Επειδή με την πολιτική που ασκείται στον τόπο μας τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Και επειδή ξεκίνησαν ήδη περίεργοι «πλάγιοι ήχοι», που προσεγγίζουν και τις καταθέσεις, οφείλει τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση (στο σύνολό της) να εξηγήσουν, με απόλυτη σαφήνεια, πως θα προστατεύσουν τις καταθέσεις σε κάθε περίπτωση και ότι το κράτος δεν θα βάλει περισσότερο χέρι και στο συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο τα επόμενα χρόνια. Γιατί εδώ που έχουμε καταντήσει ως χώρα και ως οικονομία οι καταθέσεις στις Τράπεζες (στο μεγαλύτερο μέρος τους) είναι και «τα έτοιμα» που έχει στην μπάντα ο κοσμάκης για να καλύψει αυτά που προκλητικότατα δεν του καλύπτει το κράτος δεκαετίες τώρα.
Βασικές δαπάνες για την περίθαλψη, για την παιδεία, για την βελτίωση της ζωής του και για την συμπλήρωση των αναγκών του μετά τις τεράστιες περικοπές της τελευταίας τριετίας.
Μιλάμε για «τα έτοιμα» που έχουν για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους οι πολίτες και όχι για καταθέσεις εισοδηματιών που καλύπτουν πολυτέλεια στην ζωή τους.
Ο πιθανός αντίλογος ότι οι σκέψεις αφορούν μόνο πλουσίους και μεγαλοκαταθέτες είναι ατυχέστατος. Γιατί οι μεγαλοκαταθέτες που έχουν μείνει στον τόπο θα μεταφέρουν την περιουσία τους, όταν χρειαστεί, εκτός Ελλάδος με το πάτημα ενός κουμπιού και θα ξεπεράσουν το οποιοδήποτε χαράτσι με μηχανισμούς που γνωρίζουν πολύ καλά και με μεθοδεύσεις που θα κάνουν έχοντας εσωτερική πληροφόρηση.
Έχουμε μάλιστα αρκετά, πρόσφατα, «φωτεινά» παραδείγματα…
Οι αγρότες όμως, οι συνταξιούχοι, οι κληρονόμοι κάποιων αγροτών και συνταξιούχων και κάποιοι μισθωτοί που δεν γνωρίζουν τίποτε περισσότερο από αυτό που λέμε λογαριασμός ταμιευτηρίου θα εγκλωβιστούν μέσα στα γνωστά θολά και χυδαία πολιτικά προσκλητήρια φορολόγησης των καταθέσεων δήθεν για να σωθεί η πατρίδα…
Ενώ στην ουσία αυτό που επιδιώκεται είναι και το μοναδικό αυτονόητο στην Ελλάδα. Να σωθεί η κρατική μηχανή παραγωγής ψήφων και κομμάτων για την εξουσία.
Οπότε στην σοβαρότατη αυτή υπόθεση των καταθέσεων οφείλουν να τοποθετηθούν όχι μόνο η κυβέρνηση και τα κόμματα αλλά και όλοι οι εκείνοι που γυροφέρουν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα και σπέρνουν ανησυχία με το δήθεν ενδιαφέρον τους για τον τόπο και το αύριο του λαού.
Γνωστοί βουλευτές, στελέχη, κομμάτων, επιστήμονες, καθηγητές και τεχνοκράτες που βλέπουν την καταστροφή να έρχεται αλλά δεν έχουν καμία «συνταγή» για το πώς θα γλιτώσουμε εκτός από το να πέσει η όποια κυβέρνηση που κυβερνά και να τα σπάσουμε με τους δανειστές.
Επί της ουσίας τώρα. Το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι η νέα σεναριολογία κυβερνητικών παραγόντων για το περιουσιολόγιο που θα εφαρμοστεί στο πλαίσιο της νέας φορολογικής πολιτικής.
Σύμφωνα με τα σενάρια αυτά στο επίκεντρο είναι και η καταγραφή και των καταθέσεων όλων των πολιτών, δηλαδή από τον επιχειρηματία μέχρι τον συνταξιούχο, με το πρόσχημα ότι αυτή είναι και η δημοσιονομική πρακτική σε όλες τις χώρες.
Αυτό είναι το πρόσχημα. Αλλά στην Ελλάδα έχουμε μάθει ότι στα προσχήματα της διεθνούς πρακτικής στηρίζονται όλες οι αυθαιρεσίες του κράτους.
Αυθαιρεσίες όπως οι αποφάσεις μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης (έχει γίνει και στο παρελθόν) για τον τρόπο και το ύψος φορολόγησης των καταθέσεων που τελικά εξασφαλίζουν πόρους μόνο για το σπάταλο και υδροκέφαλο κράτος. Πόρους που θα μπορούσε βέβαια να εξασφαλίσει με περικοπές και συρρίκνωση.
Το δεύτερο που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι γιατί στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επανέρχονται, με πρόσχημα τους κινδύνους πτώχευσης, στην «συνταγή» χρηματοδότησης της οικονομίας από τις καταθέσεις καθώς και στις κάποιες μορφές φορολόγησής τους για την ενίσχυση των αναγκών της πατρίδας… Και ας μας εξηγήσουν επιτέλους ποια είναι τα όρια των πλουσίων και των μη πλουσίων πολιτών που θέτουν κάθε φορά που αναφέρονται στην συγκεκριμένη «συνταγή».
Τα μικρά κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν γιατί πυκνώνουν τελευταία τις αναφορές τους (σε κάθε ευκαιρία) στην γνωστή θέση τους για κρατικοποίηση των Τραπεζών και ας ξεκαθαρίσουν τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους πολίτες που έχουν εμπιστευθεί τις οικονομίες τους στις Τράπεζες.
Είναι ακόμη ανάγκη να διευκρινισθεί με πειστικά επιχειρήματα αν από το 2013 και μετά οι καταθέσεις στην Ελλάδα θα παραμένουν υπό το καθεστώς προστασίας των καταθέσεων της ευρωζώνης.
Για την περίπτωση εξόδου από το ευρώ και επιστροφής στην δραχμή δεν υπάρχει λόγος αναφοράς. Γιατί η καταστροφή θα είναι καθολική και με τέτοιους ρυθμούς που θα ξεχάσουμε ακόμη και τι περιουσιακά στοιχεία είχε ο καθένας μας.
capital.gr