Τα πιο “vintage” Ελληνικά ζαχαροπλαστεία με 100 χρόνια ζωής

Ρυζόγαλο, γιαούρτι με μέλι, λουκουμάδες, γαλακτομπούρεκο, σοκολατάκια, τούρτα σεράνο, ποντικάκι, νουγκατίνα, σοκολατίνα, πάστα αμυγδάλου, μιλφέιγ, κουραμπιέδες, προφιτερόλ, μπακλαβαδάκια, κανταΐφι, τσουρέκια… Και μόνο που διαβάζεις και προφέρεις τις λέξεις αυτές γλείφεις τα δάχτυλά σου και σου τρέχουν και τα σάλια…

• Από τη Μαρία Ανδρέου

Η «Espresso» έκανε ένα οδοιπορικό στα ιστορικά ζαχαροπλαστεία της Ελλάδας που κλείνουν 100 χρόνια ζωής και είναι πάντα γεμάτα από κόσμο όλων των ηλικιών, από 95άρηδες μέχρι 20άρηδες.

Κωνσταντινίδης

Με σημαία το μιλφέιγ! Με μία διαδρομή που κρατά πάνω από έναν αιώνα, γεμάτη από πλούσιες και ποιοτικές γεύσεις και αρώματα, τα ζαχαροπλαστεία «Κωνσταντινίδης» διατηρούν ζωντανή την ανάμνηση της Μικράς Ασίας. Η σύνδεση της οικογένειας Κωνσταντινίδη με τη ζαχαροπλαστική αρχίζει τη δεκαετία του 1890 στη Μικρά Ασία, όταν ο Γρηγόρης Κωνσταντινίδης, δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης τότε, αρχίζει να εργάζεται σε έναν εύπορο ζαχαροπλάστη της περιοχής, όπου και πρωτοπαρατηρεί τον τρόπο παρασκευής των γλυκών. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οικογένεια οδηγείται στη Λάρισα, όπου ο Γρηγόρης με τα παιδιά του Λάζαρο και Στέλιο λειτουργούν ένα υποτυπώδες ζαχαροπλαστείο σε μια παράγκα της πόλης, με το όνομα «Η Νεολαία» Ο 17χρονος τότε μικρότερος γιος Λάζαρος, με έντονη τη φλόγα μέσα του για εξέλιξη και πρόοδο, κατεβαίνει στην Αθήνα για να μαθητεύσει πλάι σε φημισμένους τεχνίτες.

Συγκεκριμένα, το 1928 ο Λάζαρος μαθαίνει κοντά σε κορυφαίους Ελληνες και Γάλλους ζαχαροπλάστες την τέχνη του γλυκού των «χιλίων φύλλων» (mille feuilles). Δέκα χρόνια μετά ο Λάζαρος επιστρέφει στη Λάρισα και ανοίγει το πρώτο, σύγχρονο για την εποχή, κατάστημα, με το όνομα «Κυψέλη», στην οδό Παναγούλη. Τα φρέσκα, με αγνά υλικά, αλλά και οικονομικά γλυκά του «πρόσφυγα από τη Μικρά Ασία» γίνονται σύντομα ξακουστά και το ζαχαροπλαστείο αποκτά φήμη για το μιλφέιγ, τους κουραμπιέδες και τον χαλβά του. Το 1974 ο μεγαλύτερος γιος του Λάζαρου, Γρηγόρης, εισέρχεται ενεργά στην επιχείρηση και γίνεται ο συνεχιστής της οικογενειακής παράδοσης που δημιούργησε ο συνονόματος παππούς του! Το 1983 η οικογένεια Κωνσταντινίδη εκσυγχρονίζει το κατάστημα στη Λάρισα και ανοίγει νέα καταστήματα σε Λάρισα και Πλαταμώνα.

