Η Ολλανδία αποτελεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα παραδείγματα παγκόσμιας γεωργικής επιτυχίας
Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Αν και γεωγραφικά μικρή (με έκταση κάτω των 42.000 τ.χλμ.), η χώρα έχει καταφέρει να αναδειχθεί στον δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγέα αγροτικών προϊόντων παγκοσμίως, ξεπερνιέται μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα ετήσια έσοδα από τις εξαγωγές αγροτικών αγαθών ανέρχονται στα 65 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό το ποσό αντιπροσωπεύει περίπου το 17,5% του συνόλου των ολλανδικών εξαγωγών και συνεισφέρει περίπου το 10% στην εθνική οικονομία.
Η επιτυχία της Ολλανδίας δεν βασίζεται στον όγκο παραγωγής, αλλά στην υψηλή προστιθέμενη αξία των προϊόντων, στην υιοθέτηση τεχνολογίας αιχμής και στην πρωτοποριακή προσέγγιση που εφαρμόζει στη γεωργία.
Αντιθέτως, η Ελλάδα, με έκταση περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την Ολλανδία (131.957 τ.χλμ.), παρουσιάζει έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό της ισοζύγιο και εισάγει σημαντικές ποσότητες αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού της.
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα εισαγόμενων προϊόντων είναι:
- Κρέας και προϊόντα κρέατος, ειδικά σε βοδινό και χοιρινό κρέας.
- Σημαντικές ποσότητες τυριών, γάλακτος και βουτύρου.
- Εισαγωγές σε ζωοτροφές, και σε δημητριακά όπως το σιτάρι (κυρίως μαλακό σιτάρι για αρτοποίηση), το καλαμπόκι και το κριθάρι, για την κάλυψη των αναγκών τόσο της ανθρώπινης διατροφής όσο και της κτηνοτροφίας.
- Ζάχαρη μια και στην Ελλάδα η παραγωγή είναι περιορισμένη, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από τις εισαγωγές. Οι πολιτικές μας ηγεσίες βλέπεται φρόντισαν να κλείσουν τα εργοστάσια της παραγωγής της, αν και γίνονται προσπάθειες να ανοίξουν ξανά, μόνο που η παράγωγη τεύτλων θα πρέπει να ξεκινήσει ξανά από το μηδέν.
- Μεγάλο μέρος των οσπρίων που καταναλώνονται εισάγεται από άλλες χώρες.
- Νωπά λαχανικά και φρούτα
- Και το πιο τρελό από όλα, μια χώρα περιτριγυρισμένη από θάλασσα εισάγει ψάρια και θαλασσινά, τόσο νωπά όσο και κατεψυγμένα.
Η αντίθεση ανάμεσα στην εικόνα χιλιάδων αγροτικών μηχανημάτων παραταγμένων στα μπλόκα των εθνικών οδών και στην εξάρτηση της Ελλάδας από εισαγωγές βασικών αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων δημιουργεί εύλογα απορίες. Αν και η χώρα μας έχει ισχυρή εξαγωγική παρουσία σε συγκεκριμένα προϊόντα (ελαιόλαδο, φέτα, φρούτα), αλλά υστερεί συστηματικά σε στρατηγικά είδη όπως τα δημητριακά, το κρέας και το γάλα, όπου οι εισαγωγές είναι απαραίτητες για την κάλυψη της εγχώριας ζήτησης.
Άνετα η χώρα θα μπορούσε να γίνει παραγωγός ανώτερων προϊόντων γης αν εξέλειπαν ορισμένες παθογένειες όπως:
Υψηλό Κόστος Παραγωγής: καύσιμα, ρεύμα, φυτοφάρμακα, λιπάσματα,
Ανοργάνωτη Εφοδιαστική Αλυσίδα: που μειώνει την διαπραγματευτική δύναμη των παραγωγών απέναντι σε μεγάλες αλυσίδες ή μεσάζοντες.
Μεγάλο μέρος της παραγωγής δεν έχει εκσυγχρονιστεί και παραμένει προσκολλημένο σε παραδοσιακές και λιγότερο αποδοτικές μεθόδους, που μαζί με τον μικρό και πολυτεμαχισμένο κλήρο λειτουργούν αρνητικά.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η σύγκριση μεταξύ Ολλανδίας και Ελλάδος είναι θλιβερή για την δεύτερη, εφόσον όμως γίνει κατορθωτό έστω και μέρος αυτών των προβλημάτων που προαναφέραμε να αποκατασταθεί, τότε όχι μόνο θα είχαμε εισαγωγές αλλά θα κάναμε και σημαντικές εξαγωγές αυτών των προϊόντων και δεν θα περιοριζόμασταν μόνο στην εξαγωγή σε λάδια φέτα και αρωματικά φυτά.