Πριν 80 χρόνια ο Πόλεμος άλλαζε μορφή. Δίπλα στον εφιάλτη της αιματοχυσίας στα πεδία των μαχών ήρθε να προστεθεί και ο τρόμος του πυρηνικού ολέθρου. Ο δρόμος της ανθρωπότητας για την αυτοκαταστροφή ήταν…χωρίς γυρισμό.
Στις μέρες μας οι Ατομικές Βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και λίγο αργότερα στο Ναγκασάκι μοιάζουν με… παιχνιδάκια. Τα σημερινά όπλα μπορούν να καταστρέψουν τον πλανήτη περισσότερες από μια φορές. Κι ας μη χρειάζεται. Η ισορροπία του τρόμου, όπως χαρακτηρίστηκε έβαλε στο περιθώριο το φοβερό αυτό όπλο. Μέχρι που κάποιος τρελός αποφασίσει να… πατήσει το κουμπί.
Από τις 6 Αυγούστου 1945 η ανθρωπότητα μπήκε σε μια νέα φάση. Τώρα ο θάνατος εν ώρα πολέμου δεν είναι ηρωικός. Είναι, απλά, σαρωτικός.
Η Ιστορία δεν έχει δώσει απάντηση εάν υπήρχε λόγος να πέσουν οι δύο Ατομικές Βόμβες στην Ιαπωνία. Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι με τη χρήση της σώθηκαν 100.000 Αμερικανοί στρατιώτες που θα πλήρωναν με τη ζωή τους το τίμημα της συνθηκολόγησης της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Υπάρχουν κι αυτοί που λένε ότι θυσιάστηκαν 300.000 ανυποψίαστοι άνθρωποι στις δύο μαρτυρικές πόλεις.
Πολύ πριν πέσουν οι Ατομικές Βόμβες ο πόλεμος έμοιαζε χαμένος για την Ιαπωνία, η οποία έχανε το ένα μετά το άλλο τα εδάφη, κυρίως νησιά στον Ειρηνικό που είχε κατακτήσει. Το ναυτικό της από τον Οκτώβριο του 1944ουσιαστικά δεν υπήρχε, το ίδιο και η αεροπορία. Οι έμπειροι αεροπόροι της είχαν σκοτωθεί και στη θέση τους έστελναν νέους άπειρους με αεροπλάνα πρόχειρα κατασκευασμένα με την εντολή να πέφτουν επάνω στον στόχο που θα προκαλούσε μεγαλύτερη καταστροφή στον εχθρό. Ήταν οι περίφημοι «καμικάζι», μια κίνηση ηρωική μεν, απελπισίας δε. Αυτή η δράση δημιούργησε και τα μεγαλύτερα προβλήματα στους Αμερικανούς. Οι πολίτες της ισχυρότερης χώρας στον Δυτικό κόσμο έμαθαν για τη δράση τους μόνο όταν τελείωσε ο πόλεμος.
Υπάρχει και μια ακόμα, σοβαρή, εκδοχή. Η Σοβιετική Ένωση είχε διαλύσει τον Αυτοκρατορικό Στρατό στην Μαντζουρία, η απόβαση στο κυρίως έδαφος της Ιαπωνίας ήταν θέμα χρόνου. Ο Αυτοκράτορας Χιροχίτο ήξερε ότι οι Αμερικανοί κάποτε θα έφευγαν, οι Σοβιετικοί ποτέ. Χώρια που μπορούσε να διατηρήσει τον θρόνο του, όπως και έγινε. Η Ατομική Βόμβα του έδωσε την ευκαιρία να… επιλέξει που θα παραδοθεί.
Διαβάστε 13… φλας από τα πριν και τα μετά
1. Ρωτήθηκαν εκατοντάδες επιστήμονες στις ΗΠΑ που γνώριζαν την ύπαρξη της βόμβας. Μόνο το 15% συμφωνούσε να χρησιμοποιηθεί. Ένα 2% υποστήριξε ότι έπρεπε να μην γίνει γνωστή η ύπαρξή της γενικά, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό θεωρούσε ότι ή θα έπρεπε να ειδοποιηθεί η Ιαπωνία πριν τη χρήση του τρομερού αυτού όπλου, είτε δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί!
2. Το τηλεγράφημα του υπουργείου Άμυνας «ο τοκετός ήταν αίσιος» προς τον Πρόεδρο Τρούμαν είναι το σύνθημα ότι όλα ήταν έτοιμα.
3. Ο Τσόρτσιλ είναι ο πρώτος ξένος ηγέτης που ενημερώθηκε για την πρόθεση των Αμερικανών από τον ίδιο τον Τρούμαν κι έδωσε την συγκατάθεσή του.
4. ΗΠΑ, Αγγλία και Κίνα στέλνουν τελεσίγραφο στην Ιαπωνία να παραδοθεί. Εκπνέει στις 2 Αυγούστου. Η απάντηση που πήραν ήταν ότι «η χώρα τους δεν έχει ανάγκη ευσπλαχνίας. Προτιμούν να πεθάνουν όλοι παρά να παραδοθούν στους βαρβάρους!
