Απάτες και Αυταπάτες 4 – Κρίση και καπιταλισμός!

Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι! Σ’ όλο τον κόσμο ξέρουν πως διανύουμε τη χειρότερη καπιταλιστική κρίση από τότε που υπάρχει καπιταλισμός, γιατί είναι για πρώτη φορά παγκόσμια, ήδη βαδίζουμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, πτωχεύσεις, εξαθλίωση και πολέμους, κανείς δεν μπορεί να πει τι άλλο θα δουν τα μάτια των ανθρώπων, και εδώ ερμηνεύουν την κρίση μιλώντας για διαφθορά και σπατάλη, για ανικανότητα, ανεπάρκεια ή λάθη των πολιτικών και των κομμάτων και άντε και για κρίση χρέους, γιατί λέει ζούσαμε από τα δανεικά, και άλλοι πάλι λένε πως για όλα φταίνε τα μνημόνια! Γι αυτό και κανείς δεν μιλάει για τα κέρδη που είχε η καπιταλιστική οικονομία και το ελληνικό
κεφάλαιο από τα δάνεια που πήρε το κράτος και από την εκμετάλλευση της εργασίας τις τελευταίες δεκαετίες, οπότε δημιουργήθηκε αυτό το χρέος, ούτε πως το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο κατέχει και έχει στις τράπεζες της Ελβετίας πολλαπλάσιες καταθέσεις από το χρέος του κράτους! Και μόνο αυτός ο πλούτος που υπάρχει γύρω μας και αυτές οι καταθέσεις στην Ελβετία, που υπερκαλύπτουν το χρέος του κράτους, αρκούν για να αποδείξουν πως όλες αυτές οι ερμηνείες που μας σερβίρουν για την κρίση είναι σκέτη απάτη, γιατί ο πλούτος που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι έφτανε όχι μόνο για τις σπατάλες και τις μίζες, όχι μόνο για να απορροφηθούν τα λάθη και οι ανικανότητες, όχι μόνο για να μην χρωστάμε ούτε ένα ευρώ, αλλά και για να ζήσουμε καλύτερα από όσο ζούσαμε. Το πρόβλημα είναι πως και οι «αριστεροί» μας δεν μιλούν για καπιταλιστική κρίση, δέχονται μάλλον, γιατί δεν μπορείς να βρεις άκρη μαζί τους, πως έχουμε κρίση χρέους ή πως φταίει ο νεοφιλελευθερισμός. Όταν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να δεις τι συμβαίνει πέρα από τη μύτη σου, όταν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να κατανοήσεις τι ακριβώς συμβαίνει γύρω σου, είναι δυνατόν να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα; Μάλλον σε περιπέτειες θα οδηγήσεις τη χώρα! Είναι φανερό πως οι «αριστεροί» μπορεί να φέρουν αυτάρεσκα το όνομα, αλλά δεν έχουν τη χάρη, γιατί αφού δεν αναγνωρίζουν ουσιαστικά την κρίση ως καπιταλιστική, το «αριστερά» επί της ουσίας δεν λέει τίποτα απολύτως!
