Μεταδίδεται η «κρυφή» συνάντηση του Αμερικανού πρέσβη στην Άγκυρα με την ηγεσία του Λευκού Οίκου όπου ο πρέσβης έπλεξε το εγκώμιο της Τουρκίας πάσης, σε σύγκριση με Ελλάδα και Κύπρο ή πιθανώς και με άλλες χώρες της περιοχής. Λοιπόν; Τι το παράδοξο;
Παράδοξο θα ήταν να στήριζε τα αντίθετα. Ακολούθησε και αυτός την γραμμή των προκατόχων του. Σε όλα! Ακόμα και στην άγνοια των όσων γενικής απληστίας φρικαλεοτήτων δημιουργεί αυτή η χώρα στις περιοχές γύρω της, και ακόμα πιο πέρα, και δεν αναφέρθηκε σε τι συνηγορεί. Για ακόμα πάρα πέρα, πέρα; Σα δεν ντρεπόμαστε! Βεβαίως και στην Τουρκία σημειώνεται μεγάλη πρόοδος, στην πολεμική της βιομηχανία, όμως αυτό είναι το πρόκριμα που μετέφερε ο κύριος πρέσβης; Και το «εξέπεμψε» προς ώτα πρόθυμα ακρόασης τέτοιων «νεωτερισμών»;
Θεωρείται απόλυτα βέβαιο ότι στη διάρκεια της ενημερωτικής συνομιλίας του πρέσβη με τους ανωτέρους του, δεν θίξανε τόσα άλλα που τους χωρίζουν από την Τουρκία, όπως λ.χ. ο σεβασμός του διεθνούς δίκαιου που οι ΗΠΑ όχι μόνο το στήριξαν αλλά και το υπέγραψαν υπέγραψαν ατόφιο, και που η Τουρκία μανιωδώς το καταδιώκει δημιουργώντας εστίες αρπαγής αλλότριων δικαιωμάτων. Ότι τους βολεύει, διαχρονικά. Εν ολίγοις, πότε με τον αστυφύλαξ, και πότε με τον χωροφύλαξ!
Το λέγαμε εδώ παλιά αναφερόμενοι στους «παγαπόντηδες». Όμως τώρα τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα, διότι διαχρονικά οι Τούρκοι, ότι «πετύχαιναν» το πετύχαιναν στις πλάτες των εκάστοτε υπερδυνάμεων ακουμπισμένοι. Με μια και μόνο ματιά στην διεθνή γραμμένη Ιστορία, όχι της Ρεπούση, αυτό τούτο, τρανά διαπιστώνεται.