Χθες τελέστηκε η εξώδιος τελετή του Κώστα Σημίτη με τιμές εκφοράς , ενώπιον κενών πεζοδρομίων, εν ενεργεία Πρωθυπουργού. Συγχωρεμένος.
Ενταφιάστηκε δίπλα από τον Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίο ο τάφος είχε διακριτικά χαραγμένη την ιστορική ρήση αυτού πως «η Ελλάδα ανήκει εις τους Έλληνες». Τότε ναί, και το είπε αυτό απο το βήμα της Βουλής απαντώντας στην πρώτη, μεταπολιτευτικά, σε ομιλία επί των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης του τότε Πρωθυπουργου Κώστα Καραμανλή που δήλωσε το οτι «ανήκωμεν εις την Δύσην».
Και η θέση του, τότε, του Ανδρέα, τότε, θαυμάστηκε πολύ, και σίγουρα αυτός θα είναι και ο λόγος της «μνημειακής» εγχάραξης αυτού του λόγου, που εκών άκον ο φακός «έπιασε» και μετέδωσε. Σήμερα;
Ας εξαχθούν λοιπόν ανάλογα τα ατομικά συμπεράσματα.
Λοιπόν χθες ο Ελληνικός λαός με τον εκπληκτικά δικό του τρόπο έδωσε ακόμη ένα εκκωφαντικό μήνυμα κόντρα σε όλους αυτούς που θέλουν και συνεχίζουν να τον αγνοούν.
Συνειδητά, με άκρα σιωπηλή αποφασιστικότητα πίστεψε πως αυτή και μόνο η συμπεριφορά επιτρέπεται , όπως και έπραξε δια της απουσίας του.
Ο λαός που ξέρει να σέβεται αλλά και να τιμά τους νεκρούς αξιολογώντας την περπατησιά τους – το έργο τους την προσφορά τους σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής τους.
Μια βαθιά ριζωμένη από αρχαιοτάτων χρόνων απόδοση τιμής προς τους νεκρούς εξακολουθεί και σήμερα να διατηρείται στο έπακρο.
Κάθε μορφής προσπάθεια ώστε να αλλοιώσουν τα πραγματικά γεγονότα, να δώσουν φως και να χαράξουν νέους τρόπους επιβολής και πειθούς ανάλογων συμφερόντων για μια ακόμη φορά δεν απέδωσε καρπούς.
Τα πολύ περισσότερα δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν.