Οι πιστωτές θα συνεχίσουν να δίνουν χρήματα με αντάλλαγμα περισσότερο έλεγχο.

Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστες εβδομάδες ώστε να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για τις «μεγάλες νίκες» που πέτυχαν Ισπανία και Ιταλία στην τελευταία Σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών. Οικονομολόγοι και πολιτικοί αναλυτές είχαν προβλέψει ότι αυτό θα συνέβαινε και μάλιστα πολύ σύντομα. «Είναι πάντα πολύ επικίνδυνο να ισχυρίζεσαι ότι πέτυχες μία νίκη ενάντια στην Άνγκελα Μέρκελ», λέει πολύ χαρακτηριστικά ο Ferdinando Giugliano στους Financial Times.
Χαρακτηριστικά τα όσα συνέβησαν στην Ισπανία τις τελευταίες μέρες. Ο Ραχόι επέστρεψε μετά τη Σύνοδο ως νικητής, έχοντας εξασφαλίσει απευθείας βοήθεια για τις Ισπανικές τράπεζες. «Αλλά ξέχασε ότι στην κρίση της Ευρωζώνης, δεν υπάρχουν νίκες – μόνο συμφωνίες».
Περίπου ένα μήνα μετά τη συμφωνία, οι Ισπανοί ανακάλυψαν το πραγματικό τίμημα αυτής της «νίκης» του Ισπανού Πρωθυπουργού. Νέα μέτρα λιτότητας με στόχο την εξοικονόμηση €65 δις για τα
επόμενα 2,5 χρόνια και πιθανές απώλειες για μικροεπενδυτές. Ο κόσμος κατέβηκε στους δρόμους κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι τους εξαπάτησε, οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν σφαίρες από καουτσούκ, σοβαρά επεισόδια και τραυματισμοί. Σκηνικό που μάλλον δεν μοιάζει με νίκη της Ισπανίας.

Αντίστοιχα, ο Ιταλός Πρωθυπουργός γύρισε πίσω στην πατρίδα του ως «νικητής» έχοντας εξασφαλίσει κεφάλαια από το μηχανισμό στήριξης με τα οποία θα μπορούσε να αγοράσει Ιταλικά ομόλογα αν το κόστος δανεισμού ανέβαινε σε απαγορευτικό σημείο. Κι αυτό χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς μνημόνια ή άλλες συμφωνίες – κάτι που τόσο η Γερμανία όσο και άλλοι πιστωτές αρνήθηκαν τις επόμενες μέρες.
Όσο όμως η ζήτηση για Ιταλικά ομόλογα μειώνεται και οι εγχώριες τράπεζες παλεύουν να αντικαταστήσουν τους ξένους επενδυτές, είναι πλέον πιθανόν η Ιταλία να βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση μέχρι το φθινόπωρο. Κι αν αυτό συμβεί, η βοήθεια προς την Ιταλία δεν θα δοθεί χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς δηλαδή περισσότερη εποπτεία και νέα μέτρα.
Ο Giugliano, κεντρικός αρθρογράφος των FT, λέει χαρακτηριστικά ότι «υπάρχει μόνο ένας τρόπος ο κ.Μόντι να αποφύγει να ακουστεί σαν τον κ.Ραχόι – να πει την αλήθεια στα πολιτικά κόμματα που τον στηρίζουν και στον κόσμο … θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι αν η Ιταλία χρειαστεί βοήθεια, νέα μέτρα και προϋποθέσεις θα επιβληθούν στην Ιταλία».
Και αυτό που δεν είπαν και οι δύο αυτοί ηγέτες – αυτό που δεν λένε επίσης οι ηγέτες των χωρών που βρίσκονται ήδη σε καθεστώς «Μνημονίου» – είναι ότι η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σημαίνει στην πράξη ότι πολλές αρμοδιότητες θα περάσουν από τα εθνικά κοινοβούλια και τα υπουργεία στις Βρυξέλλες. Εμβάθυνση της Ευρώπης σημαίνει απώλεια εθνικής κυριαρχίας σε συγκεκριμένους τομείς δραστηριότητας. Σημαίνει ότι τα εθνικά κοινοβούλια θα χάσουν, έστω και εν μέρει, τον έλεγχο του κρατικού προϋπολογισμού.
Αν θέλει ο Μόντι να μην πάθει αυτά που έπαθε ο Ραχόι θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος ως προς τα παραπάνω, ειδάλλως οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι φιλοευρωπαϊκών κομμάτων μπορεί να στραφούν προς ευρωσκεπτικιστές, που δεν αποκλείουν μία έξοδο από το Ευρώ – ακριβώς όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα, παρόλο που η κρίση έχει βαθύνει, υπάρχει ακόμα πίστη στο Ευρωπαϊκό όνειρο και επιθυμία για περισσότερη ένωση. Η διεφθαρμένες τοπικές πολιτικές εξουσίες δεν εμπνέουν τους πολίτες ότι θα μπορέσουν να βγάλουν τις χώρες από την κρίση μόνες τους και στηρίζουν, ακόμα τουλάχιστον, την Ευρωπαϊκή κατεύθυνση των χωρών τους. Το λιγότερο που μπορούν να περιμένουν από τις κυβερνήσεις τους είναι ειλικρίνεια και όχι πανηγυρισμούς.
L1 από Lifo.gr