Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Ευτυχώς που στη χώρα μας, οι θεσμοί, η δικαιοσύνη και η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας λειτουργούν άψογα.
Για όσους έχουν αντιρρήσεις θα καταθέσω κάποια παραδείγματα.
Διαβάζουμε συχνά, πως εντοπίσθηκαν και κλείσθηκαν πρατήρια καυσίμων που πωλούσαν νοθευμένα καύσιμα. Χειροκροτούμε όλοι το μέγα αυτό επίτευγμα. Όμως δεν μαθαίνουν ποτέ οι πολίτες, ποιοι ήταν αυτοί που προμήθευσαν στα πρατήρια τα νοθευμένα καύσιμα! Θα πει κάποιος: Με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα! Μα δεν θα έπρεπε να μάθουμε την προέλευση, το «μεγάλο κεφάλι»; Ή μήπως δεν πρέπει να γνωρίζουμε;
Το ίδιο συμβαίνει και με τις συλλήψεις ατόμων για εμπορία ναρκωτικών ουσιών. Πιάνουν κάποιους που τα πωλούν, μα ποτέ δεν πιάνουν τον προμηθευτή, τον εισαγωγέα ή κατασκευαστή των ναρκωτικών! Λεπτομέρειες ίσως για κάποιους, όχι όμως για ένα σοβαρό κράτος.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δίνοντας μαθήματα αντικειμενικής δημοσιογραφίας, ΠΟΤΕ δεν έχουν σαν πρώτο και βασικό τους θέμα, τη στάση που κρατά η χώρα μας απέναντι στην επιθετική τακτική της Τουρκίας, την φοβική αν μη τι άλλο συμπεριφορά της Ελλάδας απέναντι στις απαιτήσεις της Τουρκίας για την πόντισης του ηλεκτρικού καλωδίου στην Κάσο, την ανεξήγητη αποφυγή της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Ίσως ο τεμενάς που έκανε ο υπουργός Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτης στον Ερντογάν δίνει απαντήσεις σε όλα αυτά.
Ακόμη, όλοι ασχολούνται με έναν εμμονικό τρόπο με το θέμα της πυρόσφαιρας που εμφανίσθηκε στην σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη με τα τραγικά αποτελέσματα και δεν θέτουν στην πρώτη γραμμή της συζήτησης, για το μπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος, γεγονός που α) ο νόμος το απαγορεύει και β) γιατί δεν έγιναν οι αιματολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις στα θύματα αλλά και στους πυροσβέστες που υπέστησαν «περίεργα» εγκαύματα. Στρέφουν αλλού την προσοχή του κόσμου και δεν συζητούν για κραυγαλέες παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης. Ίσως γιατί αυτό δεν «βολεύει» ούτε τους πολιτικούς αλλά ούτε και την δικαιοσύνη.
Τελευταία η κυβέρνηση βάζει στο τραπέζι των συζητήσεων το θέμα της μονιμότητας των Δημοσίων υπαλλήλων. Πιστεύω πως πρώτο θέμα συζήτησης θα έπρεπε να είναι η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ μονιμότητα στην πολιτική ζωή της χώρας, μια μονιμότητα που οδήγησε σε χρεοκοπία της χώρα και τους πολίτες. Έχει κανείς αντίρρηση;
Ακόμη, θα σταθώ στην απόφαση αλλαγής του εκλογικού νόμου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η ελαφρότητα του είναι. Από ιδρύσεως ελληνικού κράτους ΠΟΤΕ δεν υπήρξε ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ! Παραμύθια τούμπανο που θα λέγανε κι οι παλιοί. Όταν οι Δήμου εξαρτώνται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αν ο όποιος δήμαρχος, για να τύχει χρηματοδότησης πρέπει να είναι «δικός» της, όταν το τέρας των Αθηνών δημιουργήθηκε από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, μόνο ο εκλογικός νόμος μας έλειπε για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των πολιτών.
Κλείνοντας θα επισημάνω την εγκληματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων που είχε σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του πρωτογενή τομέα, την ενθάρρυνση της αστυφιλίας και κυρίως την εγκληματική πολιτική στην Παιδεία. Μεγάλα και σημαντικά κεφάλαια που σαν έθνος, σαν λαός, έπρεπε να διασφαλίζουμε, να μεταλαμπαδεύουμε στους νέους μας. Βλέπετε ο κατήφορος είναι πιο εύκολος από την ανηφόρα.
«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» λένε κάποιοι.
Το ερώτημα είναι: Ζει ακόμα;