Λεηλατούν την λεκάνη της Μεσογείου…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Το έχουμε επισημάνει αρκετές φορές.
Μόνο τυχαία δεν είναι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Και δεν μπορούν, πληρωμένοι κονδυλοφόροι κι απάτριδες πολιτικοί να μας ξεγελάσουν.
Ρίξτε μια ματιά στον χάρτη και θα διαπιστώσετε ότι όλες οι χώρες που βρέχονται από την Μεσόγειο έχουν σοβαρότατα προβλήματα…

Στην Αφρική (Λιβύη, Αίγυπτος), στην Ασία (Παλαιστίνη – Λωρίδα της Γάζας, Λίβανος, Συρία, Τουρκία), στην Ευρώπη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) επικρατεί κλίμα ανασφάλειας είτε λόγω «κοινωνικών εξεγέρσεων» είτε λόγω οικονομικής κρίσης.
Γιατί ξαφνικά παρουσιαστήκανε διάφορα προβλήματα που προκάλεσαν ανακατατάξεις σε εξουσίες που μέχρι πρότινος φαινόντουσαν πανίσχυρες;
Ο Σαντάμ Χουσείν στο Ιράκ, ο Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, ο Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, ήταν πολύ στενοί φίλοι της Αμερικής έως παρεξηγήσεως και πανίσχυροι ηγέτες. Ή μήπως δεν ήταν έτσι;
Για τις Ελληνικές κυβερνήσεις δεν χρειάζεται να πούμε αν ήταν φιλο-αμερικανικές κι αυτό το αποδεικνύει περίτρανα ο έντονος αντιαμερικανισμός του Γιωργάκη Παπανδρέου. Τώρα θα πείτε ότι ο Γιωργάκης γεννήθηκε στην Αμερική, είχε αμερικανικό διαβατήριο, μιλούσε άριστα την αμερικανική γλώσσα κι αγνοούσε την ελληνική όμως και πόσοι άλλοι πολιτικοί που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και μιλούσαν άριστα τα ελληνικά δεν αγαπούσαν περισσότερο την Αμερική ή την Αγγλία από την χώρα τους;
Ανατροπή ξαφνική λοιπόν σε όλα τα καθεστώτα και στις Ευρωπαϊκές χώρες (παραιτήθηκε ο Μπερλουσκόν στην Ιταλία κι ανέλαβε ο τραπεζίτης Μόντι, έχασε τις εκλογές στην Ισπανία ο σοσιαλιστής Θαπατέρο κι ανέλαβε ο Ραχόι, στην Πορτογαλία έχασε ο σοσιαλιστής Σόκρατες και νίκησε ο δεξιολαϊκιστής Πέδρο Κοέλιου και στην Ελλάδα έχασε ο σοσιαλιστής (;;;) Βενιζέλος και νίκησε ο δεξιός Σαμαράς). Εντυπωσιακή όσο και απρόσμενη ήταν η πτώση της Αριστεράς σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη εκτός από την Ελλάδα όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο σχεδιασμός για να γίνουν όλα αυτά, ασφαλώς και δεν ήταν τυχαίος.
Στις χώρες που διαμένουν κυρίως μουσουλμάνοι ανατράπηκαν τα καθεστώτα με «κοινωνικές εξεγέρσεις». Ασφαλώς και δεν θα πρέπει κανείς να σκεφτεί πως οι «εξεγέρσεις» αυτές υποκινήθηκαν από την Αμερική και τους συμμάχους της. Στις χιλιάδες σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας πουθενά δεν θα βρείτε την Αμερική και τους συμμάχους της να υπονομεύουν κυβερνήσεις, να υποκινούν εξεγέρσεις. Η Αμερική και οι σύμμαχοι οργανώνουν μόνο «απελευθερωτικές εκστρατείες» όπως στη Σερβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν για να διώξουν τους κακούς και να υπερασπιστούν τους καλούς.
Τώρα θα πει κάποιος, πως γίνεται τελικά οι καλοί που υπερασπίζονται οι Αμερικανοί και σύμμαχοι να προκύπτουν εγκληματίες όπως π.χ. στο Κοσσυφοπέδιο, στο Αφγανιστάν, που οι Αμερικανοί πολεμούν τους Ταλιμπάν κι επιτρέπουν στους πρώην αντάρτες να καλλιεργούν και να παράγουν ναρκωτικά! Ε! καμιά φορά συμβαίνουν κι απρόοπτα…
Όμως και στην Ευρώπη η οικονομική κρίση έπληξε τους λαούς του Νότου ξαφνικά. Δεν υπήρξε μια σταδιακή μείωση των εισοδημάτων αλλά μια βίαιη λεηλάτηση περιουσιών, κεκτημένων, ελευθεριών. Κι όλα αυτά, με την ανοχή του πολιτικού συστήματος απέναντι στα διεθνή οικονομικά συμφέροντα και τις παμφάγες Τράπεζες.
Γιατί λοιπόν γίνονται όλα αυτά;
Ερωτηματικά γεννούν οι πολιτικοί «σωτήρες» που μας υπόσχονται ότι θα μας βγάλουν από αδιέξοδα.
Αν ήσαν τόσο καλοί άνθρωποι, τόσο πατριώτες, τόσο ικανοί, η Ελλάδα δεν θα έφτανε σ’ αυτό το χάλι! Αν δεν κατάκλεβαν τα δημόσια Ταμεία, αν έκαναν χρηστή διαχείριση δεν θα υπήρχε οικονομικό πρόβλημα!
Οι αφέντες αλλάζουν τον χάρτη, καθορίζουν τον νέο τρόπο ζωής των πολιτών.
Στο νότο θα μεταφερθούν βιομηχανίες και οι κάτοικοι των περιοχών αυτών θα αποτελούν τα φτηνά εργατικά χέρια. Η εργασία θα αμείβεται με ψίχουλα γιατί οι βιομηχανίες θα βρίσκουν λύσεις στους λαθρομετανάστες και οικονομικούς μετανάστες που δουλεύουν για ένα πιάτο ρύζι. Μας βλέπουν σαν αριθμούς, σαν μονάδες παραγωγής που θα πρέπει να υπακούσουμε στις εντολές τους όπως μια μηχανή υπακούει στις εντολές του χειριστή. Αλλιώς…
Ο ορυκτός πλούτος της Μεσογείου θα περιέλθει στην πλήρη εκμετάλλευση των δανειστών γιατί έτσι δρομολογούν τις εξελίξεις όλοι αυτοί που νοιάζονται για μας.
Οι πλουτοκράτες θα λεηλατήσουν την λεκάνη της Μεσογείου κι όταν πάρουν όλα όσα υπάρχουν, τότε θα αφήσουν τα υπολείμματα των λαών, ρακένδυτους κι ανίσχυρους, να βρουν τον δρόμο τους. Θα τους αφήσουν ελεύθερους γιατί δεν θα τους χρειάζονται πλέον.
Μπορούμε να αλλάξουμε τα σχέδιά τους;
Την απάντηση ας την δώσουμε στον εαυτό μας πριν κοιτάξουμε στα μάτια τα παιδιά μας…