Για τη πλέμπα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: «Σκάσε και δούλευε». Πάνω κάτω όπως και πριν, με κάποιες περικοπές στη Σαββατιάτικη έξοδο (αντί για ταβέρνα σουβλατζίδικο κλπ)
Για τους μεγαλοκαρχαρίες τα πράγματα είναι επίσης ξεκάθαρα: «Άμα είσαι και λεφτάς, με την αράδα σου θα πας». Πάνω κάτω όπως και πριν, με κάποιες περικοπές στη μάσα και τη μίζα.
Για τους ενδιάμεσους το πράγμα περιπλέκεται, καθότι ο τρόπος ζωής τους δεν προβλέπεται στο σημερινό μπίζινες – πλαν του καπιταλισμού για τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή.
Οπότε υπάρχουν δύο επιλογές. Ή πάνε στο χωριό και πιάνουμε τα αμπελοφάσουλα, ή επιστρέφουνε στη πλέμπα που ήτανε στην προ Σημιτικού θαύματος εποχή, ή μπαρκάρουνε στο άγνωστο με βάρκα την ανάγκη διατήρησης της καταναλωτικής τους ευμάρειας. Οι επιλογές δύο: Στη Δύση, στη νέα γερμανική Ευρώπη, όχι πια ως στέλεχος πολυεθνικής αλλά ως γκασταρμπάιτερ (έχει ο καιρός γυρίσματα), ή στην Ανατολή, στο νέο μπαμπά που προθυμοποιείται να αντικαταστήσει το ελληνικό κράτος-μπαμπά και την Ευρωπαϊκή Ένωση-μπαμπά, τώρα που ζορίσανε τα πράγματα. Στην τελική, για όσους δεν έχουν και πολλές αναστολές ή τύψεις, υπάρχει και το αθάνατο αμέρικαν ντρημ…
Πηγή: ξύλα πέτρες