Το 1992 ο μεγαλύτερος γιος Γρηγόρης κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου ανοίγει το πρώτο του κατάστημα επί της λεωφόρου Κηφισίας 129, εισάγοντας την παγκόσμια πρωτοτυπία για τα δεδομένα της εποχής, «το ανοιχτό παρασκευαστήριο», με οδηγό τη φράση του πατέρα του Λάζαρου, «φρέσκο είναι αυτό που φτιάχνεις τώρα και το τρως τώρα». Σήμερα η επιχείρηση αριθμεί 10 φυσικά καταστήματα στην Αθήνα και δύο στη Θεσσαλονίκη, με σήμα κατατεθέν της το διάσημο σε όλους μιλφέιγ! Οι ζαχαροπλάστες δημιουργούν μιλφέιγ σε χρόνο μικρότερο του λεπτού, με κινήσεις τόσο ντελικάτες πουθυμίζουν διευθυντές συμφωνικής ορχήστρας.

Η Στάνη

Στην οδό Μαρίκας Κοτοπούλη, στην Ομόνοια, σας περιμένει το ρυζόγαλο του ονείρου. Το πιο γλυκό μαγαζί της Ομόνοιας είναι η Στάνη. Με γνώση ριζωμένη στο βάθος του χρόνου, 95 χρονών έγινε φέτος το οικογενειακό γαλακτοζαχαροπλαστείο, που σας τρατάρει ρυζόγαλο με κρεμώδη υφή. Η Στάνη είναι η καθημερινή συνήθεια των κατοίκων που λιγουρεύονται τα αυθεντικά ζαχαροπλαστεία των πόλεων με τα αγνά υλικά. Κουμάντο κάνει εδώ και χρόνια ο Θανάσης Καραγεώργος, εγγονός του μπαρμπα-Νίκου, που πρωτοάνοιξε τη Στάνη, στον Πειραιά, το 1931. Ο γαλακτοπαραγωγός που προμηθεύει σήμερα το μαγαζί, ο Δημήτρης Προκόπος, από την ορεινή Κορινθία, είναι εγγονός αυτού, με τον οποίο δούλευε ο παππούς Νίκος. Παμπάλαιες και οι συνταγές του: το πετσωμένο πρόβειο γιαούρτι με το μέλι και το καρύδι σερβίρεται σε γενναιόδωρο πιάτο. Το ρυζόγαλο, το ίδιο, απλωμένο σε ρηχό πιάτο, με κανέλα, αν θέλετε. Και αυτό που μας κλέβει την καρδιά: ανθόγαλο με μέλι στο ποτήρι.

Μητροπολιτικόν

Η επιγραφή με τα καλλιγραφικά γράμματα, η βιτρίνα με τα λευκά κουρτινάκια και τα γλυκά στις σκεπαστές με καπάκι πιατέλες σε βάζουν σε μια χρονομηχανή! Η ιστορία του Μητροπολιτικόν κρατάει από το 1930. Στις βιτρίνες και στα ράφια, διάφορες τάρτες, μικρές και μεγάλες, και πολλά ακόμη κεράσματα, μανταρινάκια γλασέ, σιροπιαστά μπακλαβαδάκια με λευκό αμύγδαλο και μέλι, που σου αφήνουν βουτυρένια αίσθηση στο στόμα (μια συνταγή από τη Μυτιλήνη), αλλά και καριόκες, ναπολεόν με γκανάς μπίτερ σοκολάτας, σοκολαμύγδαλα, σε κάνουν να παίρνεις όλο και περισσότερα κουτάκια με τη στάμπα Μητροπολιτικόν.

Βάρσος

Γαλακτομπούρεκο με μαλλιά αγγέλων και γλυκιά κρέμα! Το 1890 ο ιδρυτής της εταιρίας Βασίλειος Βάρσος έφυγε από την Καστριώτισσα Φωκίδος με τον αδελφό του και ήρθε στην Αθήνα. Στην ηλικία των 16 άνοιξε ένα κατάστημα παραγωγής γάλακτος στη γωνία των οδών Πανεπιστημίου και Σανταρόζα στην Αθήνα. Ο Βάρσος άκμαζε καθώς απασχολούσε 24 άτομα προσωπικό και είχε ένα από τα μεγαλύτερα ψυγεία της εποχής με 20 παγοκολόνες. Το 1922 αποφασίστηκε να μεταφερθεί η επιχείρηση στο κέντρο της Κηφισιάς γιατί εκείνητην εποχή οι κάτοικοί της είχαν τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Κατά τη διάρκεια των σκληρών χρόνων της γερμανικής κατοχής πολλοί Αθηναίοι πήγαν να ζήσουν στην Κηφισιά, μια και ήταν πιο εύκολο να βρουν φαγητό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το καθαρό γάλα ήταν δυσεύρετο, αφού συνήθως ήταν νερωμένο.

