Γράφει ο Γιώργος ΚαισάριοςΤελείωσε άλλη μια εκλογική διαμάχη. Για άλλη μια φορά αποφασίσαμε ποιοι θα μας κάνουν κουμάντο. Δεν αποφασίσαμε ποιοι θα νομοθετήσουν αξιοκρατικά ή ποιοι θα μας πάνε μπροστά, αλλά ποιοι θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν πειράματα, να πουν το μακρύ τους και το κοντό τους, να μας φλομώσουν στις ασυναρτησίες καθημερινά στην τηλεόραση και πάνω από όλα, να κάνουν οτιδήποτε εκτός από το πρόγραμμα που λέει το κόμμα τους.
Εγώ τουλάχιστον δεν νιώθω ότι θα καταφέρει και πολλά η νέα κυβέρνηση. Ναι μεν το δεδομένο της πολιτικής σταθερότητας είναι σημαντικό και βέβαια σημαντικός είναι και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της ΝΔ, αλλά δεν νιώθω ότι θα γίνουν πολλά από αυτά που εγώ θεωρώ αναγκαία για να βγούμε από την κρίση.
Αφενός διότι πολλά έχουν να κάνουν με την Ευρώπη και δεν είναι στο χέρι της Ελλάδος, αφετέρου διότι δεν έχω ακούσει πολλά από αυτά που θα ήθελα να ακούσω τα οποία θεωρώ αναγκαία για να πάμε μπροστά.
Για παράδειγμα, δεν ακούω από κανένα κόμμα (από τα μεγάλα κόμματα τουλάχιστον) αλλαγές τέτοιες στο σύνταγμα ώστε να νομοθετεί ανεξάρτητα το κοινοβούλιο. Χωρίς αυτό το δεδομένο, η σημερινή κατάσταση δεν θα αλλάξει διότι συνεχίζουμε και διαιωνίζουμε το πρωθυπουργικό-κεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης, που αποδεδειγμένα είναι μια από τις αιτίες που έχουμε φτάσει εδώ. Η ίδια η λέξη “κυβερνήσει – κυβερνώ” μου δίνει ανατριχίλα. Αποδεικνύει ότι ο μέσος πολίτης δεν κατανοεί τι σημαίνει διαχωρισμός των εξουσιών και δέχεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός να έχει όλες τις εξουσίες (όποιος και να είναι) και να κάνει ό,τι θέλει.
Δεν έχω ακούσει να λέει κανείς την αλήθεια στον ελληνικό λαό για τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Το ότι δηλαδή, ουδέποτε υπήρχαν αποθέματα τέτοια που να διασφαλίζουν τις συντάξεις. Κανείς δεν είπε στον πολίτη (στο παρελθόν) ότι οι εισφορές που πλήρωναν δεν ήταν για να πάρουν οι ίδιοι σύνταξη, αλλά για να πάρουν κάποιοι άλλοι σύνταξη. Τώρα ξαφνικά που δεν υπάρχουν αυτοί οι άλλοι να δουλέψουν για να πάρουν κάποιοι σήμερα σύνταξη, τα ταμεία δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Σχέδιο για την επόμενη μέρα δεν έχω ακούσει, παρά μόνο υποσχέσεις που δεν μπορεί να τηρηθούν από κανέναν.
Δεν έχω ακούσει πρόταση για το τραπεζικό σύστημα. Όλα όσα έχω ακούσει δεν έχουν κανένα νόημα στο αυτί μου. Να δεχτώ ότι εγώ είμαι ένας ασήμαντος οικονομικός αρθρογράφος και οι λύσεις που έχω προτείνει δεν έχουν νόημα. Οι άλλοι τι λύσεις έχουν προτείνει; Και δεν μιλάω για τους Ευρωπαίους (που επίσης δεν έχουν προτείνει κάτι που να έχει νόημα) αλλά για τους δικούς μας τους πολιτικούς.
Όσον ναφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, τι προτάσεις υπάρχουν; Ναι μεν πριν μερικές μέρες είπα ότι η είδηση για εταιρεία του ενός ευρώ είναι η καλύτερη είδηση των τελευταίων 10 ετών, αλλά πέραν του μηδενικού μετοχικού κεφαλαίου, το σύστημα θέλει πολλές αλλαγές ακόμα. Από επίσημα πολιτικά χείλη δεν έχω ακούσει τίποτα το οποίο να δίνει κάποια λύση. Πως θα πάρει μπρος η οικονομία χωρίς τις θεσμικές αλλαγές αυτές που θα προκαλέσουν ΣΟΚ και δέος στα κρατικοδίαιτα συμφέροντα και στις κλίκες;
Με τα πανεπιστήμια και το εκπαιδευτικό μας σύστημα τι πρόγραμμα υπάρχει; Τόσα και τόσα πετυχημένα παραδείγματα ανωτάτων εκπαιδευτικών συστημάτων έχουμε από το εξωτερικό και εμείς θέλουμε να ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό. Και εδώ δεν έχω ακούσει κάτι που να έχει κάποιο νόημα.
Δεν ακούω τίποτα για το δικαστικό σύστημα της χώρας μας, όπου η μέση δίκη διαρκεί σχεδόν 5 χρόνια. Ποιος σοβαρός επενδυτής θα επενδύσει σε μια οικονομία όπου θα πρέπει να τραβήξει τα πάθη του Χριστού για να αμυνθεί ή να διεκδικήσει το δίκαιο του;
Τα έσοδα του κράτους καταρρεύουν, αλλά την ίδια ώρα ορισμένοι λένε ότι λεφτά θα βρεθούν, αρκεί να κυβερνήσουν αυτοί. Τα νοσοκομεία μας έχουν διαλυθεί και δεν έχουμε πόρους, την ίδια ώρα όμως, ορισμένοι θέλουν δραχμές. Εδώ με ευρώ δεν έχουμε πόρους να αγοράσουμε φάρμακα, θα έχουμε με δραχμές;
Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν και όχι μόνο δεν γίνονται, αλλά δεν τα συζητάμε καν σε θεωρητικό επίπεδο. Πως θα γίνουν αυτές οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν με αυτό το πολιτικό σύστημα δεν ξέρω, αλλά ξέρω ότι οι πιθανότητες να γίνουν με την θεία πρόνοια είναι μηδαμινές.
Έχουμε ξεμείνει από πρόσωπα και λύσεις. Όχι διότι δεν έχουμε πρόσωπα και δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά διότι το πολιτικό μας σύστημα είναι τέτοιο που δεν δίνει την δυνατότητα σε καινούργια πρόσωπα να αναδειχτούν έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν αυτές οι αλλαγές.
Η αιμομιξία μας λένε στη γενετική επιστήμη δεν προάγει την εξέλιξη των ειδών. Η πολιτική αιμομιξία το ίδιο.
capital.gr