Θέλουμε να πετύχουμε τον στόχο μας;

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Παρακολουθώ αντιπαραθέσεις αναγνωστών που για κάποιες άλλες περασμένες περιόδους θα μπορούσε κανείς να πει ότι καλό είναι να γίνονται, όμως σήμερα, κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τις θεωρώ άκαιρες κι επικίνδυνες.
Άκαιρες γιατί το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι ιδεολογικό και επικίνδυνες γιατί σε μια περίοδο που ο λαός θα έπρεπε να είναι ενωμένος, διχάζεται λόγω κομματικών και
ιδεολογικών διαφορών.
Ας τα δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά.
Αφήνοντας κατά μέρος ιδεολογίες και κόμματα, ο μεγάλος εχθρός των Ελλήνων πολιτών είναι η οικονομική λιτότητα που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση των τριών κομμάτων, των τριών κομμάτων που υπηρετούν την Τρόικα.
Αντίπαλος επομένως δεν είναι ο κομμουνιστής, ο σοσιαλιστής, ο χρυσαυγήτης, ο δεξιός, ο αριστερός, ο κεντρώος κι εγώ δεν ξέρω πόσες τάξεις έχουμε γίνει σ’ αυτή τη χώρα.
Αντίπαλος είναι ο τοκογλύφος ξένος οικονομικός παράγοντας, τα αρπακτικά της εδαφικής μας ακεραιότητας, των κουρσάρων του πολιτισμού μας και των πιστών υπηρετών τους που βρίσκονται στην δόλια Ελλάδα μας.
Δείτε πως παραμέρισαν τις ιδεολογικές και άλλες διαφορές τους Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ προκειμένου να κυβερνήσουν.
Αναρωτηθείτε γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εντός κι εκτός Βουλής, δεν έκαναν την ίδια προσπάθεια, δεν θέλησαν να ενώσουν προσωρινά τις δυνάμεις τους για να ανατρέψουν αυτή την κυβέρνηση που την κατηγορούν με βαρείς χαρακτηρισμούς, ακόμη και για προδοσία;
Η μέχρι σήμερα τακτική που ακολουθούν όλα τα κόμματα, τα λεγόμενα αντιμνημονιακά, είναι πως θα αυξήσουν την δύναμή τους για να έχουν μεγαλύτερα ποσοστά στις επόμενες εκλογές και γιατί όχι, να γίνουν κυβέρνηση ή να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Αυτή η τακτική όμως, κρατά διηρημένο τον λαό, τον μεγάλο χαμένο από αυτή την υπόθεση γιατί τα κόμματα, οι βουλευτές και τα στελέχη τους, έχουν τους παχυλούς μισθούς, δεν υποφέρουν όπως ο απλός πολίτης.
Εχθρός των πολιτών επομένως δεν είναι ο εργαζόμενος στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ, ο δικαστικός, ο φαρμακοποιός, ο αστυφύλακας, αλλά όλοι εκείνοι, που ενώ διακηρύσσουν ότι νοιάζονται για την Ελλάδα και τους Έλληνες, με την πολιτική που ακολουθούν, δείχνουν ότι νοιάζονται μόνο για τα τομάρια τους και για τους δικούς τους, του πολύ στενού περιβάλλοντος.
Γι’ αυτό πιστεύω, ότι εμείς, οι απλοί πολίτες, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο να πετύχουμε τον στόχο μας που δεν είναι άλλος από την ανατροπή αυτής της απάνθρωπης πολιτικής. Στόχος μας είναι να πάψει πια ο εργαζόμενος, ο μικροεπαγγελματίας, ο συνταξιούχος, να αποτελεί την λεμονόκουπα του κάθε πολιτικού και οικονομικού συστήματος, που μόλις την στύψει, την πετά στα σκουπίδια για ανακύκλωση.
Θα πρέπει να αλλάξει η συμπεριφορά μας, να μην βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν αντίπαλο αλλά σαν σύμμαχο στον κοινό αγώνα, να ανταλλάσουμε θέσεις για το πώς θα πετύχουμε τον στόχο μας.
Αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις διαφορές – που δεν είναι σημαντικές – που άλλοι μας δημιούργησαν, τότε είναι βέβαιο, πως μέσα από αυτή την αναζήτηση, μέσα από αυτήν την προσπάθεια, θα βρεθεί κι ο ηγέτης που θα συσπειρώσει όλους τους Έλληνες στον κοινό αγώνα, για δημοκρατία, για λευτεριά, για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Μια διαφορετική συμπεριφορά, από αυτή που επιδεικνύουμε σήμερα και που δεν είναι άλλη από το να επιβεβαιώνουμε καθημερινά στα κόμματα ότι είμαστε τυφλά όργανά τους, θα τους κλόνιζε, θα τους έκανε να επανεξετάσουν και τις δικές τους θέσεις, τις δικές τους στρατηγικές.
Κι η αλλαγή τότε θα έχει ξεκινήσει….