Το λόμπι του ευρώ και το λόμπι της δραχμής, ως λόμπι της ανοησίας…

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
Πολύς λόγος για τα λόμπι της δραχμής και του ευρώ.
Κυρίως για το δεύτερο, αφού αυτό θεωρείται το «αιρετικό».
Το λόμπι του ευρώ, απολαμβάνει την αίσθηση της ορθοδοξίας.
Εξ ου και το λόμπι του ευρώ, γενικά, βρίσκεται στην επίθεση, ενώ το λόμπι της δραχμής στην άμυνα, απολογούμενο.
Ενίοτε δε, πόλεμος για να «πείσουν» σε ποιο λόμπι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανήκει ο καθένας.
Ένας «πόλεμος», που μέσα στον κουρνιαχτό της κρίσης, προσπαθούν να του δώσουν
σημάδια σοβαροφάνειας, αφού εξόν απ’ τα άλλα, όπως σε κάθε πόλεμο, η πολιτική προπαγάνδα έχει τη τιμητική της, επιχειρώντας να δρέψει πολιτικά και κομματικά οφέλη, καλλιεργώντας φοβίες στη Κοινή Γνώμη, συνήθως στρέφοντας τη προσοχή ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΔΥΝΟ σε κινδύνους είτε φανταστικούς είτε ήσσονος σημασίας.
Και ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ είναι κάποια στιγμή, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ Θ’ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!
Είμαι βέβαιος, πως όταν ο παραπάνω κουρνιαχτός κατακαθίσει κάποια στιγμή, η προπαγάνδα θα αποκαλυφθεί και μαζί μ’ αυτή, το μέγεθος της ανοησίας, ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΑΝΟΗΣΙΑ.
Διότι, κάθε προπαγάνδα, στον ίδιο βαθμό που θεωρήθηκε «σοβαρή καταγγελία» ή «σοβαρή επισήμανση» κάποιας «πραγματικότητας» στο παρελθόν, σε κρίσιμα οικονομικά θέματα, άλλο τόσο, όταν οι συνθήκες που την ευνοούσαν έπαψαν να υφίστανται αποκαλύπτονταν το πόσο ανόητη ήταν και το μόνο που έμενε ήταν η γλυφή αίσθηση του πόσο εύκολα τελικά μπορούμε να καταπιούμε τέτοιες ανοησίες, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΣΥΓΧΟΡΔΙΕΣ –ας αναφέρουμε π.χ. τη χρηματιστηριακή φούσκα.
Είμαι απολύτως βέβαιος, πως το «έργο» της μεταστροφής της προπαγάνδας για το «κακό» -για κάποιους- λόμπι της δραχμής ή για το «κακό» -για κάποιους άλλους- λόμπι του ευρώ, από κάτι το «σοβαρό» σε κάτι το απολύτως «ανόητο», θα το ξαναζήσουμε.
Όμως, δυστυχώς, όταν η ανοησία αρχίζει να έχει με τη βοήθεια και της προπαγάνδας ένθερμους και αυξανόμενους σε αριθμό οπαδούς, τότε είναι που αποκτά και «σοβαρότητα», ακριβώς διότι τότε είναι που γίνεται αυτή η ανοησία επικίνδυνη.
Για παράδειγμα, το «βαρύ επιχείρημα», της μεγάλης υποτίμησης της δραχμής, αν επιστρέφαμε σ’ αυτή, προπαγανδίζεται ότι θα επέφερε μείωση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΗΣ (ΛΟΓΩ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ) ΚΑΤΆ 30, 40 50%!
ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΑΥΤΟ, ΟΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ «ΠΕΤΥΧΑΜΕ» ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΚΟΝΤΙΣΤΕΙ Μ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ Η ΠΙΟ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ (ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ) ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΤΟ 2010!!!
Όμως, ΔΕΝ ΣΥΝΗΓΟΡΩ υπέρ της δραχμής
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΥNHΓΟΡΩ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΑΠΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΝ ΕΓΚΑΤΑΛΗΦΘΕΙ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ ΤΙΣ ΒΛΕΠΩ ΕΠΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ.
Για να καταστραφούμε, δεν χρειάζεται να κουνηθούμε καθόλου από δω που είμαστε.
