Η πολιτική σκηνή της Τουρκίας δοκιμάζεται

Μας χωρίζουν ελάχιστα μόλις χρόνια από τότε που οι φιλόδοξες πολιτικές της κυβέρνησης του Tayyip Erdogan κινούσαν υποψίες για τη δημιουργία ενός άξονα «Άγκυρας-Δαμασκού-Τεχεράνης» και ξεσήκωναν διεθνώς έντονη συζήτηση γύρω από το ερώτημα αν «η Δύση έχασε την Τουρκία».
Η παράταση και κλιμάκωση της συριακής κρίσης (με καθοριστική ευθύνη και της ίδιας της Άγκυρας, η οποία μετατρέποντας την επικράτειά της σε επιχειρησιακό κέντρο εξοπλισμού και καθοδήγησης της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης, ακύρωσε οποιαδήποτε δυνατότητα πολιτικής λύσης, σαν αυτή που επιθυμούσαν οι χώρες BRICS και προσπαθούσε να επιτύχει ο Kofi Annan) τα έχει ανατρέψει όλα αυτά δραματικά.
Η σύλληψη την Τετάρτη έξι κατοίκων της μεθοριακής πόλης Igdir με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ του Ιράν καταδεικνύει χαρακτηριστικά το επίπεδο στο οποίο έχουν καταβυθισθεί οι τουρκο-ιρανικές σχέσεις, ενώ η υποβαθμισμένη αντιπροσώπευση της Τουρκίας στη Σύνοδο των Αδεσμεύτων Κρατών που διοργανώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στηνΤεχεράνη έδωσε εικόνα αυτοαπομόνωσης στην περιοχή.
Έχοντας υψώσει τους τόνους υπέρ της «αλλαγής καθεστώτος» στην Δαμασκό, η Άγκυρα δεν ήταν καν σε θέση να συνυπάρξει με την επίσημη συριακή αντιπροσωπεία σε μία διοργάνωση σαν αυτή των Αδεσμεύτων, ενώ παράλληλα οι κατηγορίες ότι η Τεχεράνη ενισχύει την δράση των Κούρδων αυτονομιστών του ΡΚΚ εκτοξεύονται πλέον και επισήμως από τουρκικής πλευράς.
Ωστόσο, τίποτε δεν μοιάζει να μπορεί να φρενάρει την αναζωπύρωση της δράσης του ΡΚΚ εντός της Τουρκίας, το οποίο έχοντας πάψει να επενδύει οποιεσδήποτε προσδοκίες στις υπόγειες επαφές με την κυβέρνηση Erdogan και πιθανότατα δεχόμενο τις παροτρύνσεις και την βοήθεια άλλων περιφερειακών παικτών, κλιμακώνει τις επιθέσεις του – μόλις σήμερα Δευτέρα εννέα Τούρκοι στρατιωτικοί και αστυνομικοί καθώς και περίπου 20 Κούρδοι αντάρτες έχασαν τη ζωή τους σε συγκρούσεις στην νοτιοανατολική επαρχία του Σιρνάκ. Παράλληλα ο ηγέτης του ΡΚΚ Murat Karayilan απειλεί ότι «όλος ο Κουρδικός λαός» θα ξεσηκωθεί εναντίον της Τουρκίας αν αυτή επέμβει, όπως απειλεί, στο «Δυτικό Κουρδιστάν», ήτοι τις επαρχίες της Συρίας οι οποίες έχουν περιέλθει υπό τον έλεγχο των εκεί Κούρδων αυτονομιστών κατόπιν άρρητης συμφωνίας με το καθεστώς Assad, το οποίο έχει αναδιπλωθεί στρατιωτικά από την περιοχή.
Η προφανώς αμήχανη απάντηση της Άγκυρας είναι να κινήσει τη συζήτηση για την άρση της βουλευτικής ασυλίας των 30 βουλευτών του φιλοκουρδικού κόμματος BDP για επαφές με αντάρτες του ΠΚΚ.
Οι εξελίξεις υπονομεύουν και την εσωτερική ευστάθεια της Τουρκίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η εντεινόμενη απογοήτευση των πολιτών για την αναζωπύρωση του Κουρδικού και η αδυναμία κατανόησης των επιλογών στην εξωτερική πολιτική (σε μια χώρα όπου ο αντιαμερικανισμός κυριαρχεί στον πληθυσμό) δημιουργεί υπόγειες «τεκτονικές κινήσεις» στην κοινή γνώμη. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 22-27 Αυγούστου, βασισμένη σε 3.251 συνεντεύξεις το 60,4% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο κόμμα και έναν νέο ηγέτη, μολονότι ο πρωθυπουργός Erdogan κρίνεται ως επιτυχημένος από το 47,3%. Όσο για τον υπουργό Εξωτερικών Ahmet Daνutoglu, ούτε λίγο ούτε πολύ το 67% των ερωτηθέντων επικρίνει τους χειρισμούς του στην κρίση της Συρίας.
H κορύφωση της ειρωνείας έγκειται στην υιοθέτηση αντιδυτικών και φιλο-ιρανικών τόνων από την κεμαλική αντιπολίτευση, με τον ηγέτη του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (και νεοεκλεγέντα αντιπρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) Kemal Kilicdaroglu να σημειώνει μέσω Twitter ότι η Τουρκία «έχει μετατραπεί σε υπεργολάβο της Δύσης στη Μέση Ανατολή» και ότι «η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν γίνει παίγνιο στα χέρια του ιμπεριαλισμού».
Ακόμη παραπέρα, ο πρώην γ.γ. του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείαςκαι νυν κατηγορούμενος στην υπόθεση Ergenekon στρατηγός Tuncer Kılınç, έχει προτείνει την ευθυγράμμιση της χώρας του με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν καθώς και την αποτίναξη της δυτικής ηγεμονίας μέσω της αποχώρησης από το ΝΑΤΟ.
capital.gr