Η διέξοδος από την κρίση και επιτυχία προόδου
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
Αλήθεια έχουμε αντιληφθεί ότι ο ταλαίπωρος και τόσο σημαντικός αυτός λαός, είμαστε έρμαιοι της τύχης μας και της ατομικής μας προσπάθειας; Έχουμε αντιληφθεί ότι ο κάθε Έλληνας που διακρίνεται σε κάποιο τομέα, οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο, στη δική του επιλογή και προσπάθεια, χωρίς καμιά κρατική βοήθεια ή συμπαράσταση; Τι ρόλο αλήθεια διαδραματίζει το κράτος; Έχει αντιληφθεί το ρόλο του και τον προορισμό του ή μόνο όπου προβλέπεται αρμοδιότητα και εποπτεία, λειτουργεί ανασχετικά, ενίοτε διευκρινιστικά, αλλά
ουδέποτε ενισχυτικά;
Ας πάρουμε παράδειγμα τον αθλητισμό, με την ευκαιρία των Ολυμπιακών αγώνων. Ο όποιος αθλητής διακρίθηκε, το πέτυχε με τη δική του όρεξη και προσπάθεια και ενδεχομένως σε μερικούς τρελούς «παράγοντες», οι οποίοι λόγω προσωπικής τους διάθεσης ασχολούνται με τον αθλητισμό και τη νεολαία. Ο Γ.Γραμματέας Αθλητισμού, διαχρονικά, θα κάνει ιδιαίτερη τιμή σε κάποιον από αυτούς τους τρελούς παράγοντες, να του εκθέσουν προβλήματα και προτάσεις, ο δε Γ.Γ.Α. με ύφος χιλίων καρδιναλίων, ενδέχεται να υποσχεθεί πως θα εξετάσει το θέμα, χωρίς συνήθως να το πράττει. Έτσι θα προοδεύει ο αθλητισμός ως μέσο διαπαιδαγώγησης και αναμόρφωσης της νεολαίας; Έτσι θα πετύχουμε αθλητικές επιδόσεις; Η ΕΟΕ τι κάνει; Έχει νοικιάσει πολυτελή γραφεία, έχει υπαλλήλους υποθέτω, για να παραστεί κάθε τέσσερα χρόνια στους ολυμπιακούς αγώνες, χωρίς να μπορεί να υπερασπιστεί ούτε τα ελληνικά συμφέροντα και δικαιώματα, όπως τώρα στο Λονδίνο, όπου οι αλαζόνες Βρετανοί αγνόησαν την Ολυμπία, την έπαρση της ελληνικής σημαίας και τόσα άλλα, μη αποδεχόμενοι ότι η μικρή Ελλάδα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα και τους Ολυμπιακούς αγώνες και οφείλουν να δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό. Μόνο να αποκλείουν από δουλοπρέπεια την καημένη την Παπαχρήστου για ένα ανόητο αστείο το οποίο επ’ ουδενί ήταν ρατσιστικό.
Όσο για τα Γυμνάσια και Λύκεια, από όπου υποτίθεται ότι ξεπετιούνται τα ταλέντα, αφού εντοπισθούν από τους Γυμναστές τα κατάλληλα για κάθε άθλημα, κατά κανόνα δεν γίνεται τίποτε. Η ώρα της γυμναστικής είναι μια χαμένη ή το πολύ μια χαλαρή ώρα. Κανένας έλεγχος, καμιά βελτίωση των μαθητών. Ακόμη και στις παρελάσεις περπατούν νωχελικά χωρίς σωστό βήμα πολλές φορές.
