Ακούει κανείς;

Γράφει ο Μνήμων
Διαβάζοντας τις επετειακές αναρτήσεις στο ΟΛΥΜΠΙΑ για τις ”φιλικές”
ενέργειες των ”φίλων” μας των Τούρκων,αυτών που προς τιμήν
της Ελληνοτουρκικής φιλίας που θεμελίωσαν ο Βενιζέλος με τον Κεμάλ ,
μόνο που στην σπονδή του αίματος που απαιτείται σε μια θεμελίωση
την προσέφερε ο Ελληνικός λαός,και στην συνέχεια οι πολιτικοί μας
συναγωνίζονται σε επίδειξη δουλικότητας,άλλος να χορεύει σαν χανουμάκι
μπροστά στους Τούρκους αξιωματούχους, Γ.Α.Π. και ο άλλος να κάνει
κουμπαριές,Κ.Κ.β. με την βλακώδη αν όχι προδοτική αντίληψη πως
αν κάνουμε χαρούλες στους Μογγόλους αυτοί θα γίνουν έντιμοι και
ειλικρινείς φίλοι. Μετά τον μακρύ πρόλογο μου να γιατί σας ταλαιπορώ.
Μηνιαίο τεύχος ΑΝΑΤΟΛΗ μήνες Μαιος,Ιούνιος 2012 αρ.105-106. Από το
έτος 2011 ο δικηγόρος Ερχάν Πεκτσέ άρχισε δικαστικό αγώνα
προκειμένου να αποκαλύψει γιατί δεν επιτρέπεται η η πώληση ακινήτων
από Μουσουλμάνους σε Χριστιανούς στα νησιά ΙΜΒΡΟ και ΤΕΝΕΔΟ το θέμα
πήρε μεγαλύτερες
διαστάσεις τον Απρίλιο του 2012 ύστερα από δημοσιοποίηση του από την
Τουρκική εφημερίδα Taraf, το όλον θέμα βεβαίωνε με τον πλέον
κατηγορηματικό τρόπο το γεγονός πως το συμβούλιο της επικρατείας της
Τουρκίας ακύρωνε πωλητήρια ακινήτων από Μουσουλμάνους
προς Ορθοδόξους,παρά το γεγονός ότι αυτό παραβίαζε τα δικαιώματα των
πολιτών για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων,εδώ υπάρχει
και μείζον ζήτημα καθότι η πράξις αυτή παραβιάζει και την συνθήκη της
Λωζάνης η οποία ναι μεν θεωρεί τα νησιά ΙΜΒΡΟ και ΤΕΝΕΔΟ ως
Τουρκικό έδαφος τους παρέχει όμως καθεστώς αυτονομίας.Κάνετε τώρα τις
συγκρίσεις αυτών που κάνουν οι Τούρκοι με αυτά που κάνουν
οι εδώ πατριώτες πολιτικοί,στην Θράκη στην ανέγερση τζαμιών με
οικονομική μας συμμετοχή,στην υποχρεωτική διδασκαλία Τουρκικής
γλώσσας,στην προνομιακή είσοδο στην ανωτάτη παιδεία. Το μόνο κυρίαρχο
θέμα που μας απασχολεί είναι σε τι νόμισμα θα μετράμε την
φτώχεια μας,γιατί αυτή είναι δεδομένη από όλους τους σωτήρες μας,αν
βέβαια στην λύση αυτού του ερωτήματος χάνεται η εθνική μας
υπόσταση λίγο τους ενδιαφέρει,ας μην έχουμε σύνορα πατρίδα,μόνη μας
σκέψη το ευρώ δεν περισσεύει χρόνος για άλλα.