«Η μετατροπή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης σε Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) θα υπονομεύσει τη συνοχή και την ενότητα του ελληνικού κράτους, θα τεμαχίσει και θα κατακερματίσει την ολότητα της ελληνικής επικράτειας σε αυτόνομες περιοχές, «ομοσπονδίες», «ζώνες» και «περιφέρειες» και θα καταργήσει τη συνταγματική δέσμευση της ενιαίας και συνολικής έκφρασης του ελλαδικού χώρου.
Οι σύγχρονες συνθήκες της οικονομικής κρίσης που περνάει η χώρα μας δεν πρέπει να μετατραπεί σε εθνική κρίση. Η ελληνική Θράκη έχει ιδιαιτερότητες και ιδιοπροσωπία, γνωστά σε όλους, φίλους και εχθρούς, που δεν επιτρέπουν την οικονομική διαφοροποίησή της από τον εθνικό κορμό», τονίζει ο θαρραλέος Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος, με αφορμή το 3ο χρηματοοικονομικό συνέδριο από το «Economic Forum of Thrace», που έγινε πρόσφατα στην Αλεξανδρούπολη και, όπως σημειώνει ο Μητροπολίτης, «όσο κι αν προσπάθησε να πείσει η πλειάδα των «φιλελλήνων» ομιλητών περί της ευεργετικής προσφοράς της Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ) στην περιοχή, τελικά δεν τα κατάφερε».
Απαρχή εδαφικής ανεξαρτητοποιήσεως
Δεν ανησυχεί τυχαία ο Μητροπολίτης της Αλεξανδρούπολης, της εσχατιάς της Ελλάδας. Ξεκάθαρα σε κείμενό του με τίτλο «Εθνική ανάγκη η ελληνική Θράκη και όχι ΕΟΖ», επισημαίνει ότι:
«Η εμμονή στην ιδεοληψία θεσμοθέτησης ΕΟΖ στη Θράκη είναι άκρως επικίνδυνη και διόλου αθώα. Η διαφοροποίηση του γεωγραφικού μας διαμερίσματος από την υπόλοιπη πατρίδα μας θα είναι απαρχή εδαφικής ανεξαρτητοποιήσεως.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η ΕΟΖ στη Θράκη θα είναι κάπως οικονομικά ευεργετική, τελικά θα αποτελέσει ομολογία ελλιποβαρούς σχέσεως της περιοχής με τον εθνικό κορμό, με εθνικά τραγικές συνέπειες. Θυμόμαστε όλοι ότι υπήρξαν ευεργετικοί αναπτυξιακοί νόμοι για την περιοχή μας, αλλά δυστυχώς σκυλεύτηκαν. Υπάρχουν ακόμα τρόποι για τη διακοπή της οικονομικής αιμορραγίας της βορείου Ελλάδος προς τις πέριξ βαλκανικές χώρες. Όχι όμως μόνο η Θράκη! Για το όνομα του Θεού! Ας μην ανοίξουμε την πόρτα σε κατεστρωμένα «σχέδια επί χάρτου» που η επίκαιρη οικονομική δυσπραγία «βολεύει» την ύποπτη εφαρμογή τους.
Οι ”οικονομικοί παράδεισοι”, οπουδήποτε εφαρμόσθηκαν, άφησαν πίσω τους ερείπια για τους γηγενείς και πλούτο για τους αλλοδαπούς επενδυτές. Άραγε, σκεφτήκαμε σοβαρά γιατί δεν επιλέγεται για ΕΟΖ η νότια Βουλγαρία;».
Και ο κ. Άνθιμος συνεχίζει, καταγράφοντας τις ανησυχίες του για την ξαφνική εισβολή… σωτήρων:
«Δεν σκιαμαχώ με εχθρούς, δεν οσφραίνομαι συνωμοσίες γύρω μου, αλλά ούτε βαυκαλίζομαι με έωλες ψευδαισθήσεις. Ας σοβαρευτούμε. Υπήρξαν και σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας μας υγιείς τοπικισμοί… που όταν έγινε αντιληπτό ότι κάποιοι καταλλήλως τους «αξιοποιούσαν» υπεστάλησαν εν μια νυκτί.
Δεν είναι καιρός για απομονωτισμούς. Το σοβαρό πρόβλημα της Θράκης είναι άλλης μορφής και όχι τόσο οικονομικό, ή τουλάχιστον είναι οικονομικό όσο είναι και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Επιμένω και θα συνεχίσω εντονότερα να επιμένω ότι το προβατόσχημο ”Economic Forum of Thrace” και η προώθηση των απόψεών του θα είναι η καταστροφή της ιδιοπροσωπίας και της εδαφικής ανεξαρτησίας της Θράκης».
Ποιος ο ρόλος της κυρίας;
«Για να πέσουν τα προσωπεία, θα ήταν ιδιαίτερα επωφελές να δημοσιοποιηθούν οι βασικές παράμετροι του Forum. Πόσα και ποια είναι τα μέλη του; Ποιες δράσεις, ποια έργα, ποιές πρωτοβουλίες του Forum συνοδεύουν την προώθηση της ΕΟΖ; Ο λαός μας οφείλει να τα πληροφορηθεί, προκειμένου να αξιολογήσει τη συνολική πρόταση στην περιοχή.
Ας σταματήσει πια ο κλεφτοπόλεμος που διεξάγεται «εν κρυπτώ και παραβύστω» από μια κυρία, πίσω από την πλάτη μας, κάτω από τα πόδια μας, χωρίς να αρθρώνεται επίσημα και υπεύθυνα ολοκληρωμένη πρόταση.
Επιμένω σ’ αυτό, επειδή όσοι ζούμε στη Θράκη αγωνιούντες και αγωνιζόμενοι για το μέλλον της, τρομάζουμε όταν βιώνουμε ξαφνικά την εισβολή διαφόρων ”σωτήρων” της, οι οποίοι δεν έχουν διαχρονική και σταθερή παρουσία στον τόπο μας ούτε προτείνουν διάφανους στόχους. Μάλιστα, πρόσφατα δημοσιεύματα καθιστούν αμφιλεγόμενες μέχρι και ύποπτες τις εν λόγω «σωτήριες» αυτές διασυνδέσεις.
Στη Θράκη υπάρχουν και λειτουργούν θεσμοί, φορείς, οργανισμοί, υπάρχουν και οι πολίτες της που σηκώνουν το βάρος της προοπτικής και του μέλλοντός της.
Ας μη λησμονούμε, τέλος, τη γνωστή στους Έλληνες προειδοποίηση, που ήταν ο πραγματικός φόβος του Λαοκόοντα: ”φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας…”.
Και ο δικός μας φόβος δεν είναι ανυπόστατος ούτε φανταστικός… Εύχομαι να μη χρειαστεί να τον επεξηγήσω περισσότερο αναλυτικά».
paron.gr