του Χρυσόστομου Τσιρίδη
Η εικόνα (από το Διαδίκτυο), με αφορμή την ΕΠΕΤΕΙΟ του Έπους των Ελλήνων το 1940
.
ΙΛΙΑΔΑ-ΟΔΥΣΣΕΙΑ και ΠΟΛΕΜΟΣ
.
Μια ιδιοφυής ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ-σπουδή, πάνω στο…φαινόμενο “ΠΟΛΕΜΟΣ”
και στην ανθρώπινη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ και Ψυχολογία,
τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ του Ομήρου, η ΙΛΙΑΔΑ και η ΟΔΥΣΣΕΙΑ.
.
Το “ΘΑΥΜΑΣΤΟ” της υπόθεσης είναι: Πώς κατορθώνει ο ΟΜΗΡΟΣ
και “φτάνει” την ΣΚΕΨΗ σε τόσο “εξειδικευμένες”
οπτικές-προσεγγίσεις του Πολέμου, το 800 π.Χ (!), συνδυάζοντας την δύναμη της
Μυθολογικής Αφήγησης (“φαντασίας”-“παραμυθιού”), με την επιστημοσύνη
της Μυθοπλασίας (ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ- ΓΝΩΣΗ- Όραμα)
.
Σημείωση: Τα παραπάνω (να θυμίσω 3.000 χρόνια ΠΡΙΝ από σήμερα)
αφορούν ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ (σ)τον ΚΑΘΕ, Όποτε και όποιας αιτίας ΠΟΛΕΜΟ.
Είτε προκειται για τον ΤΡΩΙΚΟ, είτε για τον…. Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ πόλεμο….!
Ας δούμε τώρα, σε ΣΥΝΤΟΜΙΑ (Υ.Γ), ορισμένα ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ του Πολέμου, ό π ω ς τα διακρίνει ο ΕΛΛΗΝΑΣ Ποιητής ΟΜΗΡΟΣ
.
ΠΡΩΤΟ: Κατά τον Όμηρο, Ο Πόλεμος πυκνώνει-“διασυνδέει” άμεσα,
τα πιο ακραία της ανθρώπινης Ψυχοσύνθεσης.
.
Tην Παράνοια και την Λογική, την παρόρμηση και την αυτοσυγκράτηση- αυτοέλεγχο, το μίσος
και την υπέρβασή του, την εκδικητικότητα και την κατανόηση-συμβιβασμό,
τον ατομισμό και τον αλτρουισμό, το ένστικτο αυτοσυντήρησης-επιβίωσης
και την αυτοθυσία-ηρωισμό…κλπ.
.
ΔΕΥΤΕΡΟ: οι “Πόλεμος” είναι….μέρος της Ανθρώπινης Φύσης.
Άνθρωπος και…. Πόλεμος, σε Ιστορική “συμπόρευση”.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η…εξαίρεση των “ειρηνικών” ΦΑΙΑΚΩΝ (επινόηση του Ομήρου,
για την “οικονομία-πλοκή-εξέλιξη” της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ), επιβεβαιώνει τον κανόνα.
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: Ο Πόλεμος είναι “καταλύτης”….ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ.
Αντιφατικό μεν, λ.χ “Σκοτωμοί-καταστροφή και…εξέλιξη”;
.
Κι όμως. Αυτή είναι η “ΕΙΡΩΝΕΙΑ” της ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Της πορείας του Ανθρώπου και
του Πολιτισμού του στον Χρόνο. “Πόλεμος, πατέρας των πάντων”, θα ειπωθεί αργότερα,
(Έστω και με την “ασάφεια” του Φιλοσοφικού λόγου).
ΕΠΟΜΕΝΟ: Πόλεμος και “μαζική” απώλεια ανθρώπων
Το Μακάβριο “πρόσωπο” του Πολέμου, οι χιλιάδες, τα εκατομμύρια
“άγνωστων-αφανών” ΑΝΩΝΥΜΩΝ νεκρών, δεν αφήνει “ασυγκίνητο”
τον ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΙΗΤΗ, που “αφιερώνει” αρκετούς στίχους σε τραγικές συγκεκριμένες περιπτώσεις,
σαν ανεξίτηλα “κοντινά πλάνα” Μνήμης.
ΕΠΟΜΕΝΟ: Πόλεμος και…Διπλωματία.
Από τον Όμηρο αναφέρονται ακόμη ΚΑΙ
“Διπλωματικές” προσπάθειες λύσης του ΤΡΩΙΚΟΥ… “Ζητήματος”.
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: Πόλεμος και ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΙΑ (Μέριμνα, εφοδιασμός, διατροφή, περίθαλψη κλπ).
Και η…”πρακτική”, αλλά και η σημαντικότατη αυτή πλευρά των πολέμων, δεν περνάει απαρατήρητη από τον
ιδιοφυή Ποιητή. Λ.χ …τροφή.
.
