Με αφορμή το πώς έπρεπε να γίνει ο χειρισμός της δικογραφίας του Τριαντόπουλου από τη Βουλή είναι ευκαιρία να σταθούμε σε ένα σοβαρό θέμα:
Οι δικογραφίες που αφορούν υπουργούς εξετάζονται όχι από τον φυσικό Εισαγγελέα αλλά από τη Βουλή που παίζει το ρόλο αυτό. Έτσι προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Κάθε δικογραφία που φτάνει στη Βουλή, πρέπει να εξετάζεται και τα κόμματα να καταλήγουν με βάση νομικά επιχειρήματα που θα έπρεπε να ανακοινώνονται ποιος θα είναι ο χειρισμός της.
Αυτό που συμβαίνει ως σήμερα, είναι να ανακοινώνεται (ακόμη και σε άδεια αίθουσα του Κοινοβουλίου) η άφιξη κάποιας δικογραφίας και το θέμα τελειώνει εκεί. Έχει συμβεί πολλές φορές στα πλαίσια της δημοσιογραφικής έρευνας που κάνουμε να ενημερώνουμε εμείς τους βουλευτές για τη δικογραφία που υπάρχει.
Για να κινηθεί μια δικογραφία από τον Εισαγγελέα-Βουλή, πρέπει οι βουλευτές να δεήσουν να δουν τη δικογραφία και στη συνέχεια 30 τουλάχιστον να ζητήσουν την σύσταση Ανακριτικής Επιτροπής για να ελέγξει το πιθανό έγκλημα .
Αυτό συμβαίνει μόνο σε υποθέσεις έντονου πολιτικού ενδιαφέροντος που θέλει να εκμεταλλευτεί ένα κόμμα και όχι με βάση το αδίκημα. Η απονομή Δικαιοσύνης δηλαδή γίνεται επικοινωνιακό παιχνίδι και πολλές φορές ωμός εκβιασμός.
Πρακτικά ο Εισαγγελικός ρόλος της Βουλής έχει εκφυλιστεί σε μια διαδικασία συναλλαγών ή (στην πιο αθώα περίπτωση) αδιαφορίας. Όλο αυτό λειτουργεί ως ακαταδίωκτο. Στο νόμο περί (μη) ευθύνης Υπουργών, κλείνουν έτσι ακόμη και τα παραθυράκια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε τιμωρία. Είναι προφανές ότι αυτή η πρόβλεψη στο Σύνταγμα πρέπει να καταργηθεί γιατί δεν προστατεύει την πολιτική δράση αλλά καλύπτει εγκλήματα.
https://twitter.com/kostasvaxevanis/status/1887397282875682853?s=61&t=69qM24fvfz5o3nkoW_wjtw