Πριν από δυο ημέρες, όλοι μας διαβάσαμε ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ προσπάθησε να υποδείξει στον κ. Σαμαρά τι να κάνει. Ξεπετάγονται όλοι τους σιγά σιγά. Σαν τον πρόεδρο του χρηματιστηρίου αν θυμάμαι καλά, ο οποίος προσφάτως δήλωσε ξεδιάντροπα ότι σε όσες χώρες επενέβη το ΔΝΤ, παρατηρήθηκε κατακόρυφη άνοδος των χρηματιστηρίων τους. Επειδή η προδοσία δεν λέει να λιγοστέψει, αλλά έχει λιγοστέψει επικίνδυνα η υπομονή μας, και αυτό επιμένουν μερικοί να μην το αντιλαμβάνονται, συνιστώ στον – λαλίστατο κατά τα άλλα πρόεδρο του ΣΕΒ – να μελετήσει το μικρό κείμενο που ακολουθεί.
Το κείμενο είναι άσχετο με τον κύριο Αντώνη Σαμαρά αλλά είναι σχετικό με τον ΣΕΒ και την “βαριά” βιομηχανία. Το κείμενο είναι απόσπασμα από ανέκδοτο βιβλίο του Παναγιώτη Τραϊανού και γράφτηκε πριν, περίπου, 2 χρόνια. Το αν είναι επίκαιρο ή όχι, θα το διαπιστώσετε μόνοι σας.
Εδώ χρήσιμο είναι να πούμε κάτι και για την “γαλακτοεποχή” που ζούμε. Ακούμε για βιομηχάνους γάλακτος και προέδρους Ελλήνων βιομηχάνων και δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει πραγματικά. Θα νομίσει κάποιος ότι ως κράτος έχουμε βιομηχανία και δεν το γνωρίζουμε. Θα νομίσουμε ότι έχουμε ανταγωνιστική βιομηχανία, που επιβιώνει στις δύσκολες συνθήκες και θα πρέπει να τη θαυμάσουμε. Αυτό το οποίο συμβαίνει είναι το εξής: Αυτοί όλοι οι βιομήχανοι είναι “ψευδοβιομήχανοι” της μεταποίησης. Το κέρδος τους προέρχεται από εμπορική δραστηριότητα και όχι από την τεχνογνωσία τους, όπως συμβαίνει με την πραγματική βιομηχανία.
Η βιομηχανία είναι η ανώτατη δραστηριότητα στην οικονομική λειτουργία και ο μεγαλύτερος καταλύτης στην αντίστοιχη κοινωνική λειτουργία. Είναι αυτή η οποία δημιουργεί εξελίξεις κι εκμεταλλεύεται εξελίξεις, για να ξαναδημιουργήσει νέες. Είναι αυτή η οποία δημιουργεί κεφάλαιο τεχνογνωσίας, το οποίο θ’ αποτελέσει βάση για να δημιουργηθεί καινούργιο.
Τι αποτελεί το βιομηχανικό αντικείμενο και πώς ξεχωρίζουμε μια βιομηχανία από μια εμπορική “αποθήκη”, που μοιάζει με τέτοια; Η βιομηχανική δραστηριότητα είναι αυτή η οποία “μεταμορφώνει” την πρώτη ύλη σε ένα προϊόν παντελώς άσχετο μ’ αυτήν. Η βιομηχανική δραστηριότητα είναι αυτή που μετατρέπει τον βιομήχανο σε παραγωγό ενός νέου προϊόντος, το οποίο δεν έχει σχέση με την παραγωγή του προμηθευτή του και βέβαια δεν απευθύνεται στην ίδια αγορά.
Βιομηχανία, δηλαδή, είναι η παραγωγική δραστηριότητα, που παράγει προϊόντα τα οποία δεν υπάρχουν στη φύση και απαιτούν γνώση για τη δημιουργία τους. Είναι αυτή η οποία βάζει τεράστια τεχνογνωσία και χρήμα για να κάνει το “θαύμα” της μεταμόρφωσης της πρώτης ύλης και η οποία είναι ασήμαντη μπροστά στο τελικό προϊόν. Το προϊόν που φτάνει στην αγορά με τεράστια προστιθέμενη αξία, η οποία αποτυπώνει το κόστος του “θαύματος”.
