ATTILA ANTE PORTAS

Πάντα με απασχολούσε έντονα τι φταίει και μας δέρνει μια κακοδαιμονία ως κρατική οντότητα από την ίδρυση μας ως σήμερα, τι είναι αυτό που μας κάνει να μην μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι και να σταθούμε αξιοπρεπώς σε διπλωματικό και πολιτικό πεδίο στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Διαβάζοντας αρκετά ιστορία κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η αιτία του κακού βρίσκεται στην ελαστική εθνική συνείδηση της ελληνικής μεγαλοαστικής άρχουσας τάξης η οποία αποτελεί προϊόν ανακυκλωμένου κοτσαμπασισμού που έχει βαθιά μέσα του ριζωμένο τον ραγιαδισμό.
Το πολιτικό σύστημα στηριγμένο σε μια ελιτίστικη διοικητική νοοτροπία και σε μια ανεύθυνη λαϊκιστική ρητορική, δημιουργώντας πολλές φορές απίθανες συμμαχίες με οποιανδήποτε για οτιδήποτε κατάφερε να ανακυκλώνετε στην εξουσία αλλά και στην παραεξουσία.
Τώρα όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά που πιθανόν να το οδηγήσει σε κατάρρευση αλλά
δυστυχώς θα συμπαρασύρει και την χώρα στον Άδη.
Τα προβλήματα είναι συσσωρευμένα και η οικονομία υπό διαρκεί κατάρρευση.
Η αγορά έχει πεθάνει. Βομβαρδισμένο τοπίο θυμίζουν τα ιστορικά εμπορικά κέντρα των πόλεων από τα κλειστά, και πολλές φορές, κατεστραμμένα καταστήματα. Με τον τυφώνα των μέτρων να καταφθάνει από μέρα σε μέρα, η καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι σχεδόν ολοκληρωτική. Οι πάντες λένε ότι εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση τότε τα λουκέτα στα μαγαζιά θα πέφτουν σαν βροχή και σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει ανοικτό κατάστημα ή επαγγελματίας εργαζόμενος. Ήδη οι περισσότεροι βρίσκονται μεταξύ της επιλογής να μην τρώνε ή να πληρώσουν το φόρο ενώ άλλοι μεταξύ του να γίνουν αυτόχειρες ή φονιάδες, οι άλλοτε γεμάτοι κόσμο και βοή, πολυσύχναστοι δρόμοι των Ελληνικών πόλεων θυμίζουν πια απέραντο νεκροταφείο .
Η μεγάλη αστυφιλία που κατά κάποιο τρόπο υποκίνησε αν δεν επιδίωξε η ίδια η πολιτεία δημιούργησε μια κατάσταση στην οποία χάθηκε η διατροφική αυτάρκεια που είχε ο πολίτης της υπαίθρου , υποβάθμισε προαιώνιες αξίες και έσπασε η’ χαλάρωσε κοινωνικούς δεσμούς που άντεξαν χιλιετίες.
Αυτός ο δύσκολα διαχειρίσιμος σε περιόδους κρίσης πληθυσμιακός όγκος των πόλεων τώρα σιγά – σιγά από μια μάζα συμβιβασμένων μικροαστών θα μετατρέπεται σε ορδές απελπισμένων πεινασμένων που δύσκολα θα σταματήσει κάποιος.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά με δεδομένο το δημογραφικό πρόβλημα έχει αρχίσει ο εποικισμός της χώρας από μη αφομοιώσιμους μετανάστες οι οποίοι πολύ γρήγορα θα προβούν σε ένα σταδιακό εξισλαμισμό δια του προσηλυτισμού και σε δεύτερη φάση σε βίαιο.
Τίποτε δεν φαίνεται στον ορίζοντα που να είναι ικανό να βγάλει τη χωρά από το αδιέξοδο.Το έγκλημα ήταν διαρκές και είναι συνυπεύθυνοι πάρα πολλοί σε διαφορετικό βαθμό βέβαια ο καθένας .
Με δεδομένο ότι την ιστορία πάμπολλες φορές την καθορίζει η οικονομία το κακό άρχισε με την σταθερή προσήλωση στην αστυφιλία ,συνεχίστηκε με την υποτίμηση της αγροτικής δραστηριότητας ,την αποβιομηχάνιση της χώρας και την αγκύλωση της κάθε σκέψης για ανάπτυξη σε ευάλωτες μορφές οικονομίας όπως ο τουρισμός.
Η γάγγραινα των λαθεμένων επιλογών απλώθηκε και σε άλλους τομείς όπως η άμυνα όπου στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της αναδιοργάνωσης δημιουργήθηκαν πληθώρα επιτελείων και στρατιές ανώτατων αξιωματικών ενώ οι στρατεύσιμοι λόγω της λειψανδρίας και της κακής κατανομής του προσωπικού μετά βίας επαρκούν για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η εξωτερική πολιτική μολύνθηκε με ένα φοβικό σύνδρομο και οδήγησε τη χώρα στην φιλανδοποίηση.
