Η Τουρκία θέλει να ελέγχει πλήρως τη «νέα Συρία» μέσω μιας φιλοτουρκικής και άμεσα κατευθυνόμενης από την Άγκυρα συριακής κυβέρνησης, που θα σχηματιστεί και ενδεχομένως θα τύχει διεθνούς αναγνώρισης -η Ε.Ε. δεν έχει λόγο, ούτε δείχνει ενδιαφέρον-, προκειμένου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τρία θέματα:
Της Κύρας Αδάμ
1. Τις σχέσεις με τους εχθρούς Κούρδους στη ΒΑ Συρία.
2. Την εγκαθίδρυση μόνιμης απειλής εναντίον του Ισραήλ. Γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το Ισραήλ έχει σπεύσει να καταστρέψει όλες τις συριακές στρατιωτικές δυνάμεις και εγκαταστάσεις, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον του.
3. Την προώθηση όλων των στόχων και των συμφερόντων της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο – από την επιβολή της αναγνώρισης του ψευδοκράτους μέχρι την πλήρη αναγνώριση της «Γαλάζιας Πατρίδας» μέσω παράνομων οριοθετήσεων ΑΟΖ με τη Συρία, με στόχο την εξαφάνιση και του τελευταίου ίχνους ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή.
Στον αντίποδα βρίσκονται οι ΗΠΑ του κ. Τραμπ, οποίος ούτε στους εφιάλτες του (αν έχει) φανταζόταν ότι προτού καλά καλά αναλάβει καθήκοντα θα βρισκόταν μπλεγμένος στη Συρία και σε καβγά με την Άγκυρα.
Ο Τραμπ, αναγνωρίζοντας ευθέως ότι ο Ερντογάν τον έπιασε στον ύπνο με την αναίμακτη και ταχύτατη ανατροπή Ασαντ στη Συρία, δηλώνει καταρχήν ότι τον ενδιαφέρουν η ακεραιότητα των Κούρδων στη ΒΑ Συρία και η πλήρης ασφάλεια του Ισραήλ, χωρίς όμως εμφανή ανάμειξη αμερικανικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας (σ.σ.: μόλις χθες όμως το αμερικανικό Πεντάγωνο παραδέχθηκε βεβιασμένα αύξηση 2.000 Αμερικανών στρατιωτικών στο συριακό έδαφος).
Είναι προφανές ότι με την εμμονή και την επιμονή Ερντογάν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις στην αυγή της προεδρίας Τραμπ έχουν οξυνθεί. Ήδη το αμερικανικό Κογκρέσο απειλεί ευθέως τον Ερντογάν με βαριές κυρώσεις εναντίον της χώρας του (σε πρόσωπα, τράπεζες, ενεργειακό τομέα και στρατιωτικές συμφωνίες), αν η Άγκυρα τολμήσει να επιτεθεί και να εκτοπίσει τους Κούρδους της Συρίας.
Το Κογκρέσο έχει εξαγριωθεί διότι η Άγκυρα ακύρωσε τη συμφωνία εκεχειρίας με τους Κούρδους, που οι ΗΠΑ νόμιζαν ότι είχαν εξασφαλίσει προφορικώς με τον Ερντογάν στη συνάντηση του ποδαριού Ερντογάν – Μπλίνκεν στο αεροδρόμιο.
Ο Ερντογάν θέλει να πιστεύει ότι ο Τραμπ δυσκολεύεται αυτή τη στιγμή στη Συρία και τούτο διότι μόνο η Άγκυρα επηρεάζει, ελέγχει και κατευθύνει τις δυνάμεις από το πουθενά του Αλ Τζολάνι, που ανέτρεψαν τον Ασαντ, οι οποίες δείχνουν να ελέγχουν τη Συρία και βρίσκονται στο κατώφλι της διεθνούς αναγνώρισης διακυβέρνησης της Συρίας.
Ωστόσο οι ασφαλείς διπλωματικές πληροφορίες θέλουν τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Μπλίνκεν να έχει ήδη αποκαταστήσει ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τον Αλ Τζολάνι, ο οποίος φαίνεται να διαβεβαιώνει την Ουάσινγκτον ότι αυτός δεν πρόκειται να πειράξει τους Κούρδους.
Είναι άγνωστο αν η Άγκυρα με την αυξανόμενη μεγαλομανία και αυτοπροβολή της θα σπρώξει στα άκρα τις σχέσεις της με τον Τραμπ. Στην περίπτωση που ο Ερντογάν οξύνει τις σχέσεις του με τον Τραμπ «τόσο, όσο μπορεί», τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει και πιθανόν θα πάρει θα είναι μεγάλα.
Ουδέτερη ζώνη
Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να υποχωρήσει, αλλά επιθυμεί να διατηρήσει και να αυξήσει την ήδη υπάρχουσα ουδέτερη ζώνη στη ΒΑ Συρία (κατά 20 χλμ.) μέσα στο έδαφος της Συρίας με τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις για τον περιορισμό και τον αποκλεισμό των Κούρδων της Συρίας.
Περιττό να αναφερθεί ότι στην περίπτωση της Συρίας η Συνθήκη της Λωζάννης (που εγγυάται τα σύνορα της Συρίας) τείνει να γίνει κουρελόχαρτο, με τα συμβαλλόμενα μέρη να ποιούνται την νήσσαν. Στην περίπτωση που ο Ερντογάν επιβάλλει «τη δική του» κυβέρνηση στη Συρία, θα εκμεταλλευτεί τη χώρα αυτή ως μοχλό για την επίτευξη δύο μεγαλύτερων στόχων της Τουρκίας, που είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο και η επικράτηση της «Γαλάζιας Πατρίδας» σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.
Ήδη στην Άγκυρα ηχούν τα σχετικά δημοσιογραφικά και πολιτικά τύμπανα, που θέλουν ως πρώτη πράξη της νέας συριακής κυβέρνησης, και μάλιστα μέσα στον πρώτο μήνα, την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία από τις ακτές της Συρίας, που θα περιλαμβάνουν τις ακτές του αναγνωρισμένου από τη νέα Συρία ψευδοκράτους στα κατεχόμενα, που θα επιτρέπει στην Τουρκία να επεκτείνει την ΑΟΖ της μέχρι και τη Ρόδο και την Κρήτη.
Και μόνο αυτός ο σχεδιασμός επί χάρτου της Τουρκίας για την «τουρκική ΑΟΖ» σε ολόκληρη την Αν. Μεσόγειο θα αναγκάσει την Αθήνα και τη Λευκωσία να ετοιμάσουν τις αντιδράσεις τους στον ΟΗΕ.
Και ειδικότερα θα αναγκάσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη να καταλάβει ότι τα «βαλτωμένα νερά» στο Αιγαίο δεν προοιωνίζουν εσαεί ήρεμα νερά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.