Ένα αληθινό άρθρο είναι διαφορετικό, και έχει την ίδια τύχη που έχει και ένας διαφορετικός άνθρωπος !:-(
Ένας μικρός αλλά πολύ σημαντικός πρόλογος πριν από το κύριο άρθρο αφού πρόκειται για την αντικειμενική αλήθεια, την οποία όμως δεν μπορούν να κατανοήσουν οι αποχαυνωμένοι, ανελεύθεροι και τρομοκρατημένοι αστοί καταναλωτές (πρώην πολίτες). Εσείς!!
Βορά του απόλυτου Σχετικισμού, του μεγαλύτερου σφαγέα της ανθρωπότητας, στις μέρες μας, γιατί «όλα πάνε» και όλα είναι «απλά» διαφορετικές απόψεις με ίσο δικαίωμα και πιθανότητες, και άρα δεν υπάρχει μια μόνο αλήθεια, ένας κοινός παρονομαστής πάνω στον οποίο μπορεί να ορκιστεί μια κοινωνία!
“Ο μόνος τρόπος για να κατανοήσει κάποιος τι σχεδιάζουν οι κρατούντες για αυτόν και τα παιδιά του, είναι η προσεκτική και συγκριτική μελέτη επιλεγμένων προγενεστέρων δημοσιευμάτων, που έλαβαν χώρα πολύ πριν την ώρα τους και έμειναν ακατανόητα ως μη επίκαιρα και άρα πέρασαν απαρατήρητα.”
Σε αυτή τη διαδικασία έχω εμπλακεί και έχω σοκαριστεί από αυτά που προκύπτουν, από αυτά που σχεδιάζουν για μας… και όπως πάντα χωρίς εμάς!!
Αν γίνουν αντιληπτά αυτά τα θέματα, όχι μόνο μπορεί κάποιος να κατανοήσει το μέλλον που σχεδιάζουν για αυτόν τον ίδιο οι κρατούντες, αλλά θα μπορεί επιπλέον να έχει χειροπιαστές αποδείξεις για το πως δουλεύει η υπόγεια παρέα των κρατούντων, και να πράξει στη ζωή του ανάλογα!
Από το παρακάτω άρθρο λοιπόν, -που μετέφρασα και μεταφέρω αυτούσιο- ενός κλασσικού αμερικάνικου οργανισμού, θα καταλάβετε ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ πως από μια μικρή κόντρα στην επιχειρηματολογία των Αμερικανών και Γάλλων διπλωματών για τον πόλεμο στο Ιράκ, (δηλαδή στη διαδικασία της μοιρασιάς των συμφερόντων) ήδη από το 2003 (αλλά και προτύτερα όπως προέκυψε από άλλα άρθρα) ήταν γνωστό ότι θα καταλήξουμε εδώ που είμαστε, αλλά δεν έγινε καμία διορθωτική κίνηση, τόσο γιατί, χρονικά δεν εξυπηρετούσε τα στρατηγικά σχέδια (Ιράκ κλπ) όσο και γιατί θα ανέκοπτε το μεγάλο φαγοπότι και την απίστευτη ευκαιρία κερδοφορίας των ολίγων.
Οι κρατούντες, γνωρίζοντας ότι δεν έχει μέλλον αυτή η κατάσταση, αποθρασύνθηκαν και άσκησαν πολιτικές που οδηγούσαν σε κερδοφόρα καταστροφή αντί απλά…. στην καταστροφή του νυν βιοτικού επιπέδου και στην στροφή προς μια νέα σούπερ εξελιγμένη αλλά ακόμα περισσότερο δουλική παγκόσμια κοινωνία!
«Η Γηραιά Ευρώπη»
Πηγή: http://www.cato.org/pub_display.php?pub_id=3105
του William Shipman
William G. Shipman is Chairman of CarriageOaks Partners LLC and Co-Chairman of the Cato Institute’s Project on Social Security Choice. WilliamG. Shipman είναι Πρόεδρος του CarriageOaksPartnersLLC και συμπρόεδρος του έργου του CatoInstitute για την κοινωνική Επιλογή Ασφάλειας.