Βιομηχανία λοιπόν είναι να μεταμορφώσεις το “χώμα” σε ηλεκτρική ενέργεια. Βιομηχανία είναι να μεταμορφώσεις τη σιλικόνη σε επεξεργαστή ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το μέταλλο σε αυτοκίνητο. Τον χυμό ενός δένδρου σε ελαστικό αυτοκινήτου. Την άμμο σε οπτική ίνα. Αυτά όλα είναι βιομηχανικές δραστηριότητες. Είναι οι δραστηριότητες που μας “σπρώχνουν” στο μέλλον. Είναι οι δραστηριότητες που μας ξεχωρίζουν από τους πρωτόγονους.
Οι γαλατάδες δεν είναι βιομήχανοι. Είναι έμποροι. Γιατί; Γιατί δεν κάνουν κανένα “θαύμα”. Γάλα παίρνουν ως πρώτη ύλη και γάλα προσφέρουν ως προϊόν. Μάλιστα το προϊόν τους είναι σε χειρότερη ποιότητα από το γάλα το οποίο παίρνουν ως πρώτη ύλη. Το γεγονός ότι έχουν κάποιες βιομηχανικού τύπου εγκαταστάσεις δεν τους καθιστά βιομηχάνους. Όπως δεν είναι βιομήχανος ένας έμπορος γαλατάς που μοιράζει το γάλα στις γειτονιές, έτσι δεν είναι κι αυτοί. Όπως η κατσαρόλα που το βράζει σπίτι του δεν τον καθιστά βιομήχανο, έτσι δεν είναι βιομήχανοι και οι συνάδερφοί του με τις “μεγακατσαρόλες” που τους αντιστοιχούν στην κλίμακα όπου δραστηριοποιούνται.
Αν δηλαδή αναζητούμε σ’ αυτήν την δραστηριότητα το βιομηχανικό κεφάλαιο, θα φτάσουμε στο εξής παράδοξο συμπέρασμα. Βιομήχανος είναι ο κτηνοτρόφος. Γιατί; Γιατί αυτός έχει το “εργοστάσιο” και αυτό είναι η αγελάδα. Η αγελάδα κάνει το βιομηχανικό “θαύμα”. Η αγελάδα παίρνει μια πρώτη ύλη και αφού την “επεξεργαστεί”, παράγει ένα προϊόν, το οποίο δεν έχει σχέση μ’ αυτό που πήρε. Η αγελάδα παίρνει το πράσινο χόρτο και το μετατρέπει σε άσπρο γάλα.
Άρα όλοι αυτοί οι οποίοι εμφανίζονται σήμερα σαν βιομήχανοι είναι απατεώνες έμποροι, που παριστάνουν τους βιομηχάνους. Γιατί τους λέμε απατεώνες; Για τον εξής απλό λόγο. Επωφελούνται από την εύνοια που πρέπει να τυγχάνει η βιομηχανία. Οι λαοί, γνωρίζοντας τα καλά της βιομηχανίας, επιθυμούν να την στηρίζουν με όλους τους τρόπους. Ακόμα και με κρατικές επιδοτήσεις. Η βιομηχανία είναι για έναν λαό “επένδυση”. Βάζεις χρήματα και περιμένεις αυτή να αποδώσει τόσο σε νέα χρήματα όσο και σε νέες θέσεις εργασίας.
Αυτό την καθιστά “καταλύτη” των κοινωνικών εξελίξεων. Η βιομηχανία είναι αυτή η οποία έβγαλε την ανθρωπότητα από τον Μεσαίωνα και όχι οι φιλόσοφοι. Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία ακόμα και στα καλύτερά της δεν κατόρθωσε να δώσει λύσεις. Η βιομηχανία πήρε τους δουλοπάροικους και τους έκανε εργάτες. Αυτή πήρε πεινασμένους δούλους και τους έκανε έμμισθους εργαζόμενους. Αυτή τους έδωσε άδειες, συντάξεις και ελεύθερο χρόνο. Αυτή τους εξασφάλισε υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση για τα παιδιά τους.
