Ενώ σχεδόν σύσσωμη η διεθνής κοινότητα, καθώς και οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί επιθυμούν να τελειώσει ο ρωσοουκρανικός πόλεμος, υπάρχουν και άνθρωποι και κύκλοι συμφερόντων που επιδιώκουν πάση θυσία τη συνέχισή του.
Ο λόγος γίνεται για την ηγεσία της Ε.Ε., μια μερίδα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και -πάνω απ’ όλους- τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον πρόεδρο της Ουκρανίας.
Οι λόγοι που ωθούν την Ε.Ε., πρόσωπα από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο να προσπαθούν να παραταθεί ο πόλεμος είναι ποικίλοι, και κυρίως γεωπολιτικοί και οικονομικοί.
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει μόνο έναν λόγο να παρατείνει την αιματοχυσία: την προσωπική του επιβίωση.
Όλα δείχνουν ότι η Ουκρανία έχει ηττηθεί στον πόλεμο, και είναι σίγουρο ότι πρόκειται να υποστεί εδαφικές και άλλες «αβαρίες». Αυτό το αποτέλεσμα είναι μη αναστρέψιμο.
O,τι αποφασίζεται στο πεδίο της μάχης δεν… ξεγίνεται με διπλωματικούς ελιγμούς και παγκόσμιες περιοδείες αναζήτησης συμμάχων και «χορηγών» συνέχισης ενός χαμένου πολέμου.
Ο Ζελένσκι είναι ταυτισμένος με την πολεμική περιπέτεια της Ουκρανίας, στην οποία εκείνος έμπλεξε την πατρίδα του, και δεν μπορεί να διαδραματίσει κάποιον ρόλο την περίοδο της ειρήνης, η οποία δεν πρόκειται να είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.
Οι χώρες που ηττώνται στον πόλεμο σχεδόν πάντοτε αναζητούν -και βρίσκουν- τους υπαιτίους της ήττας. Ο λαός της Ουκρανίας, μόλις κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, θα συνειδητοποιήσει ότι δεν ηττήθηκε απλά, αλλά υπέστη κανονική πανωλεθρία, και οι απώλειές του θα είναι και προς την πλευρά των συμμάχων του.
Ήδη, όσοι έχουν δώσει οικονομικές ή αμιγώς πολεμικές, σε υλικό, ενισχύσεις στους Ουκρανούς έχουν διαμοιράσει τα ιμάτια της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες.
Οι Ουκρανοί πείστηκαν από τον Ζελένσκι και πολέμησαν για να καταστραφεί η πατρίδα τους, να χάσουν εδάφη και να εκμεταλλευτούν άλλοι το πλούσιο υπέδαφός τους.
Η πιθανότερη θέση του Ζελένσκι μετά τη λήξη του πολέμου δεν είναι το προεδρικό μέγαρο, αλλά το εδώλιο του κατηγορουμένου. Όλα τούτα ο Ζελένσκι θα τα πληρώσει ακριβά. Το γνωρίζει. Γι’ αυτό δεν θέλει την ειρήνευση.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.
Παλαιά γνώριμη συνήθεια. Στο τέλος καταλήγει κάπου ο λογαριασμός.
Να μην ξεχνάμε κύριοι όταν ξεκίνησε στις πρώτες μέρες η ειδική αυτή στρατιωτική επιχείρηση. Ουδεμία εμπλοκή από το ΝΑΤΟ. Ουδεμία εμπλοκή από ΗΠΑ. Ουδεμία εμπλοκή από Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στο σήμερα όλοι μέσα και με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ως προς τα ορυκτά της Ουκρανίας.
Στο σήμερα άγνωστοι πόσοι σε αριθμούς οι νεκροί από ξένες χώρες – ουδεμία σχέση με Ουκρανούς.
Άγνωστοι πόσοι οι εν ενεργεία στρατιωτικοί του ΝΑΤΟ που έπεσαν στα πεδία των μαχών.
Δαιμονοποίηση για τον Πούτιν, πολεμοχαρής και αιτία αυτού του πολέμου.
Ο Ζελένσκι ήθελε πληρώσει το λογαριασμό αφού ολοκλήρωσε έως το τέλος το δύσκολο έργο της υποκρισίας.
Η ιστορία γράφεται μετά από 50 χρόνια. Όλα καλά.
Η ΗΠΑ μίλια μακριά -μάτια που δεν βλέπονται. Για τους Ευρωπαίους πόσο όμορφα μυρίζουν όλα αυτά στη γειτονιά μας?
Πόσο ηλίθιος μπορει να εισαι να πιστέυεις οτι θα μπορούσε ποτέ να ηττηθεί η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο ή ακόμη να στριμωχθεί.Μία χώρα με ανεξάντλητο φυσικό πλούτο απο τον οποιο πάντα θα εξαρτάται ολη η Ευρώπη!!!
Μπράβο! Θαυμάσιο σχόλιο….αναρωτιέμαι γιατί γιορτάζουμε εμείς την 28η Οκτωβρίου ? για ποιό λόγο πολεμήσαμε τους Ιταλούς και τους Γερμανούς μετά? αφού ήταν ισχυρότεροι…για ποιό λόγο κάναμε την επανάσταση μας εναντίον των Τούρκων αφού είμασταν κατσαπλιάδες στα βουνά….αν δεν βρίσκετε κάποιο λόγο που έγιναν αυτά που σας περιέγραψα τότε ποτέ δεν θα καταλάβετε γιατί πολέμησαν και πολεμούν ακόμη οι Ουκρανοί, κι ένας πόλεμος τριών ημερών έχει γίνει πόλεμος τριών και πλέον ετών!!!!!Ολα αυτά το κατάπτυστο αυτό άρθρο ούτε πρόκειται ποτέ του να τα καταλάβει για λόγους που μόνο αυτό γνωρίζει….το τέλος του πολέμου σίγουρα θα βρει τη Ρωσία να έχει καταγάγει μια πύρειο νίκη…το όνειδος όμως θα την ακολουθεί όπως ακολουθεί τους απογόνους της Γερμανίας μετά τον Χίτλερ…
Είναι μάλλον η γοητεία της κουκούλας που τους συνεπαίρνει, άλλωστε ευδοκιμεί στον τόπο αυτόν μαζί με τον ηρωισμό και η δουλοπρέπεια.
είναι άλλο να πολεμάς τον κατακτητή και άλλο να τον προκαλείς να σε επιτεθεί φίλε μου. η σύγκριση που κάνεις δεν εχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. τρία χρόνια πόλεμος αν δεν εχεις καταλάβει τι ‘εγινε και γίνεται στην Ουκρανία άστο μην το βασανίζεις αλλο.
Συγχαρητήρια για το άρθρο.
Πόσο δίκιο έχει ο συντάκτης!!!
Αό εδώ και πέρα δεν θα ξαναθρηνήσω για τους νεκρούς της Κύπρου και δεν θα ξαναφωνάξω για απόσυρση των κατοχχικών δυνάμεων από το νησί,
Γιατί όπως γράφει και ο συντάκτης “O,τι αποφασίζεται στο πεδίο της μάχης δεν… ξεγίνεται με διπλωματικούς ελιγμούς”
Που ξέρεις.
Μπορεί να πάω να επισκεφθώ και την Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου και να απολαύσω τις διακοπές μου εκεί.