Ο Βάρσος, από σεβασμό προς τους πελάτες του, λάμβανε το γάλα από τους παραγωγούς και το διένειμε αμέσως στους πελάτες του, εξασφαλίζοντας έτσι ότι ήταν αγνό και καθαρό. Αυτή η υπεύθυνη στάση και ειλικρίνεια δημιούργησε πολλούς σταθερούς και αποκλειστικούς πελάτες. Τα χρόνια περνούν και ο Κωνσταντίνος Βάρσος δίνει μια νέα ώθηση στην εταιρία, καθώς για πρώτη φορά στην Ελλάδα εισήγαγε αγελάδες από την Ολλανδία. Μια ολλανδική αγελάδα απέδιδε 35-40 κιλά γάλα, ενώ μια ελληνική απέδιδε 8-10 κιλά. Φυσικά, οι Ολλανδοί πουλούσαν μόνο αγελάδες και όχι ταύρους, ώστε να διατηρηθεί η αποκλειστικότητά τους. Ο Κωνσταντίνος, μια και ήταν ένας πολύ έξυπνος επιχειρηματίας, κατάφερε να αγοράσει κάποιες έγκυες αγελάδες κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ολλανδία. Οι περισσότερες από αυτές έχασαν τα μικρά τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους με ατμόπλοιο, αλλά από τα λίγα που σώθηκαν κατάφερε να πάρει δύο ταύρους.

Ετσι του δόθηκε η δυνατότητα να αναπαράγει και να βελτιώσει το γένος, κάτι που ήταν μια επανάσταση για τη διαχείριση των αγροκτημάτων και την παραγωγή γάλακτος. Το 1965 ο Γιώργος και ο Βασίλης Βάρσος ανέλαβαν τη διαχείριση, και η ανάπτυξη και η πρόοδος της εταιρίας συνεχίστηκε. Το 1980 τo κατάστημα Βάρσος είναι το πρώτο στην Ελλάδα που θα κάνει εγκατάσταση μικροβιολογικού εργαστηρίου για την παραγωγή γάλακτος. Το 1992 ο Βάρσος γιορτάζει 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και είναι μία από τις λίγες αιωνόβιεςεπιχειρήσεις στην Ελλάδα που συνεχίζει πιστή στις αξίες της. Η νέα γενιά,ο Κωνσταντίνος και ο Αντώνης, έχουν ήδη θέσει σε εφαρμογή νέες καινοτόμες ιδέες σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές αρχές, για την ανταπόκριση του Βάρσου Κηφισιάς στο εξαιρετικά απαιτητικό περιβάλλον της αγοράς.

Χατζής

Στάση στη Μητροπόλεως στο Σύνταγμα για την πιο δροσερή κρέμα με κανέλα σαν της μαμάς σου… Ποιος δεν έχει γευτεί το χανούμ μπουρέκ, την τουλούμπα, τα καζάν ντιπί, το λαχταριστό εκμέκ με καϊμάκι του Χατζή; Ποιος δεν θυμάται το ιστορικό ζαχαροπλαστείο Χατζή στη Βενιζέλου, που γαλούχησε γενεές ολόκληρες με τα ξεχωριστά σιροπιαστά και τα πολίτικα γλυκά του, σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, στον τομέα της παραδοσιακής ζαχαροπλαστικής; Η ίδρυση των ζαχαροπλαστείων «Χατζή» σηματοδοτείται το 1908, όταν ο Σουλεϊμάν Σουλεϊμάνοβιτς ιδρύει στην οδό Βενιζέλου -ακριβώς απέναντι από τη σημερινή θέση του μακροβιότερου πια καταστήματος της επιχείρησης- το μικρό γαλακτοπωλείο του.