Η ίδια απογοητευτική τακτική ισχύει και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Στις επιστήμες λόγου χάριν τι έχουμε; Τα Πανεπιστήμια γεμάτα κομματικά συνθήματα και αγώνας των καθηγητών να ολοκληρώσουν την παράδοση του μαθήματός τους, όταν το κάνουν, μήπως και τους επιτεθεί κάποιος φοιτητής που διαφωνεί, όχι με το μάθημα αλλά με την ιδεολογία του καθηγητή. Ίσως αυτά είναι ακρότητες αλλά ηρεμία, ψυχραιμία και επιστημονική διάθεση δεν υπάρχει σε γενικές γραμμές. Ξανά εδώ προχωρούν και προοδεύουν μόνο εκείνοι που από μόνοι τους καταβάλουν προσπάθειες και θέλουν να ανελιχτούν. Αυτά τα παιδιά με τα λαμπρά μυαλά συνήθως φεύγουν στο εξωτερικό, όπου διαπρέπουν, αν δεν τους έχουν «απαγάγει» ξένα μεγάλα Πανεπιστήμια, που στέλνουν τους ανθρώπους τους να εντοπίσουν τα λαμπρά αυτά μυαλά στα ελληνικά Πανεπιστήμια και τους στέλνουν στα πανάκριβα Πανεπιστήμια, Μ.Ι.Τ. π.χ., δωρεάν. Και τούτο χωρίς να το αντιληφθεί κανείς και χωρίς να το γνωστοποιήσουν πουθενά. Τα ελληνόπουλα αυτά προοδεύουν και μεγαλουργούν στο εξωτερικό και εμείς εδώ δεν έχουμε ούτε την πολιτική να τα προσελκύσουμε να επιστρέψουν στην πατρίδα.
Επιχειρηματικά μυαλά υπάρχουν επίσης, τα οποία πολλές φορές ούτε οι ίδιοι δεν το γνωρίζουν, διότι ο εντοπισμός και η επιλογή των ταλέντων είναι θέμα ειδικών επιστημόνων, τους οποίους δεν διαθέτουμε, αλλά ούτε καν διανοούμαστε να τους αποκτήσουμε. Ένα επιχειρηματικό μυαλό με ιδέες και ενδιαφέρουσες προτάσεις, αν αξιολογηθούν από ειδικούς και διαπιστωθεί η ορθότητα και η εφικτότητα μιας ιδέας, ή ακόμη και να την βελτιώσουν ή και να προτείνουν κάτι καλύτερο, ένα κράτος που σέβεται το ρόλο του και τον προορισμό του και ενδιαφέρεται για το μέλλον των νέων και της κοινωνίας μέσω της επιχειρηματικής ανάπτυξης, θα μπορούσε να τους παρέξει πλήρη στήριξη και οικονομική κάλυψη, με παρακράτηση ενδεχομένως της κυριότητας της επιχείρησης, μέχρι να δυνηθεί να αποπληρώσει το κεφάλαιο που του παρασχέθηκε. Με τέτοιο σκεπτικό και με μια τέτοια αντιμετώπιση, η ανάπτυξη θα είναι ραγδαία και θα εκλείψουν τα προβλήματα που μας βασανίζουν.
Μια κοινωνία ένα κράτος για να προοδεύσει χρειάζεται να μπορεί να επιλέξει και να αναδείξει τα ταλέντα και τα προικισμένα παιδιά κάθε πτυχής. Η παρούσα οικονομική κρίση, κρίση η οποία αγγίζει τα όρια της εξαθλίωσης, ίσως να είναι η ώρα να κτυπήσει το καμπανάκι. Να αφυπνιστούν όλοι οι αρμόδιοι και κυρίως η κυβέρνηση, για να αντιληφθούν ότι οι Έλληνες έχουν τεράστιες δυνατότητες και εξαιρετικά ταλέντα πάσης μορφής, τα οποία πρέπει να εντοπίζονται και να αξιοποιούνται επί μονίμου βάσεως. Έτσι και μόνο έτσι η Ελλάδα θα πάψει να είναι ο παρίας της Ευρώπης και να μας λοιδορούν αναίσχυντα ανιστόρητοι «αυτοκράτορες» του χρήματος μόνο, αντί να μας σέβονται και να μας εκτιμούν. Έτσι θα πρωτοστατήσουμε με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, ως άξιοι συνεχιστές των αρχαίων προγόνων μας. Το λόγο έχει πλέον η Πολιτεία.
Νίκος Αναγνωστάτος
e-mail: [email protected]