Δημοσιεύτηκε στην cato.org στις 24 Μαΐου 2003.
Κατά τη διάρκεια της διπλωματικής πορείας προς τον πόλεμο με το Ιράκ, ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ εισήγαγε τον όρο «Γηραιά Ευρώπη» για να χαρακτηρίσει την αντίθεση της Γερμανίας και της Γαλλίας για τη χρήση βίας κατά την επικείμενη σύγκρουση.
Σαν ανταπάντηση, ο Γάλλος κυβερνητικός εκπρόσωπος Jean-Francois Cope είπε: “Μια «γηραιά» ήπειρος – μια ήπειρος κάπως αρχαία ιστορικά, πολιτιστικά, πολιτικά, και με παράδοση στο οικονομικό – μπορεί μερικές φορές να είναι εμποτισμένη με μια ορισμένη σύνεση και σοφία, και μερικές φορές μπορεί να είναι καλός σύμβουλος.”
Το επίθετο «Γηραιά Ευρώπη», έχει άλλο νόημα, τέτοιο που θα προσδιορίζει το μέλλον της ηπείρου περισσότερο από οποιοδήποτε αντιληπτό πολιτιστικό πλεονέκτημα ή κληρονομική σοφία. Ο πληθυσμός της Ευρώπης γηράσκει: οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, οι γυναίκες κάνουν λιγότερα παιδιά, και ο αριθμός των εργαζομένων σε σχέση με τους συνταξιούχους, συρρικνώνεται. Οι τάσεις αυτές θα επιφέρουν στα συστήματά κοινωνικής ασφάλισής τους και γενικότερα, το κοινωνικό κράτος -μέρος του DNA της Ευρώπης- την κατάρρευση.
Η Γηραιά Ευρώπη, όπως την ξέρουμε, πεθαίνει!
Η αρχή του “κράτους πρόνοιας” εισήχθη από τον καγκελάριο της Γερμανίας, Otto von Bismarck το 1889, όταν υιοθέτησε αυτό που σήμερα ονομάζεται Κοινωνική Ασφάλιση. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών και δεκαετιών πολλά άλλα έθνη, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, ακολούθησαν το παράδειγμά του με το να προσφέρουν επίσης οφέλη διακυβέρνησης, σε μεγάλο βαθμό για την αντικατάσταση της απώλειας εισοδήματος σε μεγάλη ηλικία, την αναπηρία, την ασθένεια, το θάνατο, τα εργατικά ατυχήματα και τα παρόμοια.
Καθώς ο χρόνος προχώρησε τα οφέλη έγιναν σημαντικά όπως έγινε και το κόστος τους.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι παροχές χρηματοδοτούνται με ένα φόρο μισθωτών υπηρεσιών, χρησιμοποιώντας αυτό που συχνά αναφέρεται ως “pay-as-you-go” χρηματοδότηση.
Σε αυτό το σύστημα, οι παροχές για ηλικιωμένους του σήμερα καταβάλλονται από τη φορολόγηση των σημερινών νέων. Και τα οφέλη που θα καταβληθούν στους νέους του σήμερα θα χρηματοδοτηθούν από τη φορολόγηση των νέων του αύριο.
Το σύστημα αυτό είναι μια απλή μεταφορά πλούτου από τους νέους εργαζόμενους προς τους μεγαλύτερης ηλικίας συνταξιούχους.
Δεν υπάρχει καμία αποταμίευση ή επένδυση των πόρων για μελλοντική οικονομική ανάπτυξη.
Για να παραμένουν και τα δύο, φόροι και οφέλη, εντός λογικών ορίων, ώστε να παραμένει η οικονομική δομή σταθερή, είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι σε φορολογία σε σχέση με εκείνους που επωφελούνται των παροχών.