Το κατάστημα πουλά γαλακτοκομικά, κάποια υποτυπώδη ζαχαρώδη, σιροπιαστά, χαλβάδες και ροφήματα, όπως γάλα και αριάνι, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο μενού του πρωινού μαζί με το βούτυρο και το μέλι, αλλά και το περίφημο μπόζα, με την ιδιάζουσα ξινόγλυκη γεύση. Το πρώτο δηλαδή αναψυκτικό που κάνει την εμφάνισή του στα Βαλκάνια και το οποίο είναι φτιαγμένο από κεχρί, καλαμπόκι, μαγιά και ζάχαρη. Με αυτές τις συνθήκες και ενώ η φήμη του μαγαζιού απλώνεται από στόμα σε στόμα, το εργαστήριο του Σουλεϊμάν θα μείνει στη συγκεκριμένη θέση έως το 1917, καθώς τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς θα καταστραφεί μαζί με χιλιάδες άλλα σπίτια και καταστήματα στη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης.

Ετσι, προτού φύγει η χρονιά, το κατάστημα μεταφέρεται στη Βενιζέλου 50. Το 1908 γίνεται το άνοιγμα του πρώτου καταστήματος «Χατζή» στην οδό Βενιζέλου, ακριβώς απέναντι από τη σημερινή του θέση. Το 1998 ανοίγει το δεύτερο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο και μετά έρχονται και το τρίτο και το τέταρτο, μέχρι που έφτασε και στη Μητροπόλεως 5 στο Σύνταγμα, στην Αθήνα.

Αφοί Ασημακόπουλοι

Αυτό το γαλακτοπωλείο στη Χαριλάου Τρικούπη γλυκαίνει τα χρόνια της Αθήνας και την ιστορία της από το 1915! Πρόκειται για ένα ζαχαροπλαστείο-ορόσημο της πόλης. Η ιστορία αρχίζει το 1915, όταν ο Γιώργος Δεμεσάς ανοίγει ένα γαλακτοπωλείο στα Εξάρχεια. Σερβίρει φρέσκο γάλα, ρυζόγαλο και βούτυρο με μέλι, ενώ τα ανίψια του διανέμουν τα προϊόντα κατ’ οίκον. Τέσσερις εξ αυτών, οι αδερφοί Ηρακλής, Δημήτρης, Βασίλης και Νίκος Ασημακόπουλος, αγοράζουν την επιχείρηση και επεκτείνουν τη δραστηριότητά της στη ζαχαροπλαστική. Το 1980 αναλαμβάνουν ο Δημήτρης και ο Θανάσης Ασημακόπουλος, οι οποίοι θα παραδώσουν τη σκυτάλη στις κόρες τους, Τζέιν και Χριστίνα, που ήδη εργάζονται δίπλα τους. Πιστοί στην ιστορία τους, προμηθεύονται το γάλα απευθείας από κτηνοτρόφους από τα Μεσόγεια, από τα Σπάτα και το Μαρκόπουλο, παρασκευάζουν βούτυρο και κρέμα όπως παλιά, εξαίσιο παγωτό αγνό και μεγάλη γκάμα γλυκών. Από τα πλέον ευπώλητα προϊόντα τους το εκλεκτό παραδοσιακό γιαούρτι, που σε κάνει να παραδίνεσαι…

Αριστοκρατικόν

Οι πληροφορίες της γιαγιάς μάς πήγαν ακόμα μία φορά στο Σύνταγμα, Βουλής 7. Εκαστος στο είδος του και το Αριστοκρατικόν στα σοκολατάκια του. Για την ιστορία, στη γωνία της Βουκουρεστίου, στο κέντρο της Αθήνας, πρωτοάνοιξε το 1928 η περίφημη σοκολατερί από την οικογένεια Μπιτσόπουλου. Από τότε άλλαξε πολλές φορές έδρα, αλλά δεν σταμάτησε να φημίζεται για τα χειροποίητα σοκολατάκια που προσφέρει πάντα ολόφρεσκα και σε μεγάλη ποικιλία: από πραλίνες και τρουφάκια μέχρι σοκολατάκια με πιπέρι, με ζάχαρη, με κονιάκ, όπως και τα αμυγδαλωτά του, τα φοντάν και τα αφράτα λουκούμια. Υπάρχουν βέβαια στις βιτρίνες του και τα εξαιρετικά μαρόν γλασέ από ελληνικά κάστανα βουτηγμένα σε σιρόπι.