Η καπιταλιστική κρίση οφείλεται στη συσσώρευση κεφαλαίου που δεν μπορεί να αναπαραχθεί. Η συσσώρευση κεφαλαίου προέρχεται φυσικά από τα κέρδη. Επομένως όσο έχουμε καπιταλισμό, όπου όλα αποσκοπούν στο κέρδος θα έρχονται και κρίσεις. Όσο πιο μεγάλα τα κέρδη τόσο πιο γρήγορα έρχεται η κρίση και τόσο πιο μεγάλη είναι. Αυτό ακριβώς συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, συσσωρεύτηκαν αμύθητα κεφάλαια που δεν μπορούν πια να αναπαραχθούν. Για να συλλάβει κανείς το μέγεθος του αμύθητου πλούτου που συσσωρεύτηκε αρκεί να σκεφτεί τα σαράντα τρις που χρωστούν τα κράτη όλου του κόσμου και επίσης όλα τα χρέη που έχουν οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις επίσης σε όλο τον κόσμο. Ως κεφάλαιο στον καπιταλισμό εκτός από τα χρήματα που έχουν συσσωρεύσει και έχουν δανείσει νοούνται επίσης φυσικά οι επιχειρήσεις, τα αγαθά και τα εμπορεύματα που παράγονται και η εργατική δύναμη, δηλαδή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις. Η κρίση εκδηλώνεται όταν όλα αυτά που έχουν οι καπιταλιστές, το κεφάλαιό τους δηλαδή, δεν μπορεί να αναπαραχθεί, γιατί δεν τους συμφέρει πια ούτε να κάνουν επενδύσεις επειδή δεν μπορούν να προσβλέπουν σε κέρδη, ούτε να δανείσουν γιατί δεν πρόκειται να τα πάρουν πίσω, ούτε να πουλήσουν με κέρδος τα αγαθά που έχουν παραχθεί, οπότε δημιουργείται ένα αδιέξοδο που πρέπει οπωσδήποτε να ξεπεραστεί. Το αδιέξοδο αυτό, δηλαδή η κρίση, με έναν τρόπο μπορεί να ξεπεραστεί, με την καταστροφή των συσσωρευμένων κεφαλαίων, γιατί αυτά δημιουργούν την κρίση, γιατί αυτά δεν μπορούν να αναπαραχθούν και είναι ουσιαστικά άχρηστα για τους κεφαλαιοκράτες και είναι αυτά ακριβώς που πρέπει να εκλείψουν, να καταστραφούν. Και αυτή η καταστροφή γίνεται στις συνθήκες του ανελέητου ανταγωνισμού μεταξύ των καπιταλιστών και των μονοπωλίων τους που από ανταγωνισμός για το ποιος θα επικρατήσει μετατρέπεται σε ανταγωνισμός για το ποιος θα χάσει τα λιγότερα. Αυτό ακριβώς που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη! Το κεφάλαιο καταστρέφεται όταν δεν μπορούν να πάρουν πίσω τα δανεικά και έχουμε χρεοκοπίες, όταν κλείνουν οι επιχειρήσεις, όταν μένουν απούλητα τα εμπορεύματα ή πωλούνται σε τιμές κάτω του κόστους χωρίς κέρδος, όταν απολύονται εργαζόμενοι και… με πόλεμο! Μόνο τον γενικευμένο πόλεμο δεν είδαμε ακόμα, αλλά είναι από αυτά που έχουν ακόμα να δουν τα μάτια μας! Αλίμονο! Όλα αυτά που συμβαίνουν λοιπόν σε όλο τον κόσμο δεν είναι παρά μια μεγάλη κρίση του καπιταλισμού, η μεγαλύτερη. Όποιος δεν το αναγνωρίζει αυτό, υπάρχουν και αυτοί που φροντίζουν να μην το αναγνωρίσουμε, είναι όλοι αυτοί που μας εξαπατούν με τις ψεύτικες ερμηνείες, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του και στην καλύτερη περίπτωση θα του φταίει ο γάιδαρος και θα χτυπάει το σαμάρι και φυσικά θα υποστεί τις συνέπειες της κρίσης, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που μας περιμένει!
Η φτώχεια και η εξαθλίωση των εργαζομένων που αντικειμενικά έχει δρομολογηθεί λόγω του μεγέθους και του βάθους της κρίσης που είναι σε εξέλιξη και που λόγω του για πρώτη φορά παγκόσμιου χαρακτήρα της κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν και σε ποιο βαθμό μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς να γίνει ένα νέο μεγάλο μακελειό σε όλη την ανθρωπότητα, μόνο με ένα τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί, με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με τα μέσα παραγωγής κοινωνικοποιημένα, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και με εργατικό λαϊκό έλεγχο! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Ή εξαθλίωση και πόλεμος ή αγώνας για αντίσταση και ανατροπή! Γι αυτό, αυτό που έχει σημασία στην εποχή μας είναι η ενίσχυση της προοπτικής να πάρουν οι εργαζόμενοι την τύχη τους στα χέρια τους, να ανήκει στους ίδιους ο πλούτος που θα παράγουν και να οικοδομήσουν μια κοινωνία σοσιαλιστική, μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στην πρόοδο την ανθρωπότητα!
Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