Αυτή η αναλογία των εργαζομένων προς τους δικαιούχους παροχών καθορίζεται κυρίως από δύο μεταβλητές: το προσδόκιμο ζωής και το ποσοστό των γεννήσεων. Στη Γηραιά Ευρώπη και τα δύο κινούνται προς μια κατεύθυνση που ανατρέπει αυτή τη σταθερότητα. Σε ολόκληρη την ήπειρο οι άνθρωποι ζουν περισσότερο.
Αυτό είναι αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων μεταβλητών, των καλύτερων συνθηκών διαβίωσης και εργασίας, τη βελτίωση της διατροφής και των συστημάτων υγείας και το μεγαλύτερο πλούτο. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το προσδόκιμο ζωής στις γεννήσεις της Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας είναι περίπου 78 έτη!! Στη δεκαετία του 1950 ήταν περίπου 67. Ενώ στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, οι οικογένειες γεννούν λιγότερα παιδιά.
Το ποσοστό γεννήσεων που σταθεροποιεί τελικά έναν πληθυσμό ονομάζεται μηδενική αύξηση του πληθυσμού (ΜΑΠ) ή ZPG για συντομία, είναι περίπου 2,1 γεννήσεις ανά γυναίκα σε αναπαραγωγική ηλικία. Πριν από σαράντα χρόνια οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης παρουσίαζαν ποσοστά γεννήσεων πολύ πάνω από ZPG.
Όχι όμως πια.
Σήμερα, τα ποσοστά γεννήσεων είναι, για τη Γαλλία – 1,7, Γερμανία – 1.4, Ιταλία – 1.2 και Ισπανία – 1.16, το χαμηλότερο που έχει καταγραφεί ποτέ στο ανθρώπινο γένος.
Όπως αναφέρθηκε πριν, «δεν υπάρχει ούτε μια χώρα στην Ευρώπη που να έχει αρκετά παιδιά για να αντικαταστήσει το πληθυσμό της όταν πεθαίνουν».
Ο συνδυασμός της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της μείωσης των γεννήσεων έχει ως αποτελέσματα την πτώση του αριθμού των εργαζομένων σε σχέση με τους συνταξιούχους -και τις παροχές προς αυτούς-. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η αναλογία των συνεισφερόντων ανά δικαιούχο συνταξιούχο το 1995 για τη Γαλλία και τη Γερμανία ήταν 2,5 και 2,3, αντίστοιχα. (δηλαδή, 2,5 και 2,3 εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές για 1 συνταξιούχο)
Οι δείκτες βρίσκονται σε μια σταθερή πτωτική πορεία και τα επόμενα 5 χρόνια αναμένεται να πέσουν στο 1.4 και 1.2. (το άρθρο αυτό γράφτηκε το 2003)
Η πολιτική απάντηση σε τέτοιου είδους δημογραφική συμπίεση είναι συχνά η αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των μισθωτών υπηρεσιών στο ήδη συρρικνούμενο -αν και είναι σχετικό αυτό- εργατικό δυναμικό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες για παράδειγμα, ο φόρος που πλήρωναν για Κοινωνική Ασφάλιση ο εργαζόμενος και ο εργοδότης συνολικά το 1950 -όταν υπήρχαν 16 εργαζόμενοι ανά δικαιούχο- ήταν 3% σε μισθό $3.000.
Φέτος (2003), με μόνο 3,3 εργαζόμενοι ανά δικαιούχο, θα είναι 12,4% σε $87.000.
Ο μέγιστος φόρος έχει εκτιναχθεί από τα $90 στα $10.788. Με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, ωστόσο, αυτή η φορολόγηση είναι χαμηλή!
Ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών στη Γαλλία είναι 49,3%, στη Γερμανία είναι 40,9%, στην Ιταλία και στην Ισπανία είναι 42,5% και 37,8%, αντίστοιχα. Και σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε πολλές περιπτώσεις, αλλά όχι πάντα, η φορολόγηση ισχύει για κάθε είδους κέρδη.
