Δημοσιεύεται ότι Βούλγαρος κατέβασε από τον ιστό της και έκαψε την σημαία που κυμάτιζε, την Ελληνική, κάπου έξω από δημοτικό χώρο εκεί στην Κομοτηνή. Όχι αλλού.
Επίσης μεταδίδεται πως αυτό είχε ξανασυμβεί παλαιότερα, και το απέδωσαν σε «ψυχικές διαταραχές» του τότε άλλου δράστη. Βεβαίως και ο τότε δράστης όπως και ο πρόσφατος είναι διαταραγμένοι όχι όμως και σκέτο «..ψυχικά!». Ψυχωτικά ίσως ναι, αλλά όμως και κάτι πολύ πάρα πάνω.
Όποιος έχει πάει επ αρκετόν στην Βουλγαρία και τους έχει ζήσει θα έχει διακρίνει το μίσος που υποβόσκει μέσα τους για την απώλεια εξόδου της χώρας τους «κομιτάτο» στο Αιγαίο. Ιδιαίτερα όταν πίστεψαν πως κάτι είχαν πετύχει τα χρόνια της κατοχής, τότε που μπήκαν μέσα και αλώνιζαν όντες σύμμαχοι των Ναζί.
Όμως με την ήττα των Γερμανών έφυγαν κι αυτοί μαζί τους, προσχωρώντας αμέσως μετά στο Σταλινικό ευκαιριακά συμπλεγματικό των Βαλκανίων στρατόπεδο, οποίον και κατέρρευσε, όλοι ξέρουμε το πως και το πότε, διατελώντας έκτοτε όμως πάντοτε ανήσυχοι. Οι δίπλα Σκοπιανοί κάτι πέτυχαν με διάφορους ελιγμούς εις βάρος μας και ένεκα της καθησυχασμένα κοιμωμένης Ελλάδας, εξ ου και η τωρινή μήνις, των Βούλγαρων, εναντίον αυτών.
Η Ελληνική γραμμή τακτικής του «καλύτερα να μην τα ανακατεύουμε» δεν ακολουθήθηκε από αυτούς. Αν μπορούσε ο εμπρηστής της σημαίας μας Βούλγαρος να κάψει και κάτι παραπάνω θα τόκανε, από μίσος, ένα μίσος που μας το σερβίρουν ως μεμονωμένη «ψυχική διαταραχή» που τον έπιασε όταν είδε τη σημαία. Αυτό το τελευταία ο δεν το λένε. Μπορεί παντως και ίσως νάναι κι έτσι. Αμφιβολίες όμως υπάρχουν.