…όταν η “αριστερά” αναπολεί τις σιδηρόφρακτες παραλίες τύπου γκούλαγκ…
Με την μοίρα τους πρέπει να τα βάλουν αυτοί που βρέθηκαν αντιπολίτευση απέναντι στον Βασίλη Μιχαλολιάκο, αφού στις λίγες περιπτώσεις που αναγκάζονται να …αντιπολιτευθούν, καταλαβαίνουν ότι τα κλισέ των επιχειρημάτων που είθιστε να χρησιμοποιούν, γυρνούν εναντίον τους, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να εκτίθενται ανεπανόρθωτα.
Τελευταίο πεδίο αντιπαράθεσης που έχουν επιλέξει, είναι αυτό της αξιοποίησης των δύο παραλιών του Πειραιά, που τα τελευταία χρόνια είχαν καταντήσει χώρος ρύπανσης και ανεξέλεγκτης παραβατικότητας. Η δημοτική αρχή με πρωτοβουλία του Δημάρχου, κατέθεσε ένα υποδειγματικό σχέδιο ανάπλασης με την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα που είναι σίγουρο πως θα αποτελέσει μοντέλο για όλες τις παραλίες της Ελλάδας, όταν οι δημότες των άλλων δήμων το δουν σε εφαρμογή.
Περιληπτικά, ο δήμος εξασφαλίζει την ελεύθερη είσοδο την ίδια στιγμή που οι ιδιώτες υποχρεούνται να μεριμνούν για την καθαριότητα και την φύλαξη της παραλίας, γεγονός που θα προκαλέσει αϋπνίες σε κάποιους άλλους δήμους που έχουν εκχωρήσει εν λευκώ αυτό το δημόσιο αγαθό, μετατρέποντας το σε φρούριο, με πανάκριβη είσοδο και ρεσιτάλ κερδοσκοπίας εντός.
Σε αυτό το μοντέλο, παράταξη της Αριστεράς αποφάσισε να ασκήσει αντιπολίτευση. Για την ακρίβεια, να ξεσηκώσει αντάρτικο. Εκεί άρχισαν οι γκάφες, αφού δεν συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν απέναντι τους κάποιον …κολοσσό τύπου Καμινομπουτάρη, αλλά έναν άνθρωπο που το πολιτικό του εκτόπισμα δεν του επιτρέπει να αφήσει ούτε σκιά αμφιβολίας στην ορθότητα του σχεδιασμού του, όπως έχει αποδείξει στην μέχρι σήμερα πορεία του.
Εκεί λοιπόν ξεκίνησαν κάποιες πραγματικά ρηξικέλευθες αντιπολιτευτικές ενέργειες, που πραγματικά μπέρδεψαν τους παρισταμένους για το ποιός είναι πραγματικά η “Αριστερά” ή οι “κοινωνικά ευαίσθητοι” στον Δήμο.
Είχαμε για πρώτη φορά στα χρονικά, εισβολή και παρεμπόδιση ανοιχτού και ξεκάθαρου πλειοδοτικού διαγωνισμού! Πράγμα βεβαίως που δεν έγινε ποτέ στις αδιαφανείς αναθέσεις του παρελθόντος σε διάφορους “Εθνικούς εργολάβους” τους οποίους ο Μιχαλολιάκος έχει ήδη οδηγήσει στην δικαιοσύνη… Εννοείται ότι τα “τάγματα εφόδου” που επιστρατεύθηκαν, έφυγαν υπό την χλεύη του κόσμου.
Το επόμενο βήμα ήταν η ανακάλυψη της “αστικής δικαιοσύνης” από την …”αριστερά”! Με μηνύσεις και καταγγελίες που βεβαίως έπεσαν στο κενό, όσο και αν κάποιοι αιώνιοι πράσινοι της δημόσιας διοίκησης προσπάθησαν να ενισχύσουν.
Το τρίτο και σπαρταριστό βήμα ήταν η χθεσινή πολιτική αντιπαράθεσηστο δημοτικό συμβούλιο, όπου η “αριστερή” δημοτική σύμβουλος, προσπάθησε να υπερασπιστεί την προγενέστερη κατάσταση των παραλιών. Στην ιστορική της αναδρομή όμως, έπεσε και στο σημείο όπου οι παραλίες ήταν κλειδωμένες και σιδηρόφρακτες από τους ολίγιστους του παρελθόντως. Τι είπε λοιπόν η συμπαθέστατη κατά τα άλλα σύμβουλος στην αγόρευση της; “Τότε βέβαια η παραλία ήταν κλειδωμένη, αλλά την απολαμβάναμε έστω από ψηλά”!!
Όταν οι αυτοαποκαλούμενες δυνάμεις της προόδου φτάνουν στο σημείο να αναπολούν φράχτες και συρματοπλέγματα, τότε η “ακροδεξιά” και η “συντήρηση” περιττεύουν σε αυτή την χώρα.
Δεν θέλουμε να γίνουμε κακοί και να πούμε ότι το τελευταίο άνδρο παραβατικότητας στον Πειραιά, αντί για μαύρο χρήμα θα παράγει έσοδα για τον δήμο και υπηρεσίες για τους πολίτες, γεγονός που μόνο την ευγενή τάξη των παραβατικών θα μπορούσε να ενοχλήσει.
Άλλωστε, ο Βασίλης Μιχαλολιάκος με τις ενέργειες του έχει επιφέρει τεράστιο πλήγμα στους επαγγελματίες του δουλεμπορίου, του λαθρεμπορίου, καθιστώντας τον Πειραιά την καθαρότερη πόλη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) της Ελλάδας. Αυτή είναι η πραγματική απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας. Αυτοί που ενοχλούνται, θα έπρεπε να προβληματιστούν διότι μπορεί κάποιος κακόπιστος να τους χαρακτηρίσει εραστές των μαύρων ημερών, όπου η κοινωνία βιαζόταν προς όφελος μικρών και μεγάλων νταβατζήδων του κοινωνικού ιστού.