Όλα τα άλλα ήταν θέμα χρόνου να συμβούν και όχι φιλοσοφίας. Ήταν θέμα χρόνου να γίνει μια καλή διαπραγμάτευση μεταξύ των βασικών παραγόντων της. Από τη στιγμή που η βιομηχανία είχε συμφέρον από τους εργάτες, ήταν θέμα χρόνου να μεριμνήσει για την καλή τους ψυχική και σωματική υγεία. Ήταν θέμα χρόνου να μοιραστεί τα κέρδη μαζί τους, εφόσον μπορούσε να εκβιαστεί. Ο βιομήχανος είναι εξαρτώμενος από τον εργάτη και άρα μπορεί να πιεστεί.
Οι έμποροι τι σχέση έχουν μ’ αυτήν τη δραστηριότητα; Πάντα υπήρχαν και δεν αποτέλεσαν ποτέ καταλύτη κοινωνικών εξελίξεων. Στον Μεσαίωνα δεν υπήρχαν βιομήχανοι και αυτό ήταν το καθοριστικό στοιχείο, που έδινε τα χαρακτηριστικά στην εποχή. Στον Μεσαίωνα υπήρχαν έμποροι, οι οποίοι ήταν ακριβώς ίδιοι με τους σημερινούς.
Οι έμποροι, λοιπόν, εκτός από κλτσιές σπάνια δικαιούνται κάτι διαφορετικό. Γιατί είναι παράσιτα, που στέκονται ανάμεσα στους παραγωγούς και στους καταναλωτές. Στην καλύτερη περίπτωση το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συσκευάσουν αυτά τα οποία αγοράζουν, για να τα πουλήσουν ακόμα ακριβότερα. Αν είναι σε θέση από μόνοι τους, δεν διστάζουν να κλείσουν δεκάδες βιομηχανίες και να γίνουν αίτιο χιλιάδων απολύσεων.
Γιατί αναφερόμαστε σ’ αυτά; Γιατί οι αστοί έχουν αλώσει τα πάντα. Εκτός του ότι έχουν αναλάβει αυθαίρετα την ιδιότητα του επαγγελματία “εργατοπατέρα”, έχουν αλώσει ακόμα και τα “όργανα” της πιο ισχυρής κοινωνικής τάξης, που είναι η κεφαλαιοκρατία. Αυτό είναι τραγικό, γιατί κατόρθωσαν και “καπέλωσαν” το σύνολο των παραγόντων της παραγωγής.
Μέχρι τώρα δηλαδή τους ανεχόμασταν να ζουν πλούσια, παριστάνοντας τους επαγγελματίες προστάτες των φτωχών εργατών. Γιατί λέμε παριστάνοντας; Γιατί ισχύει αυτό το οποίο περιγράψαμε πιο πάνω. Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η βιομηχανία, ήταν θέμα χρόνου να καταλήξουμε σε μια δίκαιη διαπραγμάτευση μεταξύ των παραγόντων της. Αυτό δεν το δέχονται οι αστοί, που θέλουν να πιστώνονται τις διαπραγματεύσεις. Με βάση τη λογική τους, τον μισθό του Έλληνα εργάτη δεν του τον έδινε η πολυτιμότητά του στην παραγωγή, αλλά η “εξυπνάδα” της αστικής “συμμορίας” οργάνων τύπου ΓΣΕΕ.
Αυτό βλέπαμε μέχρι τώρα και το ανεχόμασταν. Οι εργάτες ήταν αμόρφωτοι και εύκολα έπεφταν θύματα των αστών. Σήμερα βλέπουμε ακόμα χειρότερα πράγματα. Βλέπουμε τους αστούς να “δουλεύουν” και τους ίδιους τους βιομηχάνους. Αυτούς που σπούδασαν στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Βλέπουμε έναν έμπορο γαλατά να παριστάνει τον πρόεδρο των Ελλήνων βιομηχάνων. Δεν δικαιούται ένας γαλατάς να παριστάνει τον πρόεδρο των Ελλήνων βιομηχάνων. Αυτό κι αν είναι από τα “άγραφα”.
Δεν δικαιούται ένας γαλατάς να είναι πρόεδρος των Ελλήνων βιομηχάνων, γιατί δεν είναι βιομήχανος. Δεν δικαιούται, γιατί από τη θέση του δεν θα υπηρετήσει τα συμφέροντα της βιομηχανίας, αλλά αυτά του εμπορίου. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Δεν δικαιούνται οι έμποροι να αντιπροσωπεύουν τους βιομηχάνους, γιατί δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες μ’ αυτούς.
