Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Σε αυτή την περίπτωση εμάς… όλους εμάς!

Έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε που άρχισα να γράφω τις σκέψεις μου σε
αυτό το blog. Περάσαμε μαζί με τον αναγνώστη μνημόνια που δε βγήκαν, PSI
+ που απέτυχαν και μυριάδες τόκους που μας κλέβουν (γιατί περί αυτού
πρόκειται) περίπου το 1/4 των εσόδων του κράτους[1]. Λεπτομερέστερα, τα
έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού το πρώτο 7μηνο, μειώθηκαν σε 25,990
δισ. από 27,303 δισ του 2011 ενώ -ώ θαύμα- η δαπάνη για τόκους είναι στα
5,1 δισ. Ευρώ +/(?) 4,751 δισ. Το τελευταίο -γλαφυρό θα έλεγα “+/(?)”
αφορά τα 4,7 δις ευρώ που καταβλήθηκαν με τη μορφή βραχυχρόνιων τίτλων
του EFSF. Με λίγα λόγια -αν τα μαθηματικά δεν με εξαπατούν- το 37% των
εσόδων μας ως κράτος θα πάει σε τόκους*!
Αυτές τις ημέρες όμως έγιναν ακόμα ένα δυο γεγονότα άξια λόγου. Ο
Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους δημοπράτησε 3μηνα έντοκα
γραμμάτια δημοσίου για ένα ποσό περίπου 4 δισ. Ευρώ. Ενδιαφέρον όμως δεν
είναι αυτό καθ’ αυτό το γεγονός, αλλά ο τρόπος που έγινε όπως τον
περιγράφει σε άρθρο του ο κύριος Καισάριος στο Capital.gr [2]. Η Τράπεζα
της Ελλάδος έτσι, ουσιαστικά “δημιούργησε χρήμα” ενώ υπάρχει η τεχνική
δυνατότητα να αγοράσει την κρατική περιουσία η ίδια η ΤτΕ αντί να πάει
σε χέρια ξένων(!) [3] Συνεπώς η όποια επιλογή να πουληθεί κάτι σε ξένους
“επενδυτές” είναι πολιτική επιλογή και τίποτα άλλο.
Ας δούμε όμως ένα παράδειγμα για το τι έχει βάλει στο στόχαστρο για
εκποίηση η “τριάδα” που μας κυβερνά. Σε άρθρο γνωστής εφημερίδας [4] του
ομίλου Λαμπράκη με τίτλο “Μοντέλο ΑΤΕ και για την πώληση της ΛΑΡΚΟ “ ο
άγνωστος συντάκτης ανάμεσα σε άλλα μιλά για την αξία των Ελληνικών
κοιτασμάτων νικελίου που έχει στην κατοχή της η ΛΑΡΚΟ που με τις
σημερινές χρηματιστηριακές τιμές ανέρχεται σε 16 δισ. Δολάρια. (κατά
άλλες πηγές είναι 20). Η εταιρεία, για όσους δεν το έχουν ακούσει,
συγκαταλέγεται µεταξύ των πέντε µεγαλύτερων παραγωγών σιδηρονικελίου
στον κόσµο, έχει αποθέµατα µεταλλευµάτων 50 εκατ. τόνων που της χαρίζουν
ένα παραγωγικό κύκλο για τουλάχιστον για άλλα 25 χρόνια και τέλος
παραγωγοί ανοξείδωτου χάλυβα, όπως η Thyssen-Krupp χρησιµοποιούν το
σιδηρονικέλιο της[5]. Αυτόν τον πλούτο, με εξαιρετικά στρατηγική και
πολιτική αξία, η κυβέρνηση σκοπεύει να τον πουλήσει δίνοντας το 55% που
κατέχει Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων [6] με βασικό μνηστήρα (και εδώ) τον
όμιλο Μυτιληναίου [7] αλλά και της Cunico (Ολλανδία) και Glencore
(Ελβετία). Για την ιστορία ο εκπρόσωπος των εργαζομένων της εταιρείας κ.
Κωνσταντίνος Πολυζώης ζητά την παρέμβαση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
[8] μιλώντας για δόλια πτώχευση… αλλά όπως συνήθως τα παπαγαλάκια της TV
μιλούν μόνο για τους παχυλούς μισθούς και την καθαίρεση του προέδρου.
Κλείνοντας ας μου επιτραπεί να μακρηγορήσω. Τις τελευταίες ημέρες στα
Ελληνικά ΜΜΕ έχει αρχίσει για άλλη μια φορά το γαϊτανάκι των περικοπών.
Όμως η Ελλάδα έχει αρκετό φυσικό πλούτο για να μπορέσει να αντεπεξέλθει
στις διεθνείς αγορές αρχής γενομένης της τριάδας
λιγνίτης-αλουμίνιο-νικέλιο αλλά και μπεντονίτη, σπάνιες γαίες,
υδατάνθρακες, αιολική/ηλιακή ενέργεια. Θα μπορούσε δηλαδή να είμαστε μια
εξίσου βιομηχανικά αναπτυγμένη χώρα αντί να μας λένε “Ψωροκώσταινα”.
Όμως βρισκόμαστε με 300 δις χρέος. Το ποιος φταίει ίσως είναι μια
τεράστια ιστορική και πολιτική συζήτηση που ξεφεύγει από τα όρια ενός
blog. Η απλή λογική όμως λέει ότι αν θες να φτιάξεις ένα σπίτι πρώτα
κοιτάς να δεις αν έχεις δικά σου τούβλα κάπου στην αυλή… παρά δανείζεσαι
από τον γείτονα. Αυτάρκεια με λίγα λόγια. Αλλά είπαμε το βασικό μέλημα
είναι η παραμονή μας στο Ευρώ.
Με τις υγείες μας…
Γ.Β
*)Ο υπολογισμός έγινε στα 9, 8 δις (5,1+4,751)
Παραπομπές.
1)http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=112910186
2)http://www.capital.gr/News.asp?id=1587910
3)http://www.capital.gr/jArticle.asp?id=1254567
4)http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4745508
5)http://www.tovima.gr/finance/finance-business/article/?aid=428789
6)http://www.alfavita.gr/artro.php?id=71111
7)http://www.dealnews.gr/oikonomia/item/17452-
8)http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=112912103
Πηγή: http://giorgosvagionis.wordpress.com/