Η παιδεία τελείως αλλοπρόσαλλη και ανεπαρκής αντί να παρέχει ολοκληρωμένους πολίτες παράγει ημιμαθείς κλαψιάρηδες ευνουχισμένους μικροαστούς που πολλοί εξ αυτών έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι και επαναστάτες ή αντιστασιακοί απέναντι στη νεοταξική προέλαση ενώ στην ουσία μετατρέπονται ασυνείδητα σε πεμπτοφαλαγγίτες.
Η ιδεολογία μιας ελληνόφωνης ανθελληνικής κοσμοπολίτικης πνευματικής ελίτ βρήκε και βρίσκει πρόσφορο έδαφος να αναπτυχτεί και να εγκαθιδρυθεί σ’ ένα ημιμαθές ακροατήριο.
Τα ΜΜΕ με τον ιεροεξεταστικό τους ρόλο στέλνουν στην πυρά όποιον τολμά να αμφισβητήσει τις νεοταξικές μπαρούφες τους και τον νεοοθωμανισμό τους.
Αυτή η ιδεολογική κυριαρχία κατάφερε να αποψιλώσει τον πατριωτισμό που ίσως να ήταν η μόνη εφεδρεία που θα μπορούσε να διαθέσει το έθνος-κράτος μας για να βγει από την κρίση σήμερα.
Δυστυχώς αντί για πατριώτες περιφέρονται και αλωνίζουν θρασύτατοι γενίτσαροι και ναιναίκοι ανάμεσα σε ένα πλήθος ευνουχισμένων πουρκουάδων οι οποίοι κατά ένα μέρος ίσως να είναι δικαιολογημένη η πικρή απορία τους γιατί να αγωνιστούν άλλωστε ο πατριωτισμός υπήρξε πολλές φορές το καταφύγιο του κάθε απατεώνα.
Και όμως πρέπει να ανασύρουμε από το υποσυνείδητο στην επιφάνεια τον πατριωτισμό μας παραμερίζοντας κάθε είδους πικρίας γιατί αν στραπατσαριστεί η’ καταστραφεί η πατρίδα εμείς οι απλοί πολίτες θα παραδοθούμε ως πρόβατα επί σφαγή από τους πάντα πρόθυμους Εφιάλτες.
Ο κίνδυνος να καρπωθεί την οργή του λαού ένα κόμμα οριακά νόμιμο είναι υπαρκτός και είναι καιρός η προοδευτική αηδία που μαστίζει τον τόπο με την αερολογία της, τις βαθυστόχαστες αναλύσεις, τη λαθρολαγνεία, την ανοχή στη νεοταξίτικη λαίλαπα και στα λοιπά ψώνια του εθνομηδενισμού, του κοινωνικού περιθωρίου και της αποβλακωμένης πνευματικής ελίτ να αναλογιστεί τις τεράστιες ευθύνες της και να συνειδητοποιήσει που παραδίδει τη χώρα.
Είναι αυτή η προοδευτική αηδία που έστρωσε το δρόμο στην επερχόμενη εκτροπή, είναι το πολιτικό σύστημα και το κράτος, με την αυταπαξίωση των θεσμών και την επιλεκτική ευαισθητοποιημένη λειτουργία του υπέρ των λαθραίων ανθρώπων και προϊόντων και όχι υπέρ των νομίμων στους οποίους εξαντλεί την αυστηρότητα του.
Για τα φαινόμενα αυτοδικίας ,της αντιποίησης αρχής και της απρόκλητης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, να μην αναρωτώμενα ποιος είναι υπεύθυνος γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι υπεύθυνα για το κακό που έρχεται είναι κυρίως τα κόμματα των οποίων οι ανεύθυνες, ακραίες και δημαγωγικές δράσεις εκπαίδευσαν και έθεισαν ένα μεγάλο μύρος του λαού σ’ αυτές τις πρακτικές ήταν έκοβαν την κυκλοφορία στις εθνικές οδούς, έκλειναν τις πύλες των εγκαταστάσεων εργοστασίων και εμπόδιζαν τους εργαζόμενους να εργαστούν, εγκλώβιζαν για ώρες τουρίστες στα λιμάνια, επιβράβευαν επιθέσεις στις παρελάσεις των εθνικών εορτών, οργάνωναν κατάληψεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και δημοσίων κτιρίων από αναρχικούς, μετανάστες και κάθε καρυδιάς καρύδι, έκαναν τραμπουκικές κινητοποιήσεις σε οργανισμούς και σε ΔΕΚΟ.
Τέλος η πίεση για ανοχή στις λεγόμενες ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες όπως οι Ρομά , οι μετανάστες, οι κάθε λογής περιθωριακοί και πλείστοι άλλοι περίεργοι μετατράπηκε σταδιακά σε ιδιότυπη ασυλία και ταυτόχρονα πρόκληση για τους νομοταγείς και βαριά φορολογουμένους πολίτες.
Είναι ανέξοδο και εύκολο αλλά ανήθικο, μεγαλοαστοί και εύποροι αριστερίζοντες, ζώντες σε ασφαλές περιβάλλον να επιδίδονται σε αντιρατσιστικές κορώνες και να επιπλήττουν πολλάκις αυτούς που βιώνουν τον εφιάλτη μιας εισαγόμενης εγκληματικότητας και τον τρόμο της υπό έκρηξης υγειονομικός βόμβας στη γειτονιά τους όταν αυτοί διαμαρτύρονται για τη έλλειψη στοιχειώδους μεταναστευτικής πολιτικής.
