Γράφει ο Γιάννης Δαραβίγκας
Υπάρχουν ασθενείς και ασθενείς, όπως υπάρχουν πολλών λογιών ασθένειες. Η νέα κυβέρνηση γεννήθηκε ασθενής. Ο πρωθυπουργός μετά την ορκωμοσία του έσπευσε στο νοσοκομείο επειδή κινδύνευε να τυφλωθεί. Ο υπουργός οικονομικών πριν καν ορκισθεί, αισθάνθηκε ναυτίες και κατέφυγε σε άλλο νοσοκομείο για ιατρικές εξετάσεις. Δεν θέλω να φανταστώ ότι πρόκειται για κάποιου είδους «διπλωματικές ασθένειες» εν όψει του επικειμένου συμβουλίου αρχηγών, στις Βρυξέλλες και των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουμε ως χώρα από το γερμανικό διευθυντήριο. Θα μου πείτε ότι το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, αλλά επιτρέψτε μου να συμπληρώσω κάτι που λένε οι νέοι παραφράζοντας το παραπάνω ρητό : το πετρωμένο φαγείν αδύνατον…
Μάλλον το δεύτερο ταιριάζει περισσότερο στις παρούσες συνθήκες. Φαίνεται ότι οι Γερμανοί θέλουν να μας αναγκάσουν να μασήσουμε τις πέτρες της λιτότητας και να πιούμε μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι του μνημονίου. Τα περιθώρια λοιπόν για διαπραγματεύσεις είναι ελάχιστα αν όχι ανύπαρκτα.
Δεν γνωρίζω αν και κατά πόσον η τρίδυμος κυβέρνηση θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ομολογουμένως δύσκολο έργο της, για την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας. Επειδή όμως η Ελλάδα ασθενεί βαρέως, αλλά και δύο εξέχοντα μέλη της κυβερνήσεώς της ασθενούν και αυτά, και επειδή ποτέ δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, θα ήταν φρόνιμο, για καθαρά προληπτικούς λόγους, οι συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου να πραγματοπούνται στον «Ευαγγελισμό» ή εν πάση περιπτώσει σε κάποιο άλλο νοσοκομείο, μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και να διαπιστωθεί ότι χαίρει άκρας υγείας και μπορεί να φέρει εις πέρας το έργο του.
Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι περαστικά στον πρωθυπουργό, να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα και καλή τύχη στο δύσκολο έργο του. Γιατί σίγουρα εκτός όλων των άλλων χρειάζεται και τύχη.