Αντί να τάσσομαι υπέρ του ενός ή του άλλου «λόμπι», αντί να είμαι έτοιμος να ρίξω ως οπαδός του λόμπι του ευρώ τους «άπιστους δραχμολυγούρηδες» στη πυρά, ή, ως οπαδός του λόμπι της δραχμής, να ρίξω στη πυρά τους «ευρωλυγούρηδες», προτιμώ, διασώζοντας όσο μπορώ όση σοβαρότητα διατείνομαι ότι έχω, ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΩ στην ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΟΥΔΕΤΕΡΗ προσέγγιση που πριν πάρα πολύ καιρό έχω υιοθετήσει, ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ από τις δογματικές, «φετιχιστικές» προσκολλήσεις ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕ.
Τι έχω υποστηρίξει λοιπόν σε παλιότερα άρθρα μου;
Το πιο απλό πράγμα του κόσμου : ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΕΥ ΕΤΕΡΟΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.
Ένα νόμισμα είναι καλό ή κακό ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, ανάλογα με το πόσο ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ή ΟΧΙ την οικονομία αυτή, που με τη σειρά του σημαίνει ότι πρέπει να δούμε ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ «ΣΦΑΙΡΙΚΗ» ΣΧΕΣΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ – ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, με άλλα λόγια, πώς προσδιορίζεται η αξία του ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ μα και σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό.
Επίσης έχω υποστηρίξει ότι ένα νόμισμα, δεν είναι κάτι το ουδέτερο ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ένα απλό χαρτί ή κέρμα, μα ενσωματώνει δυναμικές, διαρθρωτικά χαρακτηριστικά και προοπτικές της οικονομίας ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ.
ΕΝΑ «ΚΑΛΟ» ΝΟΜΙΣΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΑΓΚΑΙΩΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ «ΚΑΛΟ» ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.
Δυστυχώς, δυστυχέστατα, το πρόβλημα με το ευρώ, βρίσκεται στο ότι το νόμισμα τούτο καθιερώθηκε με βάση τα στάνταρντς των αναπτυγμένων οικονομιών του ευρωπαϊκού Βορρά, (διάβαζε : ΚΥΡΙΩΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑ), και με την ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΚΑΙ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ υπόθεση ότι οι λοιπές οικονομίες, θα όφειλαν να τσακιστούν να γίνουν ως προς την οικονομία τους… Γερμανία!
Και αντί ΣΗΜΕΡΑ, με αφορμή τη κρίση, να αφαιρέσουν αυτούς τους δογματισμούς από τη νομισματική τους πολιτική, αντίθετα τους ενισχύουν, ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ, ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΥΤΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.
Δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες που θα κουράσουν, και ίσως για τον μέσο αναγνώστη να μην έχουν σημασία, ούτε θα επαναλάβω τα επιχειρήματα που ήδη έχω αναπτύξει σε άλλα άρθρα μου για το ίδιο θέμα στο παρελθόν.
Θα μείνω στο γενικό περίγραμμα των ισχυρισμών μου.
Ισχυρίζομαι, ΠΑΓΙΩΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ, ότι «καλό» νόμισμα για την ελληνική οικονομία, ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, είναι το νόμισμα που της παρέχει τα περισσότερα στρατηγικά και τακτικά πλεονεκτήματα, για να αντιμετωπίσει ΚΑΤ΄ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ, είναι δε αυτό, Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑΧΕΙΑ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, πράγμα που θα μου επιτρέψει να αντιμετωπίσω τα ΕΠΟΜΕΝΑ ΔΥΟ ΚΡΙΣΙΜΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ, δηλαδή το έλλειμμα και το χρέος.
Η δική μου φιλοσοφία είναι πως όταν τα τρία αυτά προβλήματα (ανάκαμψη, έλλειμμα, χρέος), έχουν διάσταση ΥΠΕΡΜΕΓΕΘΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΖΙΟΥ, δεν μπορείς να τα κρατάς κάτω από την ίδια μασχάλη, ως εάν είχαν το μέγεθος ενός λεμονιού.
Η σημασία ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗΣ ΠΟΙΟ ΑΠ’ ΟΛΑ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ, είναι κρίσιμης σημασίας, στη συζήτηση που εδώ μας απασχολεί.
Για παράδειγμα, αν η προτεραιότητα ΔΕΝ ήταν η παραπάνω μα Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ, δηλαδή, πρώτα να εξυπηρετηθεί το χρέος, έπειτα το έλλειμμα και τέλος η ύφεση, ΠΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΡΙΝΕΙ Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, τότε κάθε συζήτηση για το ζήτημα της σημασίας του νομίσματος, γίνεται περί όνου σκιάς.