Δεν είναι οι έμποροι παραγωγοί, ενώ οι βιομήχανοι είναι οι κορυφαίοι των παραγωγών. Τους εμπόρους τι τους ενδιαφέρει; Να στριμώχνουν τους παραγωγούς και να κερδοσκοπούν εις βάρος των καταναλωτών. Τι κάνει ο γαλατάς της Δέλτα; Αυτό δεν κάνει;
Ο βιομήχανος φοβάται για παράδειγμα μήπως κάποια νέα επινόηση θα κάνει τη δική του επινόηση ξεπερασμένη και άρα θα τον βγάλει από την αγορά. Κατασκευάζει “κάρα” και φοβάται το κεφάλαιο αυτών που κατασκευάζουν αυτοκίνητα. Φοβάται τις προηγμένες χώρες με τις αντίστοιχες τεχνολογίες, που θα τον καταστρέψουν και θ’ αφήσουν στην ανεργία τους εργάτες του. Άρα τι ζητά πρωτίστως από το κράτος; Τι ζητά από τον λαό που επενδύει πάνω του; Προστασία και ενίσχυση. Προστασία, για να μην μπαίνουν μέσα στην αγορά άλλοι βιομήχανοι, είτε με πιο προηγμένη τεχνογνωσία είτε με πιο φτηνό κοστολόγιο. Ενίσχυση για ν’ αναπτυχθεί και να προσφέρει πιο ποιοτικά προϊόντα και πιο πολλές θέσεις εργασίας.
Ο γαλατάς τι φοβάται; Φοβάται μήπως εφευρεθεί καμιά καινούργια αγελάδα με πιο προηγμένο γάλα; Φοβάται μια καινούργια αγελάδα, που θα βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα αυτού που τη διαθέτει; Φοβάται τις προηγμένες χώρες, επειδή διαθέτουν “προηγμένες” αγελάδες, οι οποίες παράγουν απευθείας σοκολατούχο γάλα, το παστεριώνουν και το συσκευάζουν αυτόματα, βγάζοντας από την αγορά αυτούς που πληρώνουν εργάτες για να τα κάνουν όλα αυτά;
Ένα κράτος, όσο προηγμένο κι αν είναι, δεν διαφέρει στην παραγωγή γάλακτος από ένα καθυστερημένο. Αγελάδες αρμέγουν τόσο οι προηγμένοι όσο και οι καθυστερημένοι. Από εκεί και πέρα η προστιθέμενη αξία που μπαίνει στο προϊόν μέχρι αυτό να φτάσει στην αγορά είναι τόσο μικρή, που δεν επηρεάζει την τελική του τιμή. Η κερδοσκοπία επηρεάζει την τελική τιμή του προϊόντος και όχι ο εργάτης, που απλά προσέχει την “κατσαρόλα”.
Η κερδοσκοπία φτάνει το γάλα σε επίπεδα πάνω από ένα ευρώ το λίτρο, τη στιγμή που αυτό φεύγει από τους φουκαράδες παραγωγούς σε τιμή ίσα με ένα λίτρο νερό. Κατά μέσο όρο οι παραγωγοί στην Ελλάδα εισπράττουν 0,33 ευρώ το λίτρο, για να το πληρώσουν οι καταναλωτές 1,2 ευρώ. Οι ενδιάμεσοι, χωρίς να κουνήσουν το δακτυλάκι τους, βγάζουν τα τριπλάσια από τους παραγωγούς. Αυτό είναι κερδοσκοπία και το πληρώνουμε όλοι μας. Από τους πιο ισχυρούς παραγωγούς μέχρι τον τελευταίο καταναλωτή.
Ο ξένος ανταγωνισμός δεν μπορεί να τους απειλήσει όλους αυτούς, γιατί απλούστατα δεν μπορεί να μπει στην αγορά τους. Η φύση του προϊόντος δεν επιτρέπει τη μεταφορά του σε μεγάλες αποστάσεις, γιατί ο χρόνος είναι εχθρός του “φρέσκου”. Εκ των δεδομένων δηλαδή ο ανταγωνισμός πρέπει να μπει μέσα στη χώρα ως παραγωγός και όχι μέσω εμπόρων-αντιπροσώπων, όπως συμβαίνει με τους πραγματικούς βιομηχάνους.