Εντάξει. Οι..αρχηγοί εφοδιάζονταν με άφθονα, εκλεκτά εδέσματα-ποτά από
την (Ομηρική) ΘΡΑΚΗ, “αποκαλύπτει” ο Ποιητής. Ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ λ.χ δεν αποχωρίστηκε ούτε
στην ΤΡΟΙΑ, το χρυσό “αμφικύπελον δέπας” για το κρασάκι του και απολάμβανε
τον…γκουρμέ ΚΥΚΕΩΝΑ που του ετοίμαζε η ΕΚΑΜΗΔΗ.
Το ερώτημα: Πώς επιβίωνε ο στρατός (οι..λαοί) των Αχαιών (περίπου 100.000);
Αρκούσαν οι επιδρομές στα…πέριξ; Ή μήπως ισχύει η άποψη του ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ,
για…Καλλιέργεια της Τρωικής Πεδιάδας από τους Αχαιούς.
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: ΠΟΛΕΜΟΣ και “εκεχειρία-ανακωχή”, για την περισυλλογή
και την Καύση-Ταφή των νεκρών. Ιερό καθήκον-Κανόνας ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ στον ΟΜΗΡΟ.
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: Πόλεμος και ΙΣΤΟΡΙΚΗ Διορατικότητα.
Ο ΟΜΗΡΟΣ “Διαβλέπει” τα επακόλουθα των ΤΡΩΙΚΩΝ.
.
Η Ομηρική ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ ΠΡΟΪΔΕΑΖΕΙ για μια άλλη ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ, ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ,
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, σε ΧΩΡΟΥΣ,
πολύ πέρα από τους ήδη “ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ” (;) της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ του 8ου π.Χ αιώνα.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Νομίζω ιδιαίτερα ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ.
.
Φανταστικά ή όχι τα…ΤΑΞΙΔΙΑ του ΟΔΥΣΣΕΑ, ΔΕΙΧΝΟΥΝ
την ΕΞΩΣΤΡΕΦΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ (!) της ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Το “πέραν”, τα…ΜΕΤΑ τον Πόλεμο (!).
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: Πόλεμος και ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.
.
Η “θεοποίηση” (κυριολεκτικά) της ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ (Θεός ΗΦΑΙΣΤΟΣ, Θεά Αθηνά) από τον ΟΜΗΡΟ,
είναι μια “προφητική” σχεδόν Διαχρονία, για τον ρόλο της ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ σε όλους τους τομείς της ζωής,
φυσικά και στον Πόλεμο.
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: Πόλεμος και στρατηγικά “ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ”.
.
Ως πασίγνωστο παγκοσμίως “Τέχνασμα“, θ ε ω ρ ε ί τ α ι ο Ομηρικός
“ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ” του ΤΡΩΙΚΟΥ Πολέμου.
.
Υπήρξε όμως ποτέ στην πραγματικότητα;
Εάν όχι, τί μπορεί να ήταν, τί μπορεί να συμβόλιζε, ΩΣ ΕΠΙΝΟΗΣΗ, τελικά; (Προσεχώς)
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: Πόλεμος και ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Όλοι οι Πόλεμοι ΕΙΧΑΝ και έχουν το Πολιτικό τους Παρασκήνιο, μας λέει ο
Όμηρος, και μάλιστα πρώτος ο ίδιος διερωτάται (μέσω των ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ του):
.
“Είναι βέβαιο ότι ο ΤΡΩΙΚΟΣ Πόλεμος, έγινε για την… ΕΛΕΝΗ;;;”
(Για “μιαν” Ελένη, κατά πως το λέει και το εννοεί, ο Γιώργος ΣΕΦΕΡΗΣ).
.
ΕΠΟΜΕΝΟ: ΌΜΗΡΟΣ-ΕΙΡΗΝΗ-ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ.
.
Ο ιδιοφυής ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ είναι και ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ της Ειρήνης, με τα αγαθά της
οποίας άλλωστε ολοκληρώνει την ΟΔΥΣΣΕΙΑ και με κατεξοχή ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ τρόπο,
την ΙΛΙΑΔΑ (όπως εκτιμά ο Albin Lesky).
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Ο ΟΜΗΡΟΣ, με δυο λόγια, ενδιαφέρεται, πριν απ’ όλα, για την Ρεαλιστική ΓΝΩΣΗ των πραγμάτων,
μέσα από έναν αξεπέραστο ΠΟΙΗΤΙΚΟ Λόγο.
.
Κατά συνέπεια, τα παραπάνω λειτουργούν ως ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ συνειδητοποίηση των σταθερών στοιχείων
του Όποτε και όποιου Πολέμου και είναι αποτέλεσμα του ΤΡΟΠΟΥ (!) ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ
και ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ Μ ε τ α σ χ η μ α τ ι σ μ ο ύ (ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ)
των χαοτικών ΤΡΩΙΚΩΝ, από τον ιδιοφυή ΈΛΛΗΝΑ ΠΟΙΗΤΗ ΌΜΗΡΟ.
.
Και είναι ΑΥΤΟΣ ο λόγος που ο “ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ” παραμένει ως
ο ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΟΣ παγκοσμίως Πόλεμος
.
Υ.Γ Το άρθρο στην Αναλυτική μορφή του (αποσπάσματα, παραπομπές,
αφηγηματικές τεχνικές, σχόλια κλπ) θα χρειαζόταν κοντά στις 3-4 σελίδες.