5. Το Boing «Β-29» ήταν ένα από τα 3.970 «ιπτάμενα φρούρια» που ισοπέδωναν καθημερινά ιαπωνικές πόλεις με συμβατικές βόμβες. Οι Ιάπωνες τα αποκαλούσαν ειρωνικά «Β-San» που σημαίνει «έντιμος Β».
6. Αυτό που ο πιλότος του το ονόμασε «Enola Gay» θα μετέφερε την Ατομική Βόμβα που με τη σειρά της ονομάστηκε «Little Boy», δηλαδή αγοράκι. Το πλήρωμά του ήταν 12 άνδρες.
7. Ξεκινώντας το πρωί της 6ης Αυγούστου ο πιλότος δεν ήξερε την πόλη που θα βομβαρδίσει. Υποψήφιες ήταν οι Κακούρα, Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Γιοκοχάμα. Στον σχετικό κατάλογο υπήρχε και το Κιότο, αλλά εξαιρέθηκε λόγω της σημασίας που έχει για τους Ιάπωνες ως θρησκευτικό και καλλιτεχνικό κέντρου του αρχαίου πολιτισμού της χώρας.
8. Ο… κλήρος έπεσε στην Χιροσίμα πολύ απλά επειδή εκείνη την ώρα ο ουρανός ήταν καθαρός από σύννεφα σε αντίθεση με τις άλλες υποψήφιες πόλεις.
9. Ο άνθρωπος που έριξε την βόμβα, ο πιλότος Πολ Τίμπετς δεν μετάνιωσε ποτέ για την πράξη του. Το 1975 δήλωσε σε συνέντευξή του: «Είμαι περήφανος που μπόρεσα να αρχίσω με το τίποτα, να τη σχεδιάσω και να δουλέψει τέλεια. Κοιμάμαι ήσυχος κάθε βράδυ.»
10. Πέθανε στα 92 του χρόνια την 1η Νοεμβρίου 2007. Στη διαθήκη του έγραψε ότι δεν θέλησε να ταφεί κάπου φοβούμενος τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ζήτησε να αποτεφρωθεί και οι στάχτες να σκορπίσουν στη Μάγχη.
11. Σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων δεν υπήρξε ίχνος ζωής. Η θερμοκρασία έφθασε τους 900.000 βαθμούς κελσίου! Ακόμα και σήμερα ο αριθμός των νεκρών παραμένει άγνωστος. Υπολογίζεται σε 160.000 από τους οποίους μόλις 10.000ν ήταν στρατιώτες και 150.000 πολίτες.
12. Η Βόμβα δεν σκότωσε μόνοι Ιάπωνες. Στην περιοχή βρίσκονται και 12 αιχμάλωτοι, Αμερικανοί, Άγγλοι, Ολλανδοί που φυσικά… εξαϋλώθηκαν μαζί με τους υπόλοιπους.
13. Ο Πρόεδρος Τρούμαν προειδοποίησε ότι θα ριχτούν όσες βόμβες χρειάζονταν μέχρι να παραδοθεί η Ιαπωνία. Μπλόφαρε. Είχε μόλις δύο βόμβες έτοιμες. Οι Ιάπωνες πίστευαν ότι δεν είχε άλλη και δεν έδωσαν σημασία στη δήλωσή του. Αποτέλεσμα η δεύτερη βόμβα που ρίχτηκε στο Ναγκασάκι στις 11.02 το πρωί της 9ης Αυγούστου. Η Ιαπωνία παραδόθηκε στις 14 Αυγούστου και στις 2 Σεπτεμβρίου υπογράφηκε η τελετή παράδοσης.
Ο Τύπος για την Ατομική Βόμβα
Οι ελληνικές εφημερίδες στάθηκαν στην αποκάλυψη του νέου όπλου κι όχι στους νεκρούς. Τα πρωινά φύλλα της 7ης Αυγούστου αιφνιδιάστηκαν και κάλυψαν όπως όπως το γεγονός. Δύο μάλιστα εφημερίδες, τα «Καθημερινά Νέα», το «Ελληνικόν Αίμα» και το «Εμπρός» δεν μπόρεσαν να συμπεριλάβουν στην πρώτη τους έκδοση το γεγονός και προσπάθησαν την επομένη να δώσουν τις διαστάσεις του θέματα. Επιλέξαμε λοιπόν να παρουσιάσουμε την έκδοση της 8ης Αυγούστου.
Οι απογευματινές με περισσότερη άνεση χρόνου επιχείρησαν να εξηγήσουν τι είναι αυτό το νέο υπερόπλο.
Οι εφημερίδες της αριστεράς είδαν από άλλη… σκοπιά το θέμα. Ο «Ριζοσπάστης» φιλοξενεί στη 2η σελίδα τη δήλωση του προέδρου Τρούμαν, ενώ η απογευματινή «Ελεύθερη Ελλάδα» μιλά για τη συμβολή των επιστημόνων από όλον τον κόσμο για την ανακάλυψη.
Διαβάσαμε πριν γράψουμε:
Χιροσίμα, Ιστορία Εικονογραφημένοι, τεύχος 26, σελ. 72-83
Η Ατομική Βόμβα της Χιροσίμα, εκδόσεις Φυτράκη, από τη σειρά «Τα Φοβερά Ντοκουμέντα»