Πώς θα μπει λοιπόν ο ανταγωνισμός μέσα στη χώρα, όταν τα συμβόλαια των κτηνοτρόφων τα έχουν οι τοπικοί έμποροι; Πού θα βρει γάλα να κάνει “παιχνίδι”; Πώς θα ανταγωνιστεί αντιπάλους, οι οποίοι λειτουργούν έχοντας αποσβέσει τις επενδύσεις τους; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εξαγοράσει κάποιον από τους υπάρχοντες και απλά να “κληρονομήσει” το μερίδιο του στην αγορά και βέβαια τα συμβόλαιά του με τους κτηνοτρόφους. Δεν θα “κληρονομήσει” ούτε πατέντες ούτε τεχνογνωσίες. Από την εποχή του λίθου έβραζε ο άνθρωπος το γάλα και έφτιαχνε γιαούρτι.
Βλέπουμε δηλαδή ότι όλοι αυτοί οι γαλατάδες δεν έχουν πρόβλημα με την ανοικτή αγορά, γιατί απλούστατα οι ανταγωνιστές τους δεν μπορούν να κάνουν χρήση της. Επιβιώνουν εύκολα και από εκεί και πέρα ως έμποροι αναπτύσσουν σχέσεις με την εξουσία απλά και μόνο για να κερδοσκοπούν. Εδώ βέβαια βρίσκεται και το κύριο πρόβλημα και γι’ αυτό τους θεωρούμε απατεώνες. Τους θεωρούμε τέτοιους, γιατί, παρ’ όλο που είναι “λάτρεις” της ελεύθερης οικονομίας, αναπτύσσονται και κερδοσκοπούν με τις “πλάτες” του ΚΡΑΤΟΥΣ.
Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί απλούστατα υπάρχει απάτη. Απαγορεύεται εμπορικές επιχειρήσεις να μπαίνουν σε αναπτυξιακά προγράμματα και να λαμβάνουν επιδοτήσεις. Επιδοτήσεις δικαιούνται μόνον οι παραγωγοί. Επιδοτήσεις δικαιολογούνται μόνον για να καλυφθεί η έλλειψη σε ένα προϊόν. Επιδότηση δικαιούται ένας παραγωγός για ν’ ανοίξει ένα εργοστάσιο. Δικαιούται ο κτηνοτρόφος, για ν’ αγοράσει ζώα και να καλύψει την ανάγκη της αγοράς.
Ο έμπορος δεν δικαιούται τίποτε. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει λόγος. Από τη στιγμή που η αγορά έχει ανάγκη ένα προϊόν και ταυτόχρονα υπάρχουν παραγωγοί, θα βρεθεί τρόπος να γίνει η “επαφή” τους. Στην αγορά γάλακτος για παράδειγμα υπάρχουν αυτά τα δεδομένα. Υπάρχει η αγορά, που έχει ανάγκη το γάλα και υπάρχουν παραγωγοί. Είτε με χιλιάδες γαλατάδες είτε με ελάχιστους, θα γίνει η “επαφή” μεταξύ τους. Γιατί το κράτος να βοηθήσει κάποιους εμπόρους να γίνουν μεγαλέμποροι; Γιατί με χρήματα του λαού να γίνουν τα “καρτέλ”; Ο κάθε έμπορος με τα δικά του χρήματα ν’ αναπτυχθεί.
Θεωρούμε δηλαδή εντελώς παράνομη την ένταξη των γαλατάδων στα αναπτυξιακά προγράμματα. Θεωρούμε εντελώς παράνομη την είσοδο αυτών των επιχειρήσεων στο χρηματιστήριο. Άρα ποιος τους έφτιαξε αυτούς τους αστούς μεγιστάνες; Το ΚΡΑΤΟΣ. Με τις “πλάτες” του ΚΡΑΤΟΥΣ και εντελώς παράνομα έγιναν αυτοί όλοι ισχυροί παράγοντες της οικονομίας. Με τις πλάτες του ΚΡΑΤΟΥΣ έγιναν οι κατσαρόλες τους “βιομηχανικές εγκαταστάσεις”.
