Ασταμάτητος ο κατήφορος
Παρακολουθώ με έκπληξη τις δηλώσεις του Γ. Ραγκούση.
Κατανοώ τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται.
Κατανοώ την αγωνιώδη προσπάθεια να απαλλαγεί από τις ευθύνες που χαρακτηρίζουν την κομματική του διαδρομή αλλά και την κυβερνητική του θητεία.
Κατανοώ την προσπάθειά του να αποσείσει από επάνω του τις ευθύνες για δυόμιση χρόνια κυβερνητικής πολιτικής που οδήγησε τη χώρα στο απόλυτο τέλμα.
Κατανοώ ότι σαν ενεργός παράγοντας της Κυβέρνησης που έφερε τη χώρα στο μνημόνιο και το ΔΝΤ, που κατέστρεψε κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών και που οδήγησε την παράταξη στην ανυποληψία θα έχει τύψεις.
Δεν μπορώ όμως παρά να οργιστώ όταν διαβάζω δηλώσεις του τύπου:
«…έχει επέλθει το τέλος του πολιτικού συστήματος όπως εξελίχθηκε από το 1974 έως σήμερα.» ή «Προσωπικά δεν πρόκειται να συμπορευτώ με κανέναν που πρωταγωνίστησε στη σκοτεινή πλευρά της μεταπολίτευσης, όπως αναγκάστηκα να κάνω στις κυβερνήσεις που συμμετείχα.»
Ο κ. Ραγκούσης οφείλει να κατανοήσει κάτι πάρα πολύ απλό:
Κατάφερε να είναι όχι απλά παράγοντας της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, αλλά κεντρικός υπεύθυνος για πολλές από τις καταστροφικές πολιτικές που ασκήθηκαν τελευταία.
Εκτός και αν δε χρημάτισε σε γραφείο Επιτρόπου στις Βρυξέλλες, δεν συμμετείχε στα όργανα της Νεολαίας, δεν ζήτησε στήριξη από το ΠΑΣΟΚ για να εκλεγεί Δήμαρχος, δεν επιλέχθηκε για εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ, δεν διορίστηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας δύο φορές, δεν συμμετείχε στις τελευταίες Κυβερνήσεις, δεν θήτευσε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ!
Εκτός και όλα αυτά έγιναν με το ζόρι όπως λέει. Εκτός και αν αναγκάστηκε να συνεργαστεί με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο κυβερνητικό σχήμα.
Τελικά μετά από τόσα χρόνια στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να ομολογήσω ότι τώρα καταλαβαίνω πόσο απάνθρωπο κόμμα είναι. Τόσο πολύ, που βασανίζει στελέχη του για να αναλάβουν κυβερνητικές θέσεις. Τόσο πολύ που με το ζόρι βάζει εκπροσώπους τύπου και γραμματείς.
Το σίγουρο είναι ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πόσο ελαστικές είναι οι συνειδήσεις όσων ευνοήθηκαν, προβλήθηκαν και εκμεταλλεύτηκαν προεδρικά περιβάλλοντα για να εμφανίζονται σήμερα ως αποτελέσματα πολιτικής παρθενογένεσης.
Κρίμα …ή καλύτερα ντροπή!
Δε φταίει αυτός.. Τόσος ήταν!