Αυτού του είδους οι συμπεριφορές το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξοργίζουν τους πληττόμενος από το πρόβλημα και εγκαταλειμμένους από το κράτος γηγενείς πολίτες και να τροφοδοτούν επικίνδυνα πολιτικά μορφώματα.
Και μέσα σ αυτό το πολιτικό σκηνικό οι πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος αναζητούν τη συγκάλυψη του εθνικού εγκλήματος εντός της θλιβερή συγκυβέρνησης των δήθεν διαφωνιών που επιχειρεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα αφού οι ταγοί της παρέδωσαν με τις υπογραφές τους στην εκτροπή το πολίτευμα , στην ταπείνωση το λαό, στην εξαθλίωση τους πολίτες, στον αφοπλισμό την εθνικοί άμυνα, στην διάλυση το κράτος, στην εξαφάνιση το έθνος.
Η προσδοκία πως τη λύση θα την φέρουν εκείνοι που συνεργάζονται και συγκυβερνούν ή η εναλλακτική ελπίδα της αλλοπρόσαλλης μείζονος αλλά και ελάσσονος αντιπολίτευσης εξανεμίζεται ταχέως.
Όταν οι τελευταίες ελπίδες των αφελών πολιτών θα έχουν εξανεμιστεί, και το ανελέητο πλιάτσικο των τοκογλύφων δε θα έχει αφήσει τίποτε όρθιο παρά μόνο οργή και ερείπια τότε η κοινωνία θα αντιληφθεί πως ο ξεσηκωμός της είναι μονόδρομος, τότε θα μετανιώσουν πολλοί από αυτούς που δεν άφησαν να εξελίχθει μια ειρηνική εκτόνωση μέσα από τις πλατειές καθιστώντας τη με διάφορες μεθοδεύσεις αδύνατη και κάνοντας έτσι σχεδόν αναπόφευκτη μια ταραχή παρόμοια με αυτή που ακλούθησε την πτώση των πυραμίδων της Αλβανίας η’ την χρεοκοπία της Αργεντινής και το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε και να ευχόμαστε να είναι όσο γίνεται ηπιότερη.
Ο τόπος χρειάζεται ένα νέο, υγιές, ισχυρό, πολιτικό, αστικό, δημοκρατικό, κοινωνικό και πατριωτικό κίνημα που θα σαρώσει και θα ανατρέψει τα πάντα ερχόμενο ειρηνικά και δια εκλογών στην εξουσία και ανακαινίζοντας την Ελλάδα να θέσει τις βάσεις για ένα κράτος δικαίου με πολύ καλά οργανωμένη κρατική μηχανή.
Έχουμε άμεση ανάγκη γεωγραφικής ανακατανομής του πληθυσμού και ενεργής δημογραφικής πολιτικής, μια δημογραφική έκρηξη, ένα baby boom, η οποία θα πρέπει να συνοδευτεί από μια παιδεία που τα γράμματα της να είναι γράμματα προσφοράς και θυσίας.
Έτσι μόνο θα σωθούμε.
Ούτε οι ξένοι θα μας σώσουν ούτε οι γιαλαντζί επαναστάτες με το μπόλικο αστικό λίπος, ούτε οι προφητείες με τα ξανθά τους γένη μήτε οι αρχαιόπληκτοι με τις χλαμύδες τους, ούτε οι συμμαχίες με ισχυρά κράτη γιατί η αξία μιας συμμαχίας καθορίζεται από το ειδικό βάρος της κάθε πλευράς διαφορετικά αν είναι σχέση ισχυρού με αδυνάτου τότε είναι μονομερής εξάρτηση και όχι συμμαχία άλλωστε αλίμονο σ’ αυτόν που δεν έχει δικά του νύχια να ξυθεί.
Είμαστε πλέον μπροστά σε μια πραγματικότητα αυτή της πτωχευμένης και αφοπλισμένης Ελλάδας σε ηθική παρακμή με ένα λαό οικονομικά εξαθλίωμενο με μηδενικό ηθικό.
Οι έλληνες απογυμνωμένοι πλέον από φίλους και χαλασμένη την διεθνή εικόνα τους το μόνο που πιθανόν να έχουν να περιμένουν στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι όπως ανέφερα παραπάνω ταραχή τύπου Αλβανίας η’ Αργεντινής και στη χειρότερη μια εθνική τραγωδία όμοια της κυπριακής η’ της μικρασιατικής.
Δυστυχώς η ώρα είναι δώδεκα και πέντε και μάλλον είναι αργά για όλους, έστω όμως και την ύστατη στιγμή κάποιοι που έχουν την τύχη του τόπου στα χέρια τους και τον κυβερνούν ας καταβάλουν μια προσπάθεια σωτηρίας προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω και ο έχων νούν νοείτω ….!
ATTILA ANTE PORTAS!!!!!
Μετά τιμής,ένας ασήμαντος πολίτης…