Όταν η "τρομοκρατία" ξεχρεώνει γραμμάτια

Η τρομοκρατία ορίζεται ως ένα σύνολο εγκληματικών επιχειρήσεων, που σκοπό τους έχουν τον εκφοβισμό ενός συγκεκριμένου πληθυσμού, προκειμένου να πετύχουν κάποιο πολιτικό στόχο ή συμβιβασμό. Για να πετύχουν το σκοπό τους, τα τρομοκρατικά χτυπήματα πρέπει να γίνουν όσο το δυνατόν πιο γνωστά, και η τρομοκρατία από όπου και αν προέρχεται, είναι πρωτίστως μια επιχείρηση που βασίζεται στα μέσα επικοινωνίας.
Αλλά, όπως παρουσιάζεται από την Κυβέρνηση, από τους δημοσιογράφους και από τους αστυνομικούς, ο πόλεμος που διεξάγει η τρομοκρατία ενάντια στους δηλωμένους της αντιπάλους είναι κάτι τελείως εξωπραγματικό. Για να είναι πιστευτή η ιστορία που μας παρουσιάζουν τις τελευταίες ημέρες τα ΜΜΕ και η Αστυνομία απαιτεί την ταυτόχρονη συνύπαρξη:
– Μιας υπερβολικής βλακείας από την πλευρά των τρομοκρατών
– Μιας υπερβολικής ανικανότητας των αστυνομικών αρχών και
– Μιας εξωφρενικής ανευθυνότητας των ΜΜΕ.
Όμως είναι τόσο απίθανο να συμβαίνουν όλα αυτά, με αποτέλεσμα να οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι η τρομοκρατία δεν είναι αυτό που παριστάνει και ότι στην πραγματικότητα εξοφλεί γραμμάτια σε αυτούς που την χειραγωγούν.
Και εξηγούμαι. Ύστερα από τις πρόσφατες έξι συλλήψεις για συμμετοχή στο Επαναστατικό Αγώνα έγινε γνωστό ότι στα σπίτια τους βρέθηκαν προκηρύξεις, σκληροί δίσκοι με ενοχοποιητικό υλικό και χειρόγραφα για μελλοντικά χτυπήματα. Πολύ περισσότερο έγινε γνωστό ότι για αρκετό καιρό τα κινητά τηλέφωνα των συλληφθέντων παρακολουθούντο από την αρμόδια διεύθυνση της Ε.Υ.Π. Μιλάμε λοιπόν για μια υπερβολική βλακεία από την πλευρά της νέας γενιάς των τρομοκρατών. Και γενάτε το ερώτημα: αυτοί οι βλάκες απάρτιζαν την τρομερή τρομοκρατική οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα;
Σε αυτή την προφανώς ανακόλουθη συμπεριφορά των τρομοκρατών προστίθεται μια παρατεταμένη και εκπληκτική ανικανότητα της αστυνομίας, των αντιτρομοκρατικών δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών. Οι τρομοκρατικές ομάδες ούτε επιτηρούνται, ούτε υπάρχει διείσδυση στους κόλπους τους. Μπορούν και εφοδιάζονται με όπλα και εκρηκτικά και να τα διακινούν και να τα διαθέτουν εκεί όπου τα χρειάζονται για να διαπράξουν τις επιθέσεις τους. Η αστυνομία δεν ξέρει ποτέ που βρίσκονται, ούτε τι ετοιμάζουν μέχρι τη στιγμή του χτυπήματος.
Σε αυτή την μοναδική ανικανότητα της αστυνομίας , συνδεδεμένη με τη μεγάλη βλακεία των τρομοκρατών, προστίθεται και η εξωφρενική ανευθυνότητα των ΜΜΕ, που μοιάζει να υπηρετεί τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις. Ο σκοπός ενός χτυπήματος είναι πάντοτε να γίνει γνωστό το μέγεθός του καθώς και ο λόγος για τον οποίο διαπράττεται. Δεν εκπλήσσεται λοιπόν κανείς από τις σημαντικές προσπάθειες των ΜΜΕ να υπηρετήσουν τα σχέδια των τρομοκρατών. Οι απειλές τους και οι διεκδικήσεις τους δημοσιεύονται στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας. Στις τηλεοπτικές ειδήσεις τα τρομοκρατικά χτυπήματα και οι συλλήψεις έχουν προνομιακή θέση.
Επομένως η νίκη της τρομοκρατίας θα ανήκει πάντοτε και υποχρεωτικά σ’ εκείνους που κατέχουν όλα τα εργαλεία παραπληροφόρησης και τα μέσα χειραγώγησης της κοινής γνώμης και του συλλογικού συναισθήματος, δημιουργώντας γεγονότα που τους εξυπηρετούν και ερμηνεύοντάς τα όπως τους είναι βολικό.
Ωστόσο υπάρχει και κάτι ακόμη. Αν η τρομοκρατία είναι φοβερό όπλο στα χέρια του σύγχρονου κράτους, φανερώνει επίσης τη σχετική αδυναμία του. Επιβεβαιώνει καταρχάς ότι η κοινή γνώμη είναι ένα πεδίο πρωταρχικής σημασίας και διακύβευσης γι’ αυτό το κράτος, ένα πεδίο τόσο πολύ σημαντικό που δικαιολογεί εγκλήματα όπως αυτά της σύγχρονης τρομοκρατίας.
Πόσο όμως αποτελεσματική θα ήταν η τρομοκρατία αν το «μήνυμά» της δεν απασχολούσε κανέναν και η δράση της παρέμενε άγνωστη στην κοινή γνώμη;
Με άλλα λόγια η τρομοκρατία είναι αποτελεσματική όσο είναι σε θέση να ξεχρεώνει πολιτικά γραμμάτια σε αυτούς που την χειραγωγούν. Όταν σταματήσει αυτή την αποπληρωμή αρχίζουν οι συλλήψεις σαν αυτές που είδαμε χθες.
Δρομολογητής – Antinews