Όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν, γνώριζα ένα όμορφο, καλοσυνάτο κοριτσάκι, τη Βασούλα. Το υποκοριστικό έχει να κάνει με την εικόνα που σου έδινε αυτό το κορίτσι. Συνεσταλμένη, όμορφη, καλόκαρδη. Η Βασούλα ομόρφαινε όλη εκείνη την παλιά γειτονιά της δεκαετίας του ’90. Δεν το κρύβω ότι αργότερα, τα φιλικά μου αισθήματα άλλαξαν και ο νεανικός έρωτας με κυρίευσε. Όμως ήταν ένας έρωτας ανεκπλήρωτος και όχι με υπαιτιότητά της.
Τα χρόνια πέρασαν. Εγώ, 38 χρόνων τώρα, παντρεύτηκα, άλλαξα κατοικία, αλλά οι επισκέψεις στο πατρικό μου, στην παλιά μου γειτονιά, δεν σταμάτησαν. Για τη Βασούλα δεν μάθαινα πολλά. Όποτε όμως μάθαινα κάποιο νέο ήταν δυσάρεστο.
“Ξέρεις…οι γονείς της Βασούλας χώρισαν”, με ενημέρωσε η μάνα μου. Δεν είναι η πρώτη φορά, θα πει κάποιος, αλλά όταν η Βασούλα δεν χαμογελούσε κάτι άλλαζε μέσα μου. Συμμετείχα και εγώ στον πόνο της. Είχε μείνει μόνη της με τη μητέρα της, παλεύοντας οι δύο γυναίκες να κερδίσουν τα προς το ζείν.
“Με τί ασχολείται τώρα η Βασούλα;” ξαναρώτησα μετά από κάμποσο καιρό.
“Έγινε κομμώτρια αγόρι μου. Προσπαθεί από δω και από εκεί μπας και βγάλει το μεροκάματο” αποκρίθηκε η, πάντα ενήμερη, μάνα μου. “Μακάρι” σκέφτηκα.
Όπως όμως όλους μας, η οικονομική κρίση δεν άφησε ανεπηρέαστη την παλιά μου γειτονιά. Οι επιπτώσεις χτυπούσαν την πόρτα όλο και περισσότερων ανθρώπων. Ανθρώπων του μόχθου, τους γείτονές μας, τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, τους δικούς μας ανθρώπους.
“Γιέ μου…ήρθε σήμερα η μαμά της και μου ζήτησε φαί. Δεν είναι η πρώτη φορά. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά και η καημένη κλαίει και στεναχωριέται. Μα ποιό πολύ απ’ όλα σκέφτομαι το κορίτσι. Δεν βγαίνει έξω, έχω καιρό να τη δώ.” Δαγκώθηκα.
“Τελευταία μπαινοβγαίνει πολύς κόσμος από την πολυκατοικία αγόρι μου. Τί είναι αυτό το πράγμα ρε παιδί μου…και είναι όλοι τους ξένοι. Απ’ότι καταλαβαίνω ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ και ΑΦΓΑΝΟΙ. Και αυτό το κορίτσι…η Βασούλα…μαζί τους βγαίνει και αυτή. Καβάλα στο μηχανάκι, βαμμένη, με το τσιγάρο στο χέρι, να τους κάνει παρέα”.
Όχι Θεέ μου…δεν είναι δυνατόν! Γιατί Βασούλα μου…ΓΙΑΤΙ!
ΔΙΟΤΙ Η ΒΑΣΟΥΛΑ ΕΠΕΣΕ ΘΥΜΑ ΑΛΒΑΝΟΥ ΜΑΣΤΡΩΠΟΥ.
Από τον ΓροθιάΣτοΜαχαίρι.
