Γράφει ο Γιώργος ΔελαστίκΩμά το είπε ο Μάριο Ντράγκι, ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προ δύο εβδομάδων: οι κυβερνήσεις των 17 χωρών – μελών της Ευρωζώνης δίνουν την εντύπωση ότι δεν ξέρουν πού πάνε! Ο αρθρογράφος της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ» Αλάν Φρασόν ήταν πολύ πιο παραστατικός: «Τα μέλη της Ευρωζώνης θα συνεχίσουν να αναρωτιούνται αν δεν βρίσκονται στη θέση ενός επιβάτη του «Τιτανικού» που πίνει στο μπαρ του πλοίου ένα τελευταίο ντράι μαρτίνι πριν από την πρόσκρουση στο παγόβουνο» έγραψε.
Δεν είναι φυσικά μόνο οι Γάλλοι που ανησυχούν για την τύχη του ευρώ. «Κομματιάζεται τώρα το ευρώ;» ήταν ο τίτλος μιας τεράστιας ανάλυσης της γερμανικής «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» την Κυριακή. Εμφανής η αγωνία και καθόλου αισιόδοξο το κλίμα.
«Με την Ισπανία είναι τώρα ήδη τέσσερις οι χώρες της ΕΕ που δεν μπορούν πλέον να χρηματοδοτούνται με τις δικές τους δυνάμεις. Και η Κύπρος δεν έχει ακόμη υποβάλει αίτημα για βοήθεια επειδή ελπίζει ακόμη σε περαιτέρω βοήθεια από τη Ρωσία. Η αναζήτηση διεξόδου θέτει τα κράτη της Ευρωζώνης ενώπιον του θεμελιώδους ερωτήματος: Πρέπει κανείς να λύσει τα προβλήματα της νομισματικής ένωσης χτίζοντας μια πολιτική ένωση όσο πιο γρήγορα γίνεται, όσο και αν κοστίσει αυτή; Ή μήπως είναι σωστή η αντίθετη στρατηγική, να χαλαρώσει κανείς την Ευρωζώνη και να αφήσει να φύγουν κάνα – δύο κράτη, διακινδυνεύοντας τη διάλυση του ευρώ;» γράφει η εφημερίδα. Στην ουσία η σημερινή κρίση, τονίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», αναβιώνει τη σύγκρουση που μαινόταν πριν ακόμη από τη θεμελίωση της νομισματικής ένωσης: «Μπορούν χώρες που είναι πολύ διαφορετικές και δεν έχουν κοινή κυβέρνηση να εισαγάγουν παρόλα αυτά ένα κοινό νόμισμα;».
Ακρως επικριτικός απέναντι στην ακολουθούμενη πολιτική της ΕΕ ήταν πριν ακόμη η χώρα του μπει υπό καθεστώς άτυπου μνημονίου και ο Ιγνάθιο Σοτέλο, ένας από τους κορυφαίους αρθρογράφους της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παΐς». «Η δημοκρατική οργάνωση δεν υπήρξε πυλώνας της πρώτης Ευρωπαϊκής Κοινότητας» τονίζει και συνεχίζει: «Δεν λείπουν μόνο οι σοβαροί δημοκρατικοί θεσμοί από την ΕΕ. Μη έχοντας κατορθώσει να ξεπεράσει το στάτους ενός διακρατικού συνεταιρισμού οικονομικής συνεργασίας, με τον ριζοσπαστικό νεοφιλελευθερισμό της, έχει αποδειχθεί η ΕΕ παράγοντας που συντείνει στην κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους. Για μια ακόμη φορά αυτό γίνεται εμφανές με την πολιτική λιτότητας που προσπαθεί να επιβάλει για την έξοδο από την κρίση. Πρέπει να διαπιστώσουμε μια σχέση ανάμεσα σε μια μεγαλύτερη οικονομική ολοκλήρωση στην ΕΕ και λιγότερο κοινωνικό κράτος στις χώρες – μέλη της».
Και ο αρθρογράφος της «Ελ Παΐς» καταλήγει προειδοποιώντας: «Οσο προχωρεί η διαδικασία ολοκλήρωσης στην ΕΕ, οι υπερεθνικές δομές που εμφανίζονται είναι όλο και λιγότερο δημοκρατικές… Δεν πρέπει να αποκλείσουμε επομένως την περίπτωση η αντικοινωνική τάση που έχει στα σωθικά της η ΕΕ να καταλήξει να προκαλέσει την οργή των λαών».
Μέσα στον χορό των ανησυχούντων για την τύχη της Ευρωζώνης φυσικά βρίσκονται και οι Ιταλοί. «Το ευρώ διακινδυνεύει το τέλος του» ήταν π.χ. κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της ιταλικής κεντροαριστερής εφημερίδας «Ρεπούμπλικα» και ανάλογη η αρχή του ρεπορτάζ της: «Η ισπανική κρίση, με τον κίνδυνο χρεοκοπίας που αγγίζει και τη Ρώμη, κινδυνεύει να κάνει κομμάτια την Ευρωζώνη».
Πολλοί ηγέτες προτείνουν την ένταση της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ ως μέσο για την υπέρβαση της οικονομικής κρίσης. Η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» αμφιβάλλει εντονότατα για το κατά πόσο ακόμη και οι Γάλλοι είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν το σχέδιο «Περισσότερη Ευρώπη» που προωθούν οι Γερμανοί. «Στα αυτιά των προσεκτικών στα θέματα εθνικής κυριαρχίας Γάλλων, αυτό σημαίνει πάνω απ’ όλα περισσότερους ελέγχους εκ μέρους των σκληρών Γερμανών» γράφει η γερμανική δεξιά εφημερίδα.
Προσθέτει δε ότι σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Πιου, σε καμιά απολύτως χώρα της Ευρωζώνης δεν συγκέντρωσε πλειοψηφία η άποψη «το ευρώ είναι καλό πράγμα»!
Οι γερμανοί: «Δεν διδάσκονται από την ιστορία»
Βαρυσήμαντο είναι το άρθρο με τίτλο «Η Ευρώπη βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού» που έχουν γράψει στο τεύχος αυτής της εβδομάδας του γερμανικού περιοδικού «Ντερ Σπίγκελ» ο Βρετανός Νάιαλ Φέργκιουσον και ο Αμερικανός Νουριέλ Ρουμπινί. «Το βρίσκουμε ασυνήθιστο ότι ειδικά οι Γερμανοί δεν μαθαίνουν τίποτα από την Ιστορία… Η ΕΕ, ιδρύθηκε για να αποτρέψει την επανάληψη μιας καταστροφής σαν αυτή του 1930. Είναι ώρα οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας να αντιληφθούν πόσο επικίνδυνα κοντά βρίσκονται στο να προκαλέσουν μια τέτοια καταστροφή» τονίζουν οι δύο συγγραφείς στο όντως πολύ ενδιαφέρον άρθρο τους. «Είναι δώδεκα παρά ένα λεπτό στην Ευρώπη;» αναρωτιούνται με δραματικό τόνο.
kostasxan.blogspot.gr