Γράφει ο Ιάκωβος ΠοθητόςΥπάρχει έστω ένας λογικός άνθρωπος που θα πήγαινε να αναζητήσει την σωτηρία του σε εκείνους που τον κατέστρεψαν;
Υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που θα έδινε τις οικονομίες του, την περιουσία του, να τις διαχειριστεί κάποιος που χρεοκόπησε μια χώρα, που το μόνο που έκανε όταν διαχειριζότανε τα οικονομικά της, ήταν να λαμβάνει υπέρογκα δάνεια τα οποία κατασπαταλούσε αλόγιστα, προς όφελος κάποιων συμφερόντων (τράπεζες, εργολάβοι, βιομήχανοι κ.α.) κι όχι προς όφελος των μετόχων της εταιρείας (πολίτες της χώρας);
Πιστεύω πως παγκοσμίως αν ψάξουμε, ίσως βρούμε έναν ή δύο αφελείς ή καλόπιστους αν
θέλετε.
Αν όμως ψάξουμε στην Ελλάδα θα ανακαλύψουμε εκατομμύρια ανθρώπους που εμπιστεύθηκαν στις τελευταίες εκλογές τις τύχες τους, τις περιουσίες τους, το ψωμί τους, σε εκείνους που όχι μόνο τους κατέστρεψαν οικονομικά, όχι μόνο τους εξαθλίωσαν αλλά και τους οδηγούν σκλάβους στο μεγάλο εργοτάξιο της ξένης άρχουσας τάξης.
Η μόνη αντίδραση που παρατηρείται είναι η διαμαρτυρία εργατικών φορέων, συνδικάτων, που ζητούν «όχι μέτρα» σε βάρος τους.
Αντιδρούν οι ταξιτζήδες κι οι φορτηγατζήδες για το άνοιγμα των επαγγελμάτων.
Απεργούν οι φαρμακοποιοί γιατί είναι απλήρωτοι.
Απεργούν τα Σώματα Ασφαλείας γιατί τους μειώνουν τον μισθό.
Απεργούν οι Δημόσιοι υπάλληλοι γιατί μειώνεται ο μισθός τους.
Απεργούν οι συνταξιούχοι γιατί μειώνεται η σύνταξή τους.
Ο ιδιωτικός τομέας απουσιάζει είτε γιατί φοβάται να φωνάξει είτε γιατί συμμετέχει στις διάφορες διαμαρτυρίες απρόσωπα.
Όλοι οι πιο πάνω είναι η κοινωνία μας. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, φίλοι, συμπολίτες.
Φαντάζεστε όλοι αυτοί, μια γροθιά, από την πρώτη ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου μας οδήγησε στην καταστροφή, στρεφόντουσαν εναντίον όχι του ΠΑΣΟΚ, αλλά εναντίον του πολιτικού συστήματος;
Θυμάστε τι έλεγε προεκλογικά το 2007 ο Κώστας Καραμανλής; Επεσήμαινε τα μεγάλα προβλήματα και τόνιζε την ανάγκη, η χώρα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Γιατί δεν έγιναν;
Μεταρρυθμίσεις υποσχέθηκε κι ο Γιώργος Παπανδρέου για να φύγουμε από την κρίση. Γιατί δεν έγιναν;
Μεταρρυθμίσεις υποσχέθηκε ο Αντώνης Σαμαράς μαζί με τους συγκυβερνήτες Βενιζέλο και Κουβέλη. Γιατί δεν γίνονται;
Το μόνο που κάνουν όλοι οι πολιτικοί, είναι να μειώνουν συνεχώς τους μισθούς και τις συντάξεις, να βάζουν χαράτσια στους ανυπεράσπιστους πολίτες και να ευνοούν σκανδαλωδώς τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές.
Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα για να δείτε πως «δουλεύουν» τους πολίτες οι απαράδεκτοι κι απάνθρωποι πολιτικοί μας.
Τις τελευταίες ημέρες πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και παρατρεχάμενοι μας λένε ότι, η τρόικα ζητάει από την κυβέρνηση 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Η τρόικα λέει πως πρέπει να βρεθούν αυτά τα χρήματα από περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και οι τρεις συγκυβερνώντες μαζί με τον υπουργό Οικονομικών που υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται, λένε πως θα τα βρουν από την φορολογία. Δηλαδή, από τους φορολογούμενους πολίτες!
Και γιατί ο πολύ σπουδαίος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, με τον πολυ-λαλίστατο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο και τον πολύ καλό άνθρωπο αρχηγό της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη, δεν λένε στην τρόικα, να πάρει τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ από την Siemens που αποδεδειγμένα μας οφείλει; Γιατί η κυβέρνηση ήταν έτοιμη να χαρίσει τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ στην Siemens, μετά την απαίτηση της Μέρκελ, αυτής της τόσο καλής κυρίας που στεναχωριέται για τα όσα τραβάμε εμείς οι δύστυχοι Έλληνες και δεν χτύπησε το χέρι στο τραπέζι ζητώντας οι ξένοι να σέβονται την Ελλάδα και να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους όπως απαιτούν να είμαστε εμείς;
Δουλευόμαστε μεταξύ μας…
Φαίνεται πως μας αρέσει το δούλεμα, πως είμαστε κι ολίγον μαζόχες. Αλλιώς δεν εξηγείται το γιατί ακόμα οι Έλληνες αφήνουν αυτούς που τους λήστεψαν, αυτούς που τους κατέστρεψαν, να διαχειρίζονται τις τύχες των.
Αν οι Έλληνες θέλουν πράγματι να διαβούν τον δύσκολο ομολογουμένως δρόμο της αλλαγής, θα πρέπει όχι απλά να διώξουν το πολιτικό σύστημα από την εξουσία αλλά να το πετάξουν, να το εξοβελίσουν.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ξαναμπεί η Ελλάδα στον σωστό δρόμο και κανένα απολύτως κίνδυνο δεν διατρέχει από τυχόν χούντες και τανκς.
Οι στρατιωτικοί μας και οι αστυνομικοί έχουν ευτυχώς άλλες νοοτροπίες, άλλες αξίες από εκείνες των συνταγματαρχών του 1967.
Επίσης υπάρχουν κι άνθρωποι αξιόλογοι που μπορούν να αποτελέσουν την εγγύηση για την μετάβαση σε ένα πραγματικά δημοκρατικό πολίτευμα, κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους που υπηρετούν με συνέπεια την δικαιοσύνη.
Επιτέλους, πρέπει να εμπιστευτούμε εκείνους που έχουν βγει μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας μας, έχουν τις ίδιες αγωνίες κι όνειρα με μας, αλλά έχουν και ήθος και ικανότητες.
Το πολιτικό μας σύστημα όχι απλά νοσεί, είναι σάπιο. Και σαν σάπιο πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια για να μη μολύνει και το υπόλοιπο σώμα της κοινωνίας μας…