Κρίνος

Από τη Μικρά Ασία… στην Αιόλου. Λουκουμάδες που λιώνουν στο στόμα, αφράτοι και λαχταριστοί! Το 1923 ο Μικρασιάτης ζαχαροπλάστης Μηνάς Κασιμάτης ήρθε στην Ελλάδα από τη Σμύρνη και αγόρασε το κομψό διώροφο νεοκλασικό στην πιο εμπορική οδό της Αθήνας, την οδό Αιόλου. Ουρές σχημάτιζε ο κόσμος για να προμηθευτεί τις σμυρναίικες βασιλόπιτες, τα αρωματικά τσουρέκια, τα κουλούρια, σιροπιαστά γλυκά ταψιού και, φυσικά, τους λουκουμάδες. Μέχρι σήμερα, με την ίδια ποιότητα και καλές πρώτες ύλες, που προμηθεύονται από μικρούς παραγωγούς κυρίως από τη Θήβα, ετοιμάζουν τα γλυκά, τις μπουγάτσες και τους φημισμένους λουκουμάδες τους.

Τερκενλής

Ο ύμνος στο τσουρέκι! Να μυρίζει όλο το τετράγωνο βανίλια… Στο μακρινό 1926, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και οι προσφυγικές περιοχές να απορροφήσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες που ήρθαν από τις «αλύτρωτες πατρίδες». Στη Θεσσαλονίκη, πόλη-διασταύρωση των πολιτισμών, της διαφορετικής κουλτούρας των λαών, η έλευση χιλιάδων Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία δημιουργεί μια νέα ζύμωση. Ακόμη και στις γεύσεις, στα φαγητά και τα γλυκά,γίνεται μια επανάσταση, γι’ αυτό και ξεφυτρώσουν δεκάδεςζαχαροπλαστεία με μοναδικά γλυκά, μείξη της ελληνικής και της ανατολίτικης κουζίνας. Ενα από αυτά είναι και το Modern, από τα πλέον γνωστά καταστήματα του Μεσοπολέμου, ένα ζαχαροπλαστείο που οι μυρωδιές του εργαστηρίου έσπαγαν τη μύτη των περαστικών. Σ’ αυτό το ζαχαροπλαστείο αποφασίζει να πιάσει δουλειά ο 12χρονος τότε Σταύρος Τερκενλής.

Ενα παιδί, προσφυγόπουλο, που δούλευε για να βιοπορίζεται αλλά και που είχε την όρεξη να μάθει τη δουλειά του ζαχαροπλάστη έχοντας στο DNA του την αγάπη για το φαγητό και το γλυκό. Οι μαγικές μυρωδιές, το ανακάτεμα της ζάχαρης με το αλεύρι, οι σοκολάτες και οι διάφορες κρέμες δημιουργούσαν στο παιδικό του μυαλό εκείνη την εικόνα που έχουμε όλοι μας βλέποντας την ταινία «Πολίτικη κουζίνα». Ο 12χρονος Τερκενλής δουλεύει ακατάπαυστα, αλλά το μυαλό του είναι ξυράφι. Αποτυπώνει συνταγές, πειραματίζεται, βλέπει τα νέα γλυκά που έρχονται από την Ανατολή. Το κιουνεφέ, το ταβούκ κιοσού, το κανταΐφι, αλλά και τα τσουρέκια. Σε ηλικία 34 ετών, το 1948, ο Σταύρος Τερκενλής κάνει το δικό του επιχειρηματικό βήμα, που έμελλε να γίνει συνώνυμο της επιτυχίας για περισσότερα από 70 χρόνια και να ταυτιστεί με τα περίφημα τσουρέκια Τερκενλή.