Ωστόσο, οι αριθμοί αυτοί στην πραγματικότητα υπογραμμίζουν την επιβάρυνση των Ευρωπαίων εργαζομένων, καθ’ ότι τα έσοδα του φόρου μισθωτών υπηρεσιών, σε κάθε χώρα, δεν είναι αρκετά για τη χρηματοδότηση των παροχών. Επιπρόσθετοι φόροι επιβάλλονται για να καλύψουν τη διαφορά.
Για πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες, το έλλειμμα των προσδοκώμενων φόρων έναντι (σε αντιπαραβολή) των παροχών -ως αποτέλεσμα του δημογραφικού προβλήματος- είναι μεγαλύτερο σε τρέχουσα αξία από τη συνολική αξία των κυβερνητικών ομολόγων, σε κάθε χώρα. Το κρατικό χρέος, συμπεριλαμβανομένων των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων του ασφαλιστικού, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολλαπλάσιο από το υπολογιζόμενο ουσιαστικό χρέος.
Πώς θα αντιμετωπίσει η «Γηραιά Ευρώπη» αυτή τη πραγματικότητα, θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη μοίρα της.
Οι ηλικιωμένοι εξαρτιούνται απόλυτα από θεσμούς που είναι ουσιαστικά, και δημογραφικά, εσφαλμένοι.
Η φορολογική επιβάρυνση στους εργαζομένους είναι απαγορευτική, προκαλώντας την αποφυγή της σε κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της πρόωρης συνταξιοδότησης, πράγμα το οποίο συμπιέζει ακόμα περισσότερο το σύστημα.
Τα Οικονομικά και οι θεσμοί της Ευρώπης βρίσκονται σε κίνδυνο.
Και όμως, μέρος του πολιτισμού της Ευρώπης, το κράτος πρόνοιας με την ευρεία έννοια, είναι μια σκληρή πραγματικότητα.
Κάτι θα πρέπει να θυσιαστεί.
Ο χαρακτηρισμός του Γραμματέα Ράμσφελντ, «Γηραιά Ευρώπη», εξόργισε ορισμένους από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, οι οποίοι απάντησαν ότι η μακραίωνη Ευρωπαϊκή ιστορία της έδωσε μια σοφία, κάτι που η σχετικά νεαρές Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί να θεωρηθεί ακόμη ότι έχει αποκτήσει.
Ίσως να είναι και έτσι.
Αν αυτό συμβαίνει, (η Ευρώπη) θα πρέπει να αξιοποιήσει αυτή τη σοφία για να λύσει μια αξιοσημείωτη πρόκληση που δεν μπορεί πλέον να αποφύγει.
Σχετικά άρθρα
http://www.cato.org/pubs/ssps/ssp2.htmlhttp://firebrandmag.com/?p=2218http://www.economist.com/node/11529345http://www.ssa.gov/history/ratios.htmlhttp://en.wikipedia.org/wiki/Pensions_crisishttp://en.wikipedia.org/wiki/Social_Security_debate_in_the_United_States
Και κάτι τελευταίο από μένα!
Ψάξτε και θα δείτε ότι κάθε συζήτηση στη βουλή περί του Δημογραφικού έχει αναβληθεί για να ακυρωθεί στη συνέχεια! Όχι μόνο στην Ελλάδα!!!! Τυχαίο;;
(Στο μόνο που ελπίζω είναι μια συνωμοτικού τύπου αντίσταση –ίσως όπως η Φιλική Εταιρεία– η οποία όμως τώρα δεν μπορεί να είναι περιορισμένη μόνο σε Εθνικό επίπεδο!!)
http://wp.me/p1HAa1-4F
http://wp.me/p1HAa1-ol
http://wp.me/p1HAa1-p3
http://wp.me/p1HAa1-iM
http://teteleste.wordpress.com/2012/07/27/η-νέμεσις-της-οικονομίας/