Το ευρώ μια χαρά εξυπηρετεί, ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΘΑ «ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΑΜΕ» ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.
Με βάση την παραπάνω αρχή έχω τοποθετηθεί, πριν ένα χρόνο περίπου, στο ζήτημα της επιλογής του νομίσματος, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΛΥΣΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΡΗΤΡΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΟΤΑΝ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΛΤΙΚΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, διότι διαφορετικά όλη η συζήτηση για το νόμισμα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΔΙΟΤΙ, ΤΟΤΕ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΥΡΩ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΟΛΑΡΙΟ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΓΙΕΝ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΡΑΧΜΗ, ΘΑ ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ : ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!
Συνεπώς, για να κλείσω, θα ήθελα πολύ να έβλεπα ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ προσέγγιση που θα λαμβάνει υπ’ όψη της όλα τα δεδομένα, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ, μια μελέτη ας πούμε τύπου SWOT ANALYSIS, όπου, θα αναλύονται ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟΨΕΩΝ όλες οι διαφαινόμενες ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ, ΑΠΕΙΛΕΣ, ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΕΣ που η κάθε άποψη υποστηρίζει, και όχι με μια λέξη, δογματικά, να απορρίπτει η μία τις θέσεις της άλλης.
Και βεβαίως, από μια τέτοια σε βάθος προσέγγιση, θα ήμουν ο πρώτος που θα αποδεχόμουν τις λάθος εκτιμήσεις μου, αν αυτό προέκυπτε από μια τέτοια μελέτη, διότι, το τελευταίο πράγμα που έχω ονειρευτεί να κάνω ως καριέρα, είναι αυτή του προφήτη ή της αυθεντίας!
Η ενοχοποίηση κάθε συζήτησης εξόδου απ’ το ευρώ, αποτελεί μια επιστημονικά απαράδεκτη και πολιτικά εγκληματική στάση.
Αντί το Κράτος, η κυβέρνηση, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, θα έπρεπε να εκθειάζει ως επιστημονικά επιβεβλημένο, πολιτικά συνεπές και εθνικά ωφέλιμο, η χώρα να έχει έτοιμα εναλλακτικά ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ σενάρια για τη περίπτωση που επέλθουν ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ απευκταίες εξελίξεις ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΞΩΓΕΝΩΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ, όπως π.χ. μια έξοδος από το ευρώ, προσωρινή ή μη, αντίθετα, θεωρεί σκόπιμο να μη μελετά καν το θέμα, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, λες και όσες επιχειρήσεις εκπονούν επιχειρησιακά ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ πλάνα για ΕΝΔΕΧΟΜΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ που ούτε τις θέλουν ούτε και τις θεωρούν πιθανές, το κάνουν διότι ενεργούν εναντίον των συμφερόντων τους!
Κι όμως : ένα στρατηγικό σχέδιο, ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, εξ ορισμού, θα περιλάμβανε κι ένα κεφάλαιο, ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΟΥΝ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΕΣ, κι αυτό ΑΠΛΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ!
Όμως, μέχρι στιγμής, ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΦΑΙΡΙΚΑ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ.
Βλέπω μονάχα «ΠΡΟΦΗΤΕΣ» ΚΑΙ «ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ», που στηριζόμενοι στις διαφημιζόμενες προφητικές ή ιδιοφυείς ικανότητές τους, με ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ απορρίπτουν ή ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ αποδέχονται.
Αλλά, τα οικονομικά, και τα νομισματικά επίσης θέματα, δεν αποτελούν θρησκεία με δόγματα χαραγμένα σε ιερές πέτρες κάποιας σχολής σκέψης, που κάποια μεταφυσική οντότητα χάραξε πάνω σ΄ αυτές τις εντολές της. Οι οικονομικές δοξασίες, καθιερώνονταν σ’ όλες τις εποχές και καταρρίπτονταν επίσης το ίδιο εύκολα ή δύσκολα, και πάντα είχαν πιστούς οπαδούς, αλλά και πιστούς πολέμιους, οι δε πολέμιοι συχνά δεν ήταν παρά προηγούμενοι οπαδοί.
Η συμβατική σοφία είναι αμφίβολο αν έχει, αν είχε πάντα περισσότερους οπαδούς από τη συμβατική ανοησία.
Όμως, ζητώ κάτι παραπάνω ΑΠΟ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΥΣ.