποιους ξένους που θέλουν να κάνουν κουμάντο στη χώρα μας; Ναι ή όχι;
– Όπως έχεις μάθει στο σχολείο, είμαστε ελεύθερο κράτος και έχουμε δημοκρατία. Έτσι λοιπόν οι αποφάσεις παίρνονται από την Ελληνική κυβέρνηση και ψηφίζονται από το εκλεγμένο Ελληνικό κοινοβούλιο.
– Μα αφού κάποιοι, εκτός της χώρας, ζητούν η κυβέρνηση να κάνει ότι θέλουν αυτοί και η βουλή να ψηφίζει νόμους, με τους οποίους δεν συμφωνεί σχεδόν κανένας βουλευτής. Αυτό εσύ το λες ελεύθερο κράτος και δημοκρατία;
– Αυτό πώς το γνωρίζεις και λες ότι δεν συμφωνούν; Αφού ψήφισαν τους νόμους.
– Καλά ρε πατέρα, ακόμα και εγώ που δεν ασχολούμαι, τους έχω ακούσει όλους να λένε ότι τα μέτρα του μνημονίου δημιουργούν ασφυξία στην αγορά, ότι καταστρέφουν την Ελληνική οικονομία, ότι φτωχαίνουν το λαό. Άλλωστε γι’ αυτό δεν λένε όλοι ότι θέλουν να το αλλάξουν; Δεν έχεις ακούσει ότι επειδή δεν συμφωνούν, θέλουν να το διαπραγματευτούν πάλι; Άρα και ψήφισαν χωρίς να συμφωνούν και δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα αν δεν πάρουν την άδεια των ξένων φίλων τους. Πώς λοιπόν μου λες ότι είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι;
– Εντάξει μπορεί να έχουν κάποιες αντιρρήσεις, αλλά τελικά επικράτησαν οι ιδέες των τραπεζ… συγνώμη… φίλων μας, που θέλουν να μας βοηθήσουν για να μη καταστραφούμε.
– Αφού τελικά οι ξένοι φίλοι μας αποφασίζουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να ψηφίζουν οι βουλευτές, γιατί αγωνιάς ποιοι θα εκλεγούν; Έτσι και αλλιώς τους βουλευτές τους έχουμε πια για να διακοσμούν τη βουλή και να μας ζαλίζουν στην τηλεόραση.
– Κάποιοι σοβαροί άνθρωποι αγωνιούμε. Υπάρχει ο φόβος να εκλεγούν κάποιοι που δεν θέλουν να γίνουν διακοσμ… συγνώμη, να δεχθούν τις ιδέες των φίλων μας. Οι φίλοι μας προσπαθούν να μας σώσουν και το μόνο που θέλουν είναι αυτοί που μας κυβερνούν να παίρνουν γενναίες αποφάσεις, για το καλό της χώρας.
– Δηλαδή μου λες… ότι μας υποχρεώνουν να κάνουμε ότι θέλουν αυτοί, και παρόλα αυτά παραμένουμε δημοκρατικό, ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος;
– Πρέπει να καταλάβεις ότι αν δεν δεχθούμε κάποιες επιθυμίες των τοκογλ… συγνώμη… φίλων μας, οι συνέπειες θα είναι πολύ βαριές.
– Άκουσα κάτι. Λένε ότι ακόμα και οι αγελάδες θα σταματήσουν να κατεβάζουν γάλα …εσύ αυτά τα πιστεύεις;
– Βέβαια ακούγονται κάποιες παπαρ… συγνώμη… υπερβολές, αλλά και κάποιες σωστές επισημάνσεις.
– Τι επισημάνσεις μου λες; Αυτά που ακούμε ότι θα συμβούν είναι απειλές παρόμοιες με ναυτικό αποκλεισμό. Ουσιαστικά αν δεν κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουν, μας απειλούν με συνέπειες ναυτικού αποκλεισμού και εσύ ακόμα τους θεωρείς φίλους σου; Θεωρείς ότι το κάνουν για το καλό σου;
– Δεν είναι έτσι. Εμείς πρέπει να παραμείνουμε νηφάλιοι, να δείξουμε δουλοπρ… συγνώμη… εξυπνάδα και να κοιτάξουμε να κάνουμε μία καλή συμφωνία. Δεν μπορούμε να βάλουμε σε κίνδυνο το βιοτικό μας επίπεδο. Αν φερθούμε επιπόλαια μπορεί να γυρίσουμε τριάντα χρόνια πίσω.
– Το 1940 γιατί δεν κάναμε μία καλή συμφωνία; Άλλωστε αυτό δεν προσπαθούμε να κάνουμε σήμερα; Σήμερα που μας ζητούν όσα το ’40 – και ακόμα περισσότερα – εμείς γιατί τα δεχόμαστε; Άρα ή τότε ήταν παρορμητικοί και βλάκες και εμείς σήμερα είμαστε νηφάλιοι και έξυπνοι ή τότε ήταν ήρωες και εμείς σήμερα χέστες.
– Μα τι είναι αυτά που λες;
– Λέω ότι κάποιοι σου ζητάνε να κάνουν κουμάντο στη χώρα σου. Σου ζητάνε, εκτός από κουμάντο, να τους παραδώσεις τα λιμάνια σου, τα αεροδρόμια, τα τρένα, το υπέδαφος, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τα ναυπηγεία, την πολεμική σου βιομηχανία, ακόμα και το νερό που πίνεις. Σου ζητάνε ακόμα να κάνεις ευθανασία σε αρρώστους και γέρους, αφού δεν θέλουν να τους δώσεις φάρμακα και ούτε καν θέρμανση το χειμώνα. Σου ζητάνε να μη δώσεις τροφή στο παιδί σου, έστω και αν λιποθυμήσει από την πείνα στο σχολείο. Αν δεν τα δεχθείς όλα αυτά, σε απειλούν με συνέπειες που θα είχε μια στρατιωτική επιχείρηση πολιορκίας. Αυτούς λοιπόν, εσύ εξακολουθείς να τους λες φίλους σου; …και τους εγχώριους υποστηρικτές τους πατριώτες;
– Δεν καταλαβαίνω… τι είναι αυτά που με ρωτάς;
– Σε ρωτάω… γιατί δεν καταλαβαίνω το λόγο που εγώ σήμερα κάνω παρελάσεις. Αφού τότε δεν φερθήκαμε έξυπνα και βάλαμε τη χώρα σε περιπέτειες. Αφού με μια καλή συμφωνία θα μπορούσε η χώρα μας να είχε αποφύγει τις συνέπειες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Κάνω λάθος ή αυτές είναι οι θεωρίες που υποστηρίζουμε σήμερα; …γιατί λοιπόν γιορτάζουμε την επέτειο του «ΟΧΙ»; …τι ακριβώς γιορτάζουμε;
– Τότε η χώρα απειλήθηκε με πόλεμο και κατάκτηση. Σήμερα δεν είναι το ίδιο.
– Απ’ ό,τι έχω καταλάβει σήμερα δεν απειλείται, έχει ήδη κατακτηθεί, τουλάχιστον πολιτικά και οικονομικά. Αλλά θέλω να σου πω και κάτι άλλο. Πέρυσι κάναμε στην ιστορία τη Βυζαντινή περίοδο. Λοιπόν επειδή το έχω διαβάσει πρόσφατα και το θυμάμαι… η Βυζαντινή αυτοκρατορία πρώτα παραδόθηκε οικονομικά και εμπορικά στους Βενετούς, με το χρυσόβουλο του 1082. Μετά ήταν φυσικό να ακολουθήσει η οικονομική πτώση και ήταν βέβαιο ότι στο τέλος θα ερχόταν και η άλωση. Αλλά δεν είναι το μόνο παράδειγμα. Υπάρχουν πολλοί λαοί στον πλανήτη που προσπάθησαν “έξυπνα” να αποφύγουν την Ιστορία και η Ιστορία τους κατέταξε στους αφανισθέντες λαούς. Μάλιστα κανένας λαός που οι κόκκινες γραμμές του ήταν τα φράγκα και η καλοπέραση, δεν έχει καταφέρει να επιβιώσει καν.
– Εμείς όμως είμαστε Έλληνες…
– Ακριβώς και στο μάθημα της Ιστορίας έχω μάθει ότι επιβιώνουμε στην Ιστορία γιατί ποτέ δεν αποφύγαμε να τη δούμε κατάματα! Οι τριακόσιοι του Λεωνίδα, οι Σαλαμινομάχοι, οι επαναστάτες του 1821, οι πολεμιστές του ’40 ένα κοινό χαρακτηριστικό είχαν. Δεν αγωνίστηκαν για καλοπέραση και φράγκα αλλά ούτε καν για τη δόξα, για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους και την ελευθερία τους αγωνίστηκαν. Έχω καταλάβει τελικά, ότι αυτά δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία, αλλά οι ελάχιστες προϋποθέσεις για την ίδια την επιβίωση ενός έθνους.
– Ακόμα και αν δεχθώ ότι έχεις δίκιο, το θέμα είναι ποιος θα μπορέσει να διαχειριστεί την κρίσιμη κατάσταση; Ποιος έχει την κατάλληλη εμπειρία να μας οδηγήσει; Αν εμπιστευτούμε κάποιους που δεν θα χειριστούν καλά την υπόθεση;
– Όταν εσύ βλέπεις πολιτικές συζητήσεις εγώ βλέπω ταινίες. Θα σου διηγηθώ λοιπόν μια σκηνή. Είναι μια παρέα στη ζούγκλα και χωρίς να το περιμένουν τους επιτίθεται μια αγέλη λιονταριών. Τα λιοντάρια λοιπόν, κάποιους τους ξεσκίζουν τελείως και κάποιους άλλους αρχίζουν να τους δαγκώνουν. Φυσικά είναι θέμα χρόνου πότε τα λιοντάρια θα καταβροχθίσουν τους πάντες. Ξαφνικά όμως εμφανίζεται ένα τζιπ και ο οδηγός φωνάζει σ’ αυτούς που είναι ανάμεσα στα λιοντάρια και μέσα στα αίματα να μπουν γρήγορα στο αυτοκίνητο, για να ξεφύγουν από την επικίνδυνη περιοχή…
– Γιατί μου διηγείσαι αυτή τη σκηνή;
– Γιατί, ρε πατέρα, κανένας δεν ρώτησε τον οδηγό αν έχει δίπλωμα, προτού μπει στο τζιπ.