Το μικρό γωνιακό κατάστημα στην οδό Τσιμισκή και Αριστοτέλους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης πιάνει τον σφυγμό της αγοράς και με τα τσουρέκια του, σήμα κατατεθέν του ζαχαροπλαστείου, αποκτά τεράστια φήμη. Αυτό το πρώτο ζαχαροπλαστείο παραμένει στη θέση του μέχρι σήμερα και είναι η ναυαρχίδα μιας αλυσίδας που η δεύτερη γενιά την πήγε σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το κατάστημα της Τσιμισκή έχουν περάσει εκατομμύρια πελάτες, Θεσσαλονικείς αλλά και τουρίστες. Μάλιστα, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, προτού τα τσουρέκια Τερκενλής έρθουν στην Αθήνα, το ταξίδι στησυμπρωτεύουσα δεν ολοκληρωνόταν αν δεν έφερναν πίσω 3 και 4 από τα μοναδικά τσουρέκια με τις διαφορετικές γεύσεις, κυρίως αυτό με τη σοκολάτα και το κάστανο, που γέμιζε το στόμα.

Ο Σταύρος Τερκενλής δούλεψε καλά το κατάστημα αυτό, για να έρθει ο γιος του Παύλος να το απογειώσει. Πήγε για σπουδές στη διάσημη σχολή αρτοζαχαροπλαστικής Le Cardon Bleu στο Παρίσι, έκανε την πρακτική του στο πασίγνωστο ζαχαροπλαστείο της Ελβετίας Steinmann και ανέλαβε να εκσυγχρονίσει την επιχείρηση Τερκενλής, αρχής γενομένης από την Αθήνα. Το 2007 ο Τερκενλής ανοίγει το κατάστημα στο Χαλάνδρι και μαζί με αυτό στο αεροδρόμιο γεμίζει την Αθήνα με γεμιστά τσουρέκια.

Κοσμικόν

Το γαλακτομπούρεκό του έχει φτάσει πλέον σε επίπεδα «μύθου»! Μπορεί να μην έχει κλείσει έναν αιώνα, αλλά τον κοντεύει. Και στο διά ταύτα, Τσικνομπέμπτη χωρίς γαλακτομπούρεκο από το Κοσμικόν με την κρέμα από πρόβειο γάλα δεν γίνεται. Γι’ αυτό και στο τέλος κάνουμε μια στάση στη Γλυφάδα, Απόκριες γαρ… Η φήμη για τα υπέροχα γλυκά στο Κοσμικόν διαδίδεται από στόμα σε στόμα και οι ουρές αναμονής για το ολόφρεσκο γαλακτομπούρεκο εμφανίζονται από το πρωί. Το Κοσμικόν άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1961 στο κατάστημα του ηλεκτρικού σταθμού Αγίου Νικολάου. Μέχρι τη δεκαετία του ’70 το Κοσμικόν θα γίνει ξακουστό για το γαλακτομπούρεκό του, το οποίο ταξιδεύει μέσω της ομογένειας και στο εξωτερικό.

Το 1977 μπαίνει και το παραδοσιακό παγωτό στις προθήκες του καταστήματος, ενώ σταδιακά τη δεκαετία του ’80 θα μεγαλώσει η γκάμα των «πειραγμένων» σιροπιαστών, όπως με το γαλακτομπούρεκο με φύλλο κανταΐφι. Το Κοσμικόν είναι ένα brand που έχει συνδεθεί όσο ελάχιστα με… παραδοσιακές γεύσεις και τα σιροπιαστά. Στο Κοσμικόν, όμως, θα απολαύσεις και αυθεντική γεύση τούρτας αμυγδάλου. Στο ζαχαροπλαστείο θα την παραγγείλετε από πριν για να είναι ολόφρεσκη, ολόλευκη, όχι πολύ γλυκιά, σκέτος αφρός, με τα κερασάκια της και το πλούσιο, καβουρδισμένο αμύγδαλο. Τη δεκαετία του ’90 το Κοσμικόν θα αρχίσει δειλά δειλά την επέκταση των καταστημάτων. Η εταιρία έχει σήμερα 120 εργαζομένους στα εργαστήρια και τα καταστήματάτης, και 200 προμηθευτές.

Πηγή: Espresso