Η αθλιότητα του ΚΡΑΤΟΥΣ γι’ αυτούς του σοβιετικού τύπου μεγιστάνες δεν σταματά εκεί. Το ΚΡΑΤΟΣ όχι μόνον συνέβαλε στην ανάπτυξή τους, αλλά ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που τους επιτρέπει την αισχροκέρδεια. Πώς συνέβη αυτό; Όλοι αυτοί οι “λάτρεις” της ελεύθερης οικονομίας με τις “πλάτες” του ΚΡΑΤΟΥΣ αισχροκερδούν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η αισχροκέρδειά τους αργά ή γρήγορα θα έφερνε τον ανταγωνισμό στην αγορά την οποία λυμαίνονται.
Για να μην συμβεί αυτό, το ΚΡΑΤΟΣ τους παρείχε αυτό το οποίο αρνείται σε όλους τους υπόλοιπους. “Προστασία”. Βουβή και ύπουλη προστασία. Πώς; Αλλάζοντας τις προδιαγραφές του φρέσκου γάλακτος, ώστε να αποθαρρύνεται ο ξένος ανταγωνισμός. Σε όλα τα ανεπτυγμένα κράτη ισχύουν διαφορετικές χρονικές προθεσμίες στα “φρέσκα” απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Το ΚΡΑΤΟΣ παράνομα τους ενίσχυσε και το κράτος παράνομα τους προστατεύει. Αυτή είναι η “επιτυχία” των οπαδών της ελεύθερης οικονομίας.
Άρα ο σημερινός πρόεδρος των Ελλήνων βιομηχάνων ποια συμφέροντα θ’ ακολουθήσει; Τα συμφέροντα των ομοίων του αστών, οι οποίοι, υπηρετώντας την Νέα Τάξη, θέλουν την αγορά ανοικτή ή τα συμφέροντα των βιομηχάνων, που θέλουν τα ακριβώς αντίθετα; Τα συμφέροντα των κλεφτών αστών, που τον αντιμετωπίζουν σαν βιομήχανο, “επιδοτώντας” τον παράνομα ή τα συμφέροντα των βιομηχάνων, που μισούν τους ακριβοπληρωμένους αστούς;
Τι σχέση έχει ο γαλατάς του ΣΕΒ με τον βιομήχανο της Νάουσας, ο οποίος κατασκεύαζε κουβέρτες και έκλεισε το εργοστάσιό του, επειδή δεν μπορούσε ν’ ανταγωνιστεί την κινέζικη παραγωγή, που κουβαλούσαν οι έμποροι στην Ελλάδα; Τι σχέση έχει ο γαλατάς με τους Έλληνες βιομηχάνους που έφτιαχναν παιχνίδια, ελαστικά αυτοκινήτων, οικιακές συσκευές και “πνίγηκαν” στην πλημμύρα της Νέας Τάξης;
Ο γαλατάς έχει κοινά συμφέροντα με τους εμπόρους, οι οποίοι κατέστρεψαν τους βιομηχάνους. Τι σχέση έχει ο βιομήχανος της “κατσαρόλας” μ’ αυτούς που ασχολούνται με τη βιομηχανία; Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι βρίσκεται παρανόμως στη θέση του προέδρου τους. Αν απέμεινε στοιχειώδης λογική στην αποψιλωμένη πλέον βιομηχανική τάξη, πρέπει αυτός ο πρόεδρος να φύγει με τις κλοτσιές από τη θέση του.
Τραπεζίτες, μεγαλογαλατάδες, μεγαλομπακάληδες και μεγαλοβενζινάδες. Αυτό είναι το βαρύ πυροβολικό της αστικής τάξης. Ένα πυροβολικό της πλάκας, αφού αρκεί ένας εισαγγελέας, για να τους κλείσει όλους μαζί στη φυλακή. Αν προλάβει βέβαια και δεν μπούμε πάλι σε νέα έξοδα, ψάχνοντας τους στις Αργεντινές. Τον “δρόμο” τον ξέρουν. Είναι αυτός που κάποτε άνοιξε ο Κοσκωτάς, ο Γούκος και άλλα “επιφανή” μέλη της αστικής τάξης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Πρόεδρος του